จากบทณิชาเป็นผู้หญิงสู้ชีวิต ต้องทำงานหาเงิน เหนื่อย ท้อ ก็ต้องสู้ มีอะไรทำได้ยอมทำหมด เพราะเงินมันไม่ได้สำคัญสำหรับณิชาคนเดียว ยังมีลุงกับป้าที่ต้องดูแลอีก  แต่บางครั้งพยายามแทบตาย เหนื่อยแทบตาย ได้เงินมาก็มีเหตุให้ต้องจ่ายออกอีก อยากเก็บก็ลำบาก ลำพังหาใช้ยังยากเลย
เมื่อคืนฉากที่ณิชาร้องไห้เพราะคิดว่าตัวเองตามหมอศรัณย์ไปงานปาร์ตี้บริษัทไม่สำเร็จ เราร้องตามเลย คือมันเป็นการร้องแบบมีเหตุผล เพราะพยายามมาก อดทนมาก แต่ไม่สำเร็จอย่างที่ตั้งใจไว้ ไม่ใช่ร้องเพราะเป็นนางเอก ดูแล้วก็ นึกถึงชีวิตตัวเองขึ้นมายังไงก็ไม่รู้ คนเราแกร่งแค่ไหน อดทนแค่ไหน มันก็มีจุดที่ต้องขอระบายเป็นน้ำตาสักนิดก็ยังดี  แต่ร้องแล้วชีวิตมันก็ต้องสู้ต่อไป นี่แหละชีวิตคนจริงๆ
ณิชาเล่นดีขึ้นเรื่อยๆ ไม่ผิดหวังที่ติดตามผลงานมาตลอด โตโน่ก็เป็นพระเอกมาดกวน ถึงจะมีทัศนคติไม่ตรงกันกับนางเอกแต่ก็ไม่ถึงกับว่าจะเป็นเพื่อนกันไม่ได้ และถึงเห็นใจนางเอก แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นแบบพระเอกขี่ม้าขาวมาเป็นเจ้าชายแสนดีขนาดนั้น สรุปคือ เรื่องนี้รักมากกกกก
ใครว่ากามเทพซ้อนกลไม่รอด เราว่ารอดแน่ๆ