สวัสดีวันครบรอบสองเดือน ไม่ทันได้บอกความสัมพันธ์ของเราก้จบลงเเล้ว อะไรมันจะเร็วแบบนี้ ฉันบอกเลิกแฟนเปนเพราะเหตุผลที่เขาไม่ค่อยใส่ใจ ไม่มีเวลาให้ แล้วเขาก้ไม่เหมือนเดิมด้วย ฉันก็เลยบอกเลิกเขาทั้งน้ำตา เขาบอกฉันว่า เขารู้สึกอึดอัดเวลาเขาไปเที่ยวแล้วมีคนไปคอยกวนใจตลอด เขาไม่มีความสุข เขาอยากใช้ชีวิตอิสระ อยากอยู่กับเพื่อนให้มากฉันก็เลยคืนความอิสระให้เขา แล้วเราสองคนต่างก็พูดลา แล้วจากลากันด้วยดี พอเลิกกันแล้วฉันก้ร้องไห้ฟูมฟาย ฉันมานั่งทบทวนว่า ทำไมเขาถึงเบื่อฉันได้เร็วขนาดนี้ทั้งๆที่เราไม่เคยคิดจะเบื่อเขาเลย ฉันนั่งคิดนั่งซึมเปนเวลานาน วันแรกที่เลิกฉันก้ทำตัวตามปกติกินเหล้า เมา โซซัดโซเซ กินจนเกินปริมาณที่ต้องกิน เพราะเหล้ามันจะเยียวยาทุกอย่าง แต่เยียวยาได้แค่ช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น วันที่สองฉันก้เฮิร์ทเหมือนเดิม ส่องเฟส ไลน์ ไอจี ของเขา ทำซ้ำๆวนไปวนมา จนฉันเก็บอาการไม่อยู่ทนไม่ไหว เลยทักไปบอกว่าคิดถึง ฉันพยายามง้อเขา พยายามทำทุกวิถีทางให้เขากลับมา แต่สุดท้ายฉันคิดว่ามันไม่ใช่ ฉันเหนื่อย ฉันท้อ ฉันทำทุกอย่าง จนเขารำคาน จนตอนนี้เขาคงเกลียดฉันไปแล้ว ฉันไม่อยากเลิกกับเขาเลยพูดจิง รู้สึกว่าขาดเขาไม่ได้ ทำไรไม่มีความสุข ฉันต้องทำยังไงให้เขากลับมา?? ฉันให้เขาได้ทุกอย่าง?