เป็นปัญหาทุกปีสำหรับการส่ง กยศ ของ มรภ.อันดับ 1
คือการส่งจิตอาสากำหนดว่า 36 ชั่วโมง ไม่ต่ำกว่า 4 สถานที่
คือเราก็ทำไปหลายสถานที่ เผื่อไว้ เพราะเจ้าหน้าที่ชอบตัดชั่วโมงบ้าง ตัดสถานที่บ้าง
แต่ประเด็นคือ เราไปทำกิจกรรมที่โรงเรียน 3 โรงเรียน
รุ่นพี่เราที่เขาส่งก่อนบอกว่า เจ้าหน้าที่ไม่ให้ เขานับแค่ 1 โรงเรียน
หมายความว่าต่อใให้คุณไปกี่โรงเรียนในประเทศนี้ ก็นับเป็นแค่ 1 สถานที่
ไปทำความสะอาดวัดกี่วัด ก็นับแค่ 1 สถานที่

หมายความว่า 4 สถานที่ คือ ต้องเป็นสถานที่ที่แตกต่างกัน ไปซ้ำไม่ได้
เราก็มานั่งคิดว่านี่มันจิตอาสาจริงเหรอ นี่คุณกำลังตีความคำว่าจิตอาสายังไง
จิตอาสามันต้องเกิดจากความสมัครใจนะ แค่บังคับ 36 ชั่วโมงก็ว่าไม่ใช่จิตอาสาแล้ว นี่คุณยังบังคับสถานที่อีก
แล้วชีวิตนักศึกษาคนนึง เขาต้องเรียน ต้องทำงานพิเศษ ภาระต่างๆ อีก
เพราะถ้าเขารวย อยู่สุชสบาย เขาก็คงไม่มากู้ กยศ หรอก
แล้วต้องเอาเวลาเป็นวันๆ ไปทำจิตอาสา ซึ่งโอเค ไปด้วยความสมัครใจ
แต่พอมาส่งกลับบอกว่าไม่ผ่าน ไปทำใหม่เพิ่มสถานที่มา
แล้วเวลาทำงานพิเศษที่เสียไปแล้วล่ะ เงินที่หายไปล่ะ ต้องมาเสียเวลาทำจิตอาสาเพิ่ม
คือแบบถ้าจะบังคับกันชนาดนี้ อย่าเรียกว่าจิตอาสาเลย
ไม่เข้าใจว่าสังคมไทยทำไมเป็นแบบนี้ ให้ทำจิตอาสา
แต่ไม่ได้สอนให้เด็กทำด้วยใจ แต่สอนให้สร้างภาพ ให้ถ่ายรูปมาส่ง

อีกประเด็นหนึ่งคือเอกสาร ถ้ามีเขียนผิดคำนึงทางมหาลัยราชภัฏอันดับหนึ่ง
ก็จะไม่ยอมให้ผ่าน ห้ามใช้ปากกาลบคำผิด ห้ามขีดทับ ต้องเขียนใหม่
แล้วถ้าเอกสารนั้นต้องกลับไปเอาที่บ้านเกิดล่ะ บางคนอยู๋ต่างจังหวัด
ต้แงนั่งรถกลับไปกลับมา เสียค่าใช้จ่ายเท่าไร เพื่อเอกสารใบเดียว
เข้าใจว่าต้องการความถูกต้อง แต่บางอย่างมันก็ผ่อนปรนกันได้
เราแค่รู้ว่าการใช้ปากกาลบคำผิด มันคงไม่ผิดอะไรมากขนาดนั้นมั้ง
เพราะตอนมัธยม เรายังใช้เลย ในการกู้ กยศ เหมือนกัน
ซึ่งก็กู้ได้ตามปกติ

อยากรู้แค่ว่า จิตอาสา เนี่ย ต้องการให้ทำด้วยใจ หรือให้ทำให้ผ่านๆ ไป
แล้วเงินเราก็กู้มานะ เราไม่ได้ขอมาฟรีๆ บางครั้งเจ้าหน้าที่ก็ทำเหมือนว่าเราไปขอเงินเขามาใช้
พูดจาไม่มีความสุภาพเลย แต่งตัวแบบใส่รองเท้าแตะมานั่งตรวจเอกสารยังมีเลย