ตอนนี้ผมเรียนอยู่ปี 2 มหาวิทยาลัยชื่อดัง ผมเป็นคนที่เรียนได้ค่อนข้างดีทุกวิชาเลยครับ
ตอนสมัยปี 1 ผมเป็นคนที่ชอบช่วย ชอบติวคนอื่น/เขียนสรุปแล้วแบ่งคนอื่นอยู่ตลอด
ผมเลยสนิทกับเพื่อนแทบทุกคนในคณะ
        เวลาเพื่อนคนไหนคะแนนสอบกลางภาคน้อยก็จะมาขอความช่วยเหลือจากผม ผมก็ช่วยครับ
จนวันนึงที่ผมเองเสียความรู้สึก เพราะผมทำข้อสอบวิชานึงพลาดอย่างมาก ได้คะแนนเป็น Min (น้อยสุดในคณะเลย T_T)
เพื่อนที่ผมเคยช่วยได้เอกสารแนวข้อสอบปีก่อนๆมาจากรุ่นพี่ แล้วพยายามจะซ่อนผม พอผมถามก็บอกไม่มีอะไรอ่านเลย
ตอนแรก ผมก็เชื่อนะเพราะคิดว่าเพื่อนคงไม่มีจริงๆ แต่ตอนผมเดินผ่านกลุ่มที่พวกเขานั่งอ่านหนังสือกัน เขาก็รีบคว่ำชีท
ซ่อนหนังสือแล้วก็ทักทายผมปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  แต่ผมแอบเห็นนะว่าเค้ามีเอกสารแนวข้อสอบ แต่ผมก็ไม่ได้ขอจากเขาหรอก
ผมแค่คิดว่า ในเมื่อเขาไม่อยากให้เรา เราก็ไม่ควรไปขอเขา  ผมตั้งใจอ่านหนังสืออย่างหนักกับเพื่อนสนิทกลุ่มผมอีก 5 คน
จนสอบผ่านวิชานั้นมาได้
        ผมพยายามจะไม่คิดอะไร แต่สุดท้ายมันก็มีแอบคิดบ้าง เทอมต่อมาเพื่อนกลุ่มที่กั๊กผมสอบบางคนสอบได้คะแนนไม่ดี
และยังคงมาให้ผมช่วยเหมือนเดิม ผมตัดสินใจที่จะช่วยเขาอีก เพราะสงสาร นี่คงเป็นจุดอ่อนของผมที่แพ้น้ำตา
แต่ปฏิกิริยาของเพื่อนกลุ่มนั้น ก็ยังคงกั๊กผมและเพื่อนๆกลุ่มผมเหมือนเดิม จนถึงจุดที่ผมทนไม่ไหวอีกแล้ว

ผมเลยตัดสินใจที่จะเลิกติว เลิกช่วยเหลือ เลิกติว เลิกแบ่งชีทให้พวกเขาอีก แต่พวกเขากลับเอาผมไปนินทา
หาว่าผมใจแคบ ไม่แบ่งปัน เอาตัวรอดอยู่คนเดียว

คือ ผมไม่เข้าใจว่า สิ่งที่ผมช่วยเขามาตลอดแล้วผมได้รับการตอบแทนอย่างที่เขาทำ
มันผิดหรอครับที่วันนึงผมจะตัดสินใจถอยออกมา(ไม่ช่วยเขาอีก) แล้วพอถอยออกมาดันถูกด่าอีก เฮ้อ....ชีวิต