สวัสดีค่ะ เพื่อนๆเราลองมาฝึกเขียนดูเป็นประสบการณ์ชีวิตของตัวเองว่ากว่าจะเป็นตุ๊ดมันไม่ง่ายเลย (ว่าไปนั้น)
แนะนำตัวกันสักนิด ชื่อ : มิวซ์ (นามสมมติ) อายุ : 19ปี
ตั้งแต่จำความได้ก็เป็นแบบนี้แล้ว 555แต่ก็มีโมเมนต์ชอบผู้หญิงอยู่นะตอนอนุบาล อีกเรื่องที่จำได้ดีและคิดว่าน่าจะเป็นจุดเปลี่ยนของการเริ่มอยากเป็นผู้หญิงคือ จำได้ว่าดูละครเรื่องนึงตอนเด็ก ละครชื่อว่า"นางโชว์" ตอนนั้นน่าจะประมาณอนุบาล3 หลังจากได้ดูก็เริ่มมีพฤติกรรมเปลี่ยนไปแต่น่าจะไม่เกี่ยวกับละครหรอก มีหลายๆปัจจัยเช่น โตมากับผู้หญิงเป็นส่วนใหญ่คืออยู่กับแม่ กับยายซึ่งยายเป็นช่างเสริมสวย(ชอบแอบดูยายแต่งหน้า)แล้วก็มักจะโดนดุว่าไม่ต้องมาดู ไปไหนก็ไป55 แถมยังมีน้องสาว หลานสาวเป็นผู้หญิงด้วย มันจึงเป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตฉัน เมื่อก่อนก็ยังไม่เข้าใจหรอกนะว่าการเป็นตุ๊ดคือยังไงีเหตุการณ์ที่ฝังใจด้วยคือ
จำได้แม่นมากไปลอยกระทงกับพ่อแม่แล้วไปเจอเพื่อนผู้ชายคนนึง ตอนนั้นประมาณป.1 เราก็ยิ้มแย้มทักทายตามปกติก่อนที่เด็กเลวคนนั้นจะเอ่ยปากพูดว่า "อิตุ๊ด" แล้วตอนนั้นพ่อกับแม่ก็ยืนอยู่ตรงนั้นเราคือช็อคไปเลยเหมือนโลกหยุดหมุน แต่เหตุการณ์ก็เหมือนจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอกลับถึงบ้านเท่านั้นแหละทั้งพ่อและแม่รุมด่า ว่าเป็นตุ๊ดหรอใครสั่งใครสอนให้เป็น ถ้ายังเป็นแบบนี้จะไม่นับเป็นลูก สารพัดซึ่งตอนนั้นเราก็ยังเด็กคิดว่าเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่เด็กคนนึงต้องรับไว้นอกจากจะร้องไห้แล้วยังเหมือนเป็นปมฝั่งใจมาตลอดว่าแค่เป็นตุ๊ดมันผิดอะไร แต่หลังจากวันนั้นเราก็เหมือนพยายามเปลี่ยน แต่ก็เท่านั้นแหละแค่เห็นผู้ชายใจก็เต้นแล้วมันจะทำได้ยังไง เวลาอยู่กับที่บ้านก็ต้องคอยทำตัวให้ดูแมนๆ แต่ถึงอย่างไรเราก็รู้แหละว่าคนเป็นพ่อเป็นแม่ยังเขาก็รักเราและก็รู้ด้วยว่าลูกที่เขาเลี้ยงมาเป็นยังไง ในสมัยก่อนนั้นคงยังไม่ค่อยเป็นที่ยอมรับกันสำหรับเรื่องเพศที่สาม แต่เราก็ไม่ได้หยุดแค่นั้นเหมือนพ่อแม่ยิ่งว่าเราก็ยิ่งต่อต้านดังเหตุการณ์ต่อไปนี้ ตอนประมาณป.6 แอบซื้อชุดผู้หญิงมาใส่บ้างโดยมีการฝากเพื่อนไว้วันที่ไปเรียนพิเศษก็จะบอกให้เพื่อนเอามาด้วยแล้วก็ไปเปลี่ยนที่เรียน ก่อนกลับบ้านก็เปลี่ยนเป็นชุดปกติที่ใส่มา แต่แล้ววันนึงด้วยความลืมเอาชุดที่ใส่เป็นกางเกงขาสั้น ลืมเอาออกจากกระเป๋าบังเอิญคุณแม่มาตรวจดูก็ปะกับกางเกงขาสั้นเสมอ... เหตุการณ์หลังจากนั้นคงเดากันไม่ยากใช่มั้ยคะ น้ำตามาเลยค่ะT__T ไม่ว่าจะเป็นโดนด่าโดนตี โดนเอาชุดไปเผาบ้างเราก็ไม่ได้คิดว่าสิ่งที่เราทำมันผิดแค่เราอยากเป็นแบบนี้ เหตุการณ์ครั้งนั้นถือเป็นเพียงหนึ่งเหตุการณ์เท่านั้นแหละค่ะยังมีวีรกรรมอีกมากมายแต่พ่อแม่ก็ยังไม่ตัดความสัมพันธ์ของเราจุดนี้แหละที่เราคิดว่ายังไงพ่อกับแม่ก็รักเรา แต่ยังไม่ถึงเวลาเท่านั้นเอง...
ตุ๊ดหมายเลข2จะมาพูดถึงกว่าชีวิตจะดำเนินไปอย่างไร แล้วความรักที่กำลังจะเกิดขึ้น
พิมพ์ผิด ตกหล่น ใช้ภาษาไม่ถูกยังไงก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ และขอเป็นกำลังใจให้กับอีกหลายๆคนที่เป็นแบบเรา ♥