สวัสดีทุกคน ห่างหายไปนานมากกกก กับการเขียนกระทู้
คราวนี้กลับมาพร้อมกับรีวิว 18 วัน เกิดอะไรขึ้นบ้างในบาหลีในฐานะVolunteerและนักท่องเที่ยว
มาเริ่มกันเลย
ก่อนอื่นเราขอเกริ่นเกี่ยวกับโครงการWWOOFก่อนนะ โครงการนี้ชื่อว่าwwoof independent เป็นโครงการที่เปิดโอกาสให้ทุกคน ย้ำว่าทุกคนจริงๆ ทุกเพศทุกวัย จากทั่วโลกเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของอาสาสมัครของโครงการ อันดับแรกเลยคือโครงการนี้เค้าจะโคกับทางเจ้าของฟาร์มทั่วโลกที่เข้าร่วมหรือสมัครเป็นHost แล้วเราสามารถเลือกได้ว่าอยากไปประเทศอะไรที่ไหนยังไง หลักๆก็คือไปทำฟาร์ม ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายจะมีแค่ค่าสมัครโครงการและค่าเดินทางและPocket money เดี๋ยวเราจะมาอธิบายรายละเอียดตอนท้ายอีกทีนะ
จะมาเล่าให้ฟังว่า เป็นไงมาไงทำไมถึงไปWWOOF
คืองี๊อาจารย์ที่คณะเค้าบอกว่าไปWWOOFสิ น่าสนใจ สนุก ได้ประสบการณ์ ก็เลยลองไปหาข้อมูล สรุปคือสนใจมาก เลือกประเทศอยู่นาน สรุปมาจบที่บาหลี,อินโดนีเซียเสร็จปั้บก็ติดต่อโฮสไป อีเมลไปบลาๆๆ แต่กว่าจะติดต่อได้นานพอสมควร คือกว่าเค้าจะตอบกว่าเราจะตอบกลับแล้วเค้าตอบกลับมาอีก ใช้เวลาทั้งหมดประมานเกือบอาทิตย์ ก็โอเคตกลงกันว่าเราจะไปวันที่ 19May-2Juneนะ โอเค ดีล!!
Location farmอยู่ที่ Landih Ashram,Bali,Indonesia หลังจากนั้นเราก็หาข้อมูลไป ว่าที่นี่เป็นอะไรยังไง มันตั้งอยู่ที่ตอนเหนือของBali ซึ่งไกลจากสถานที่ท่องเที่ยวพอสมควร ส่วนใหญ่เวลาคนมาเที่ยวก็จะไปพวกทะเลหรือภูเขาจุดท่องเที่ยวต่างๆ แต่นี่อยู่ไกลออกไปอีก Localสุดๆ การเตรียมตัวอีกอย่างนึงคือ หาเพื่อนไปก่อน หาConnectionดีๆไปเผื่อเจอLocal friend ก็ไปเจอแอปตัวนึงชื่อว่า invite travel มันเป็นเหมือนแอปที่นักท่องเที่ยวหาเพื่อนไปเที่ยวกันอ่ะ ประมาณว่า เออเราจะไปบาหลีนะก็ขึ้นเอาไว้ว่า ไปที่นี่ๆๆ แล้วคนอื่นๆเค้าก็จะตั้งdestinationของเค้า แล้วมีคนนึงทักมา(ชื่อDepp)เค้าเห็นว่าเราไปบาหลีเค้าก็ เออยูไปบาหลีเหรอ ไอมีเพื่อนอยู่ที่นู่นนะ(เค้าไม่ใช่คนบาหลี) ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกได้นะ บลาๆ เราก็โอเคๆ แต๊งกิ้ว เราก็หาข้อมูลเรื่องการเดินทางนู่นนี่นั่นไปเรื่อยๆ ปรากฏว่าสนามบินกับที่ๆเราจะไปอ่ะ มันไม่มีPublic transport คือที่นี่แทบจะไม่มีบัสเลย แท็กซี่อย่างเดียวจ้าา แล้วโฮสบอกไว้ก่อนแล้วว่า ถ้าเรียกแท็กซี่ก็ประมาน 700,000รูเปียหรือประมาน2,100บาท อย่างแพงงง!!! ก็เลยนึกขึ้นมาได้ว่าDeppเค้ามีคอนเนคชั่นอยู่ก็เลยติดต่อไป นางให้ราคามาแค่450,000ประมานพันกว่าบาท ลดไปเยอะเลย ดีลลลล !!!! จบไป...
แล้วเหตุการณ์น่าตื่นเต้นก็เกิดขึ้นคือ ก่อนจะบิน2วัน เราwhatsappไปหาโฮสว่าเราจะไปถึงตอนนี้นะ บลาๆๆ เค้าส่งกลับมาว่า ตอนนี้ที่ฟาร์มเรามีปัญหาเรื่องfunding ให้ยูไปหาโฮสที่อื่นได้มั้ย? ตอนนั้นคือแบบ ซวยแล้ว เอาจริงอ่ะ !!! เดือดมาก ถามเค้าไปว่า ทำไมยูไม่บอกก่อน เค้าบอกว่า เค้าเพิ่งมีปัญหาเหมือนกัน แล้วตอนนี้มีVolunteerอยู่3คน เค้าไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน สตั้นแพร๊บบบบบ จังหวะนั้นคิดไว้แล้วว่า โดนเทแน่นอน เอ่ออออเราก็ไม่รุ้จะทำยังไงก็เลยลองส่งRequestไปหาโฮสอื่นที่อยู่บาหลีเหมือนกัน ปรากฏว่าไม่มีเลย ซวยแล้วไง ถามว่าตอนนั้นเดือดมากมั้ย ตอนรู้แรกๆอะเดือด พอซักพัก เออเราก็เปลี่ยนไปเป็นเที่ยวอย่างเดียวเลยก็ได้หนิ แผน2 แผน3คือหางานทำแบบชั่วคราว สุดท้ายโฮสเค้าก็ส่งเด็กที่เป็นVolunteerอยู่ที่นี่ติดต่อมาว่าให้มาที่นี่ก่อนไม่มีปัญหาอะไร อยู่ได้ ก็เลยสบายใจไปนิดนึง จบไป...
Finally, It's time to journey ;)
Day 1 On My Way
มาถึงวันที่จะต้องเดินทาง ไฟล์ทจากดอนเมือง6.15 เช้ามาก ต้องไปสนามบินก่อนตี5 เตรียมของเรียบร้อย รอแท็กซี่มารับที่บ้าน กล้องพร้อม โทรศัพท์พร้อม กระเป๋าพร้อม พร้อมหมด พอแท็กซี่มาก็ขึ้นแท็กซี่ไป นั่งไปเรื่อยๆ เอ้ะะะ ทำไมมันแปลกๆ เหมือนลืมอะไร ก็ไม่ได้เอะใจอะไรนะ พอใกล้ถึงสนามบิน ซวยละ ลืมคอนแทคเลนส์ !!!!! เดือดรอบสอง !! ทำไงๆๆๆๆๆ textหาเพื่อนที่นู่นเลยจ้าาา ยูๆๆๆๆ ไอซื้อคอนแทคเลนที่นู่นได้มั้ย เค้าจะขายให้มั้ย ต้องมีใบรับรองอะไรรึป่าว สรุปก็มาซื้อได้เลยไม่มีปัญหา โอเคจบไป... ซักพักจะถึงละ กำลังขึ้นสะพานเข้าสนามบิน ก็เอ้ะะะะ เหมือนลืมอะไรอีกวะ..!!! ลืมกล้อง!! คือใส่กระเป๋าเล็กๆไว้วางไว้ที่โซฟาแต่ไอตอนออกมาหยิบแบกแพคแล้วออกมาเลย โถ่!! อันนี้หนักจริง ลืมกล้อง บ้าไปแล้ววว เดือดรอบสาม!!! ปลอบใจตัวเองด้วยการที่ว่า โอเค อย่างน้อยก็เอาgoproมา --* ถ่ายกับโทรศัพท์ก็ได้วะ จบไป...!!!
ถึงสนามบิน เช็คอินจบเรียบร้อย ขึ้นเครื่อง พร้อมSay Hi Bali... ;)
(4 ชั่วโมงผ่านไป)
ถึงแล้วจ้าบาหลี คนขับรถที่ติดต่อไว้นางก็textมาว่า อยู่ไหนแล้ว เค้าอยู่ตรงกลางนะ แล้วนึกออกมะเวลาเราไปสนามบินแล้วมีคนถือป้ายเยอะๆ เราก็มีนะจ้ะะะ 555555 เค้าถ่ายรูปส่งมาว่ามีป้ายนะ 55555555 ตอนนั้นคือมีป้ายประมาน20-30อันกำลังถูกโชว์ หาซักพัก ก็เลยเดินไปแลกตังก่อนละกัน มาที่นี่พกเงินเป็นล้านนาจาา 55555555 มาเป็นฟ่อนเลย !! แบงค์ใหญสุดคือ100,000รูเปียหรือประมาน300บาท
พอแลกเสร็จ ก็เดินหาต่อ เน็ตก็ไม่ค่อยจะดี แล้วก็หาเจอจนได้ !! เค้าก็พาไปเก็บของใส่รถแล้วเดินทางออกจากสนามบิน ยังจำได้มั้ยที่บอกว่าเราได้ราคามาแต่450,000รูเปียเพื่อให้เค้าไปรับและไปส่ง แต่มันไม่ใช่แค่นั้น พอเราบอกว่าลืมเอาคอนแทคมายูช่วยแวะร้านขายยาให้หน่อยเค้าก็โอเคไม่มีปัญหา อ่ะไปปปป หาอยู่ซักพัก ร้านแรก ไม่มี ไปอีกร้าน ไม่มี สรุปไปเจอร้านที่3 คอนแทคเลนส์ที่นี่ถูกมากกล่องละ6คู่ 110,000รูเปีย ประมาน300กว่าบาท แล้วพาไปแวะกินข้าวอีก (แต่อันนี้ค่าข้าวเราจ่าย) ส่วนค่าข้าวมื้อแรกของที่นี่นั้น ประมาน28,000รูเปียหรือ80กว่าๆ ถือว่าโอเค พร้อมน้ำและขนม
คือคนที่นี่เค้าพูดภาษอังกฤษกันไม่ค่อยคล่องเนอะ อารมณ์เหมือนบ้านเราอ่ะ ถ้าไม่ใช่จุดท่องเที่ยวจริงๆ คนท้องที่จะพูดภาษอังกฤษกันได้น้อยมาก คนขับรถเองเค้าก็พูดไม่เก่ง ร้านข้างนี่ไม่ได้เลย สั่งอะไรไปก็ตักอะไรตักมาเหอะ ไม่รู้เรื่อง ภาษามือวนไปค่ะ!! โอเคพอได้ของครบ ไปค่ะพี่สุชาติ มุ่งหน้าขึ้นเหนือจากDenpasar ผ่าน Ubud และจนถึง Landih ใช้เวลาประมาน1ชั่วโมงครึ่ง ทางมาลำบากสุด ขึ้นเขา ลงเขา ทางก็ชัน แถมโค้งเยอะอีก แอบน่ากลัว!!!!!!!
พอถึงก็มีเพื่อนที่อยู่ก่อนหน้านี้ออกมารับข้างหน้าฟาร์ม เด็กน้อยสองคนมาจากเบลเยี่ยม ชื่อLouis and Julian นางน่าร๊ากกก พาเดินรอบๆฟาร์ม ว่าต้องทำอะไรบ้าง แล้วที่พักเป็นยังไง บลาๆๆๆๆ
ตอนเย็นๆก็มีคนเอาข้าวมาให้กิน เอ้อออ ที่นี่เค้าเตรียมอาหารมังสวิรัตให้ทุกมื้อ กินอย่างHealthyสุดๆ ผักๆๆๆๆ ผลไม้ๆๆๆๆๆ ดึกๆหน่อยก็นั่งเล่นไพ่เพราะไม่มีอะไรให้ทำแล้ว 55555555 2ทุ่มกว่าๆเข้าแคมป์ 3ทุ่มนอน คืออยู่แบบชิวๆ อากาศดีๆ20นิดๆ ชิวมาก
เราก็อยู่กันแบบนี้นาจาาา แอร์ไม่มี พัดลมไม่มี และยุงโคตรเยอะ 55555
Day2
วันนี้Julianก็ขับรถพาไปUbud เข้าเมืองไปเช่ามอเตอร์ไซต์ เป็นการนั่งมอไซที่นานมาก ชั่วโมงกว่าเพราะระยะทางมันค่อนข้างไกล แต่ข้างทางวิวดีมาก อารมณ์แบบ ขับรถลงจากดอยอ่ะ วิวสวยยย แล้วที่นี่วัดเยอะมาก และสวยมาก สถาปัตย์ดีงามสุดๆ
นางก็พาไปบ้านโฮส เช่ามอไซ เสร็จแล้วเราก็กลับ
คืนวันนั้นที่บ้านโฮสมีปาร์ตี้พิซซ่ากับVolunteerคนอื่นๆที่อยู่ที่นั่น มาจะเมกา เยอรมัน ฝรั่งเศส ออสเตเรีย ประมาน10กว่าคน ก็ทำพิซซ่า เล่นดนตรี เม้ามอยกันไปกับอากาศเย็นๆ ชิวๆ จิบเบียร์เบาๆ จบไป.....
Day 3
ยังเป็นวันหยุดอยู่ ไม่ต้องทำงาน วันนี้Louis and Julianกลับแล้ว นางไปเที่ยวต่อของนาง ก็บ๊ายบายกันไป นางน่าร๊ากกก ;)
ตอนบ่ายเราก็ออกไปเที่ยวที่ Lake Batur อารมณ์แบบ จุดชมวิวอะไรประมานนั้น สวยมากกกก วิวภูเขาไฟตรงกลาง แล้วรอบๆก็เป็นที่ราบกับทะเลสาบ สวยเว่ออ นั่งชิวๆแล้วก็กลับ กลับมากินข้าวเหมือนเดิม เวจจี้ใสๆ จบวันง่ายๆชิวๆไป
[CR] ฺBali 18 วัน ในฐานะVolunteerและนักท่องเที่ยว เกิดอะไรขึ้นบ้าง (WWOOF)
สวัสดีทุกคน ห่างหายไปนานมากกกก กับการเขียนกระทู้
คราวนี้กลับมาพร้อมกับรีวิว 18 วัน เกิดอะไรขึ้นบ้างในบาหลีในฐานะVolunteerและนักท่องเที่ยว
มาเริ่มกันเลย
ก่อนอื่นเราขอเกริ่นเกี่ยวกับโครงการWWOOFก่อนนะ โครงการนี้ชื่อว่าwwoof independent เป็นโครงการที่เปิดโอกาสให้ทุกคน ย้ำว่าทุกคนจริงๆ ทุกเพศทุกวัย จากทั่วโลกเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของอาสาสมัครของโครงการ อันดับแรกเลยคือโครงการนี้เค้าจะโคกับทางเจ้าของฟาร์มทั่วโลกที่เข้าร่วมหรือสมัครเป็นHost แล้วเราสามารถเลือกได้ว่าอยากไปประเทศอะไรที่ไหนยังไง หลักๆก็คือไปทำฟาร์ม ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายจะมีแค่ค่าสมัครโครงการและค่าเดินทางและPocket money เดี๋ยวเราจะมาอธิบายรายละเอียดตอนท้ายอีกทีนะ
จะมาเล่าให้ฟังว่า เป็นไงมาไงทำไมถึงไปWWOOF
คืองี๊อาจารย์ที่คณะเค้าบอกว่าไปWWOOFสิ น่าสนใจ สนุก ได้ประสบการณ์ ก็เลยลองไปหาข้อมูล สรุปคือสนใจมาก เลือกประเทศอยู่นาน สรุปมาจบที่บาหลี,อินโดนีเซียเสร็จปั้บก็ติดต่อโฮสไป อีเมลไปบลาๆๆ แต่กว่าจะติดต่อได้นานพอสมควร คือกว่าเค้าจะตอบกว่าเราจะตอบกลับแล้วเค้าตอบกลับมาอีก ใช้เวลาทั้งหมดประมานเกือบอาทิตย์ ก็โอเคตกลงกันว่าเราจะไปวันที่ 19May-2Juneนะ โอเค ดีล!!
Location farmอยู่ที่ Landih Ashram,Bali,Indonesia หลังจากนั้นเราก็หาข้อมูลไป ว่าที่นี่เป็นอะไรยังไง มันตั้งอยู่ที่ตอนเหนือของBali ซึ่งไกลจากสถานที่ท่องเที่ยวพอสมควร ส่วนใหญ่เวลาคนมาเที่ยวก็จะไปพวกทะเลหรือภูเขาจุดท่องเที่ยวต่างๆ แต่นี่อยู่ไกลออกไปอีก Localสุดๆ การเตรียมตัวอีกอย่างนึงคือ หาเพื่อนไปก่อน หาConnectionดีๆไปเผื่อเจอLocal friend ก็ไปเจอแอปตัวนึงชื่อว่า invite travel มันเป็นเหมือนแอปที่นักท่องเที่ยวหาเพื่อนไปเที่ยวกันอ่ะ ประมาณว่า เออเราจะไปบาหลีนะก็ขึ้นเอาไว้ว่า ไปที่นี่ๆๆ แล้วคนอื่นๆเค้าก็จะตั้งdestinationของเค้า แล้วมีคนนึงทักมา(ชื่อDepp)เค้าเห็นว่าเราไปบาหลีเค้าก็ เออยูไปบาหลีเหรอ ไอมีเพื่อนอยู่ที่นู่นนะ(เค้าไม่ใช่คนบาหลี) ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกได้นะ บลาๆ เราก็โอเคๆ แต๊งกิ้ว เราก็หาข้อมูลเรื่องการเดินทางนู่นนี่นั่นไปเรื่อยๆ ปรากฏว่าสนามบินกับที่ๆเราจะไปอ่ะ มันไม่มีPublic transport คือที่นี่แทบจะไม่มีบัสเลย แท็กซี่อย่างเดียวจ้าา แล้วโฮสบอกไว้ก่อนแล้วว่า ถ้าเรียกแท็กซี่ก็ประมาน 700,000รูเปียหรือประมาน2,100บาท อย่างแพงงง!!! ก็เลยนึกขึ้นมาได้ว่าDeppเค้ามีคอนเนคชั่นอยู่ก็เลยติดต่อไป นางให้ราคามาแค่450,000ประมานพันกว่าบาท ลดไปเยอะเลย ดีลลลล !!!! จบไป...
แล้วเหตุการณ์น่าตื่นเต้นก็เกิดขึ้นคือ ก่อนจะบิน2วัน เราwhatsappไปหาโฮสว่าเราจะไปถึงตอนนี้นะ บลาๆๆ เค้าส่งกลับมาว่า ตอนนี้ที่ฟาร์มเรามีปัญหาเรื่องfunding ให้ยูไปหาโฮสที่อื่นได้มั้ย? ตอนนั้นคือแบบ ซวยแล้ว เอาจริงอ่ะ !!! เดือดมาก ถามเค้าไปว่า ทำไมยูไม่บอกก่อน เค้าบอกว่า เค้าเพิ่งมีปัญหาเหมือนกัน แล้วตอนนี้มีVolunteerอยู่3คน เค้าไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน สตั้นแพร๊บบบบบ จังหวะนั้นคิดไว้แล้วว่า โดนเทแน่นอน เอ่ออออเราก็ไม่รุ้จะทำยังไงก็เลยลองส่งRequestไปหาโฮสอื่นที่อยู่บาหลีเหมือนกัน ปรากฏว่าไม่มีเลย ซวยแล้วไง ถามว่าตอนนั้นเดือดมากมั้ย ตอนรู้แรกๆอะเดือด พอซักพัก เออเราก็เปลี่ยนไปเป็นเที่ยวอย่างเดียวเลยก็ได้หนิ แผน2 แผน3คือหางานทำแบบชั่วคราว สุดท้ายโฮสเค้าก็ส่งเด็กที่เป็นVolunteerอยู่ที่นี่ติดต่อมาว่าให้มาที่นี่ก่อนไม่มีปัญหาอะไร อยู่ได้ ก็เลยสบายใจไปนิดนึง จบไป...
Finally, It's time to journey ;)
Day 1 On My Way
มาถึงวันที่จะต้องเดินทาง ไฟล์ทจากดอนเมือง6.15 เช้ามาก ต้องไปสนามบินก่อนตี5 เตรียมของเรียบร้อย รอแท็กซี่มารับที่บ้าน กล้องพร้อม โทรศัพท์พร้อม กระเป๋าพร้อม พร้อมหมด พอแท็กซี่มาก็ขึ้นแท็กซี่ไป นั่งไปเรื่อยๆ เอ้ะะะ ทำไมมันแปลกๆ เหมือนลืมอะไร ก็ไม่ได้เอะใจอะไรนะ พอใกล้ถึงสนามบิน ซวยละ ลืมคอนแทคเลนส์ !!!!! เดือดรอบสอง !! ทำไงๆๆๆๆๆ textหาเพื่อนที่นู่นเลยจ้าาา ยูๆๆๆๆ ไอซื้อคอนแทคเลนที่นู่นได้มั้ย เค้าจะขายให้มั้ย ต้องมีใบรับรองอะไรรึป่าว สรุปก็มาซื้อได้เลยไม่มีปัญหา โอเคจบไป... ซักพักจะถึงละ กำลังขึ้นสะพานเข้าสนามบิน ก็เอ้ะะะะ เหมือนลืมอะไรอีกวะ..!!! ลืมกล้อง!! คือใส่กระเป๋าเล็กๆไว้วางไว้ที่โซฟาแต่ไอตอนออกมาหยิบแบกแพคแล้วออกมาเลย โถ่!! อันนี้หนักจริง ลืมกล้อง บ้าไปแล้ววว เดือดรอบสาม!!! ปลอบใจตัวเองด้วยการที่ว่า โอเค อย่างน้อยก็เอาgoproมา --* ถ่ายกับโทรศัพท์ก็ได้วะ จบไป...!!!
ถึงสนามบิน เช็คอินจบเรียบร้อย ขึ้นเครื่อง พร้อมSay Hi Bali... ;)
(4 ชั่วโมงผ่านไป)
ถึงแล้วจ้าบาหลี คนขับรถที่ติดต่อไว้นางก็textมาว่า อยู่ไหนแล้ว เค้าอยู่ตรงกลางนะ แล้วนึกออกมะเวลาเราไปสนามบินแล้วมีคนถือป้ายเยอะๆ เราก็มีนะจ้ะะะ 555555 เค้าถ่ายรูปส่งมาว่ามีป้ายนะ 55555555 ตอนนั้นคือมีป้ายประมาน20-30อันกำลังถูกโชว์ หาซักพัก ก็เลยเดินไปแลกตังก่อนละกัน มาที่นี่พกเงินเป็นล้านนาจาา 55555555 มาเป็นฟ่อนเลย !! แบงค์ใหญสุดคือ100,000รูเปียหรือประมาน300บาท
พอแลกเสร็จ ก็เดินหาต่อ เน็ตก็ไม่ค่อยจะดี แล้วก็หาเจอจนได้ !! เค้าก็พาไปเก็บของใส่รถแล้วเดินทางออกจากสนามบิน ยังจำได้มั้ยที่บอกว่าเราได้ราคามาแต่450,000รูเปียเพื่อให้เค้าไปรับและไปส่ง แต่มันไม่ใช่แค่นั้น พอเราบอกว่าลืมเอาคอนแทคมายูช่วยแวะร้านขายยาให้หน่อยเค้าก็โอเคไม่มีปัญหา อ่ะไปปปป หาอยู่ซักพัก ร้านแรก ไม่มี ไปอีกร้าน ไม่มี สรุปไปเจอร้านที่3 คอนแทคเลนส์ที่นี่ถูกมากกล่องละ6คู่ 110,000รูเปีย ประมาน300กว่าบาท แล้วพาไปแวะกินข้าวอีก (แต่อันนี้ค่าข้าวเราจ่าย) ส่วนค่าข้าวมื้อแรกของที่นี่นั้น ประมาน28,000รูเปียหรือ80กว่าๆ ถือว่าโอเค พร้อมน้ำและขนม
คือคนที่นี่เค้าพูดภาษอังกฤษกันไม่ค่อยคล่องเนอะ อารมณ์เหมือนบ้านเราอ่ะ ถ้าไม่ใช่จุดท่องเที่ยวจริงๆ คนท้องที่จะพูดภาษอังกฤษกันได้น้อยมาก คนขับรถเองเค้าก็พูดไม่เก่ง ร้านข้างนี่ไม่ได้เลย สั่งอะไรไปก็ตักอะไรตักมาเหอะ ไม่รู้เรื่อง ภาษามือวนไปค่ะ!! โอเคพอได้ของครบ ไปค่ะพี่สุชาติ มุ่งหน้าขึ้นเหนือจากDenpasar ผ่าน Ubud และจนถึง Landih ใช้เวลาประมาน1ชั่วโมงครึ่ง ทางมาลำบากสุด ขึ้นเขา ลงเขา ทางก็ชัน แถมโค้งเยอะอีก แอบน่ากลัว!!!!!!!
พอถึงก็มีเพื่อนที่อยู่ก่อนหน้านี้ออกมารับข้างหน้าฟาร์ม เด็กน้อยสองคนมาจากเบลเยี่ยม ชื่อLouis and Julian นางน่าร๊ากกก พาเดินรอบๆฟาร์ม ว่าต้องทำอะไรบ้าง แล้วที่พักเป็นยังไง บลาๆๆๆๆ
ตอนเย็นๆก็มีคนเอาข้าวมาให้กิน เอ้อออ ที่นี่เค้าเตรียมอาหารมังสวิรัตให้ทุกมื้อ กินอย่างHealthyสุดๆ ผักๆๆๆๆ ผลไม้ๆๆๆๆๆ ดึกๆหน่อยก็นั่งเล่นไพ่เพราะไม่มีอะไรให้ทำแล้ว 55555555 2ทุ่มกว่าๆเข้าแคมป์ 3ทุ่มนอน คืออยู่แบบชิวๆ อากาศดีๆ20นิดๆ ชิวมาก
Day2
วันนี้Julianก็ขับรถพาไปUbud เข้าเมืองไปเช่ามอเตอร์ไซต์ เป็นการนั่งมอไซที่นานมาก ชั่วโมงกว่าเพราะระยะทางมันค่อนข้างไกล แต่ข้างทางวิวดีมาก อารมณ์แบบ ขับรถลงจากดอยอ่ะ วิวสวยยย แล้วที่นี่วัดเยอะมาก และสวยมาก สถาปัตย์ดีงามสุดๆ
นางก็พาไปบ้านโฮส เช่ามอไซ เสร็จแล้วเราก็กลับ
คืนวันนั้นที่บ้านโฮสมีปาร์ตี้พิซซ่ากับVolunteerคนอื่นๆที่อยู่ที่นั่น มาจะเมกา เยอรมัน ฝรั่งเศส ออสเตเรีย ประมาน10กว่าคน ก็ทำพิซซ่า เล่นดนตรี เม้ามอยกันไปกับอากาศเย็นๆ ชิวๆ จิบเบียร์เบาๆ จบไป.....
Day 3
ยังเป็นวันหยุดอยู่ ไม่ต้องทำงาน วันนี้Louis and Julianกลับแล้ว นางไปเที่ยวต่อของนาง ก็บ๊ายบายกันไป นางน่าร๊ากกก ;)
ตอนบ่ายเราก็ออกไปเที่ยวที่ Lake Batur อารมณ์แบบ จุดชมวิวอะไรประมานนั้น สวยมากกกก วิวภูเขาไฟตรงกลาง แล้วรอบๆก็เป็นที่ราบกับทะเลสาบ สวยเว่ออ นั่งชิวๆแล้วก็กลับ กลับมากินข้าวเหมือนเดิม เวจจี้ใสๆ จบวันง่ายๆชิวๆไป