ขอไม่เล่าเหตุการณ์นะครับ ขอบอกแค่ ทุกครั้งที่เราผิดใจกัน เธอจะหายเงียบไปนานมาก ไม่ว่าผมจะพยายามติดต่อทางใด ด้วยเรื่องระยะทางที่อยู่กันคนละจังหวัด เจอกันเดือนละครั้ง

ผมน่ะ ต่อให้โกรธเขาเพียงใด ยอมรับเลยในใจลึกๆ ก็ขอแค่ได้ยินเสียงเธอ ผมยอมรับ ต่อให้โกรธ ให้เขาทำผิดแค่ไหน ในใจลึกๆไม่เคยหายเงียบ เพราะไม่อยากให้เธอรู้สึกกังวลใจ แคาเธอทำผิดเธอคงหนักใจแย่พอแล้ว ไม่นานผมก็หาย

แต่กับเธอผมก็ยอมรับว่าผมก็มีพลาดบ้างผิดบ้าง แต่เธอหายไปจากผมตลอด เธอจะไม่รีบสาย ไม่ว่าผมจะโทรสายเยอะแค่ไหน เธอจะไม่อ่านแชท ไม่ว่าผมจะง้อเธอเพียงใด และเป็นทุกๆครั้ง จนถึงครั้งนี้...

ผมรู้สึกว่า ผมเริ่มอยู่ด้วยตัวคนเดียวได้แล้ว :'( ยอมรับว่ารักเธอมากๆนะ เราไม่เคยทะเลาะกันเรื่องมือที่ 3 ส่วนใหญ่ที่ทะเลาะก็ ผมไม่ได้รับสายเธอบ้าง ทำให้เธอไม่พอใจบ้าง ส่วนเรื่องขอเธอผิดอย่างไรขอไม่พูดนะครับ

แรกๆใจผมแทบทรมานที่เธอหายเงียบไป กลัวจะเสียเธอไป กลัวว่าเธอจะหายไป ไม่อยากเริ่มต้นความรักใหม่บ่อยๆ
แต่เธอทำเหมือน ไม่เคยกลัวจะเสียผมไปเลย :'(

ยอมรับเลยว่าตอนนี้ในใจเริ่มไม่ค่อยรู้สึกอะไรแล้วกีบการที่เธอหายไป .. รักเธอมากนะ
# ถ้าเธอไม่มีเราคงจะมีความสุขกว่านี้