[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คุโทริมานั่งคิดมากอยู่คนเดียว ไอเซียเลยตามมาคุยด้วย แกล้งถามว่าคุโทริเป็นใคร
แล้วก็ให้คำแนะนำว่าเลิกคิดมากเรื่องความทรงจำที่ผุดขึ้นมาในหัวซะ คิดแต่เรื่องของตัวเองให้มากที่สุด เพื่อไม่ให้โดนความทรงจำอื่นมากลืนกินตัวตนไป
แล้วไอเซียก็เริ่มเล่าเรื่องของเด็กผู้หญิงคนนึง ที่ไอเซียรู้จักดี

โดยเรื่องที่เล่าก็คือ ตัวตนจริงๆ ของ "ไอเซีย" ที่โดนความทรงจำอื่นกลืนกินตัวตนไปนั่นเอง
แล้วตัวตนที่มาแทนที่ ก็พยายามทำตัวเป็นอย่าง "ไอเซียตัวจริง"ให้มากที่สุด จากไดอารี่ที่เจ้าตัวได้เขียนเอาไว้
มีชีวิตอยู่ในฐานะ "ไอเซีย" เป็นการชดเชยให้กับ "ไอเซียตัวจริง"

หลังปลอบ ให้กำลังใจคุโทริเสร็จ ก็พากันกลับ
ไอเซียเลยแกล้งถามว่า จะไม่ถามเหรอว่าตัวจริง ชื่อจริงๆ ที่เข้ามาแทนที่นี่คืออะไร
คุโทริเลยบอกว่า ไอเซีย ก็คือ ไอเซีย เพื่อนคนสำคัญ ไม่ใช่ใครอื่น

หลังจากนั้น คุโทริเลยเลิกคิดมาก อยู่กับปัจจุบันให้มากที่สุด

เข้าหน้าหนาว โคลอนเป็นหวัด วิลเลมเลยจัดการแยกชิ้นส่วนดาบ เอาส่วนที่เป็นเครื่องรางป้องกันฝันร้ายเวลาเป็นหวัดมาให้คุโทริไปให้โคลอน
ทำเอาไนแกลตโวยวายเรื่องแยกชิ้นส่วนดาบ แต่ก็ต้องยอมเพราะเป็นห่วงไอเซียเหมือนกัน

วิลเลมก็เตรียมตัวให้พร้อมก่อนจะลงไปที่พื้นโลก คุโทริก็เข้ามาคุยด้วย ถึงได้รู้ว่า วิลเลมรู้แล้ว ว่าตัวเองความทรงจำหายไปเรื่อยๆ
แต่ก็บอกว่าถ้าได้ดาบที่ว่ามา ก็น่าจะช่วยให้คุโทิดีขึ้นได้
แล้วก็คุยกันถึงสถานที่ที่จะไปกัน ที่เป็นบ้านเกิดของวิลเลม

จากนั้นคุโทริก็ทำผ้าพันคอให้เด็กๆ พร้อมมีชื่อย่อปักอยู่ แล้วเอาไปให้เป็นของขวัญในวันงานเทศกาล

ส่วนทางพวกคุโทริองก็มีได้ของขวัญจากฟี คุณหญิงหมาที่เคยช่วยไว้เหมือนกัน
โดยเป็นชุดเดรส ส่งมาให้เทียแอต ไอเซีย เรน

แล้วก็คุโทริ วิลเลมก็ชมว่าเหมาะดี

ถึงวันออกเดินทาง ร่ำลากัน
คุโทริ : ขอโทษนะ ชั้น ลืมเรื่องราวเกี่ยวกับพวกเธอ ไปมากกว่าครึ่งซะแล้วล่ะ....

คุโทริ : ตัวชั้นที่เริ่มจะแตกสลายไป ยังจะเรียกตัวเองว่าคุโทริได้รึเปล่า?
          ถึงจะเจ็บปวด เศร้าโศก เสียใจ แต่ถึงยังงั้น ตอนนี้ ชั้นก็อยากที่จะให้ความสำคัญกับความรู้สึกเหล่านั้นเอาไว้
          เพราะเมื่อถึงเวลาที่ความรู้สึกพวกนั้นมันหายไป ตัวตนชั้นก็จะไม่เหลืออะไรอีกแล้ว

แล้วก็ลงไปที่พื้นโลก เจอกับนอปต์มาทักทายเรน
ถามหาคุโทริ นึกว่าคุโทริเปิดเกตสละชีพจากการรบครั้งก่อนไปแล้ว พอเห็นหน้าคุโทริ เลยตกใจวิ่งหนี เพราะนึกว่าเป็นผี
=จบตอน=

ตอนหน้า "แสงสว่าง ณ ช่วงเวลานี้ My Happiness"






-ไอเซียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-ตอนนี้อึดอัดแทบทั้งตอน บิ้วทั้งตอน ยิ่งพอจะออกเดินทาง ทำฉากมุมองคุโทริเป็นภาพเบลอแบบน้ำตาคลอนี่ยิ่งแบบ.......
-ไนแกลต --> ไนจัง --> ป้าไน
-งานเทศกาลที่คล้ายๆ คริสต์มาสนี่ มีการตกแต่งที่ดูจะโชกเลือดซะจริงๆ
-เพลงท้ายตอนก่อนเพลง ED ขึ้น ชื่อเพลง I call you ร้องโดย Yamada Tamaru ก็เพราะอีกเพลงละ

-ภาพเอลค์แบบ dot โดยเพื่อนของคุณ ue ที่เป็นคนวาดภาพประกอบนิยายเรื่องนี้

-ภาพจากคนวาดฉบับมังงะ กับฉากตอนที่แล้ว แล้วก็ของตอนนี้