คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
ใจเย็นๆค่ะความคิดของวัยรุ่นก็คงประมาณนี้คิดในทางคุณ อารมณ์คุณ ฮอร์โมนวัยรุ่น
มันทำงานที่ไม่มีเหตุผล สับสน ตัดสินใจลำบาก โกรธง่าย โมโห พลั้งปาก มีทุกบ้านค่ะ
ที่แม่คุณพูดตอนจบเหมือนเค้าแค่น้อยใจพูดให้คุณรู้สึกเสียใจ แต่เชื่อไหม เค้าพูดไปอย่างนั้นค่ะ
แม่คุณก็ไม่ได้คิดอะไร แค่พูดให้ความรู้สึกตัวเองออกมาแค่นั้น. แต่ไม่ได้คำนึงถึงความรู้สึกคุณต่างคนต่างโมโห
ก็จะเป็นแบบนี้อีกหลายครั้งค่ะ ถ้าคุณไม่รู้จักปล่อยคือคุณคิดไม่ทันเหตการณ์ คาดเดาไม่ทันใจเค้า เลยหลุด
ก่อนนี้เราเป็นนะคะ เราพูดในฐานะแม่ละกัน อย่าเอาคำนั้นมาใส่ใจค่ะ เค้าไม่มีทางไปไหนอย่าคิดไปเอง เค้ารักลูก แต่ใช้คำพูดผิด
เค้าแค่พูดไม่คิด คุณบอกเขาเวลาเค้ารมณ์ดีสิคะว่า"แม่จะพูดอะไร แม่ระวังคำพูด ผมโตแล้วได้ยินแล้วเสียใจ"
ดุอะไรผมก็ได้แต่ประโยคแบบนี้ ห้าม ผมขอล่ะ
1
2
3
อะไรก็ว่าไป ขอเขาตรงๆเลยว่าอย่าพูด ฟังแล้วเสียใจมาก
บางทีคำว่า'ไม่ได้ดั่งใจ'มันเจอบ่อยในครอบครัว รีบเปลี่ยนเป็นขำแทน
เปลี่ยนคำพูดให้ตลกไปค่ะ ช่วยได้ ...แต่ถ้าแม่คุณยังไม่คิดว่าลูกโตแล้วนะ ยังทำแบบเดิมๆคุณต้องทำเป็นลืมๆไปค่ะคิดไป
ก็ไม่ได้อะไรแม่เราเอง ป่านนี้คงดีกันแล้วผ่านไปหลายชั่วโมงล่ะ ปรับความเข้าใจจำเป็นค่ะ ลองคุยดูเวลาอารมณ์ปรกติ
มันทำงานที่ไม่มีเหตุผล สับสน ตัดสินใจลำบาก โกรธง่าย โมโห พลั้งปาก มีทุกบ้านค่ะ
ที่แม่คุณพูดตอนจบเหมือนเค้าแค่น้อยใจพูดให้คุณรู้สึกเสียใจ แต่เชื่อไหม เค้าพูดไปอย่างนั้นค่ะ
แม่คุณก็ไม่ได้คิดอะไร แค่พูดให้ความรู้สึกตัวเองออกมาแค่นั้น. แต่ไม่ได้คำนึงถึงความรู้สึกคุณต่างคนต่างโมโห
ก็จะเป็นแบบนี้อีกหลายครั้งค่ะ ถ้าคุณไม่รู้จักปล่อยคือคุณคิดไม่ทันเหตการณ์ คาดเดาไม่ทันใจเค้า เลยหลุด
ก่อนนี้เราเป็นนะคะ เราพูดในฐานะแม่ละกัน อย่าเอาคำนั้นมาใส่ใจค่ะ เค้าไม่มีทางไปไหนอย่าคิดไปเอง เค้ารักลูก แต่ใช้คำพูดผิด
เค้าแค่พูดไม่คิด คุณบอกเขาเวลาเค้ารมณ์ดีสิคะว่า"แม่จะพูดอะไร แม่ระวังคำพูด ผมโตแล้วได้ยินแล้วเสียใจ"
ดุอะไรผมก็ได้แต่ประโยคแบบนี้ ห้าม ผมขอล่ะ
1
2
3
อะไรก็ว่าไป ขอเขาตรงๆเลยว่าอย่าพูด ฟังแล้วเสียใจมาก
บางทีคำว่า'ไม่ได้ดั่งใจ'มันเจอบ่อยในครอบครัว รีบเปลี่ยนเป็นขำแทน
เปลี่ยนคำพูดให้ตลกไปค่ะ ช่วยได้ ...แต่ถ้าแม่คุณยังไม่คิดว่าลูกโตแล้วนะ ยังทำแบบเดิมๆคุณต้องทำเป็นลืมๆไปค่ะคิดไป
ก็ไม่ได้อะไรแม่เราเอง ป่านนี้คงดีกันแล้วผ่านไปหลายชั่วโมงล่ะ ปรับความเข้าใจจำเป็นค่ะ ลองคุยดูเวลาอารมณ์ปรกติ
แสดงความคิดเห็น
ปัญหาระหว่างแม่ลูก
มีเรื่องอยุ่ว่า ผมกะลังนั่งดูหนังอยุ่ ใสอยุ่ฟังไว้ข้างนึงแล้วก้หลังจากนั้น
แม่:เคเค&฿@!฿&@&!!&&&@&ม่ามี้แต่งตัวไม่เรียบร้อย
ผม:อะไรนะคับผมไม่ได้ยิน
--------เงียบ--------
ผม:ม่ามี้
แล้วหลังจากนั้นแม่กะเริ่มโวยวายนุ่นนี่นั่น คุณน้องก้ออกมาบอกอะไรก้ไม่รุ้ แต่เราไม่ได้ยินอะไรเลยเพราะเสียงน้องมันไปปนกะเสียงโวยวายของแม่
แล้วผมกะออกไป แม่ก้ยังโวยวายอยุ่อย่างนั้น จนผมก้ได้ยินว่า มัวยืนทำไมอยุ่ ออกไปเปิดประตุสิ
แต่ด้วยความที่ ระหว่างแม่พุดกะเสียงน้องมาแทรกอีก แล้วแม่ก้โวยวายด่าออกมามั่ง
ส่วนตัวที่ผมเป็นคนหงุดหงิดง่ายอยุ่แล้วก้เลยหลุดตะโกนออกมาบอกว่า "ก้ผมไม่ได้ยินอ่ะ!!!" แล้วก้เดินออกไป ไปรษณีย์รออยุ่หน้าบ้าน
พอเข้ามาแม่ก้เตรียมว่าต่อ
ปัญหาอยุ่ตรงที่ว่า
แม่มัวแต่ว่าผม ทั้งๆที่ตอนแรกผมไม่ได้ยินแท้ๆ ผมก้ขานต่อไปว่าอะไรนะ แล้วทั้งน้องทั้งแม่มาพุแทรกกันแบบนี้ใครจะไปฟังรุ้เรื่อง แล้วบอกว่า
"ทีหลังชั้นพุดอะไรให้ฟังให้จบก่อน" เอ้า จะรอให้ถามใช่มั้ยว่ามีอะไร จะให้ทำอะไร
#ถ้าเล่างงนิดนึงขออภัย แต่ปัญหาระหว่างแม่กะผมก้เยอะอ่ะนะคับ
อ้ออ แล้วก้อีกอย่าง แม่ก้จะถามว่า "อยากให้ม่ามี้เกลียดใช่มั้ย ตอบ!!!" มันเป็นประโยคที่ผมเกลียดที่สุดเลย อย่างกะว่าแม่พร้อมจะทิ้งตลอดเวลา