เมื่อก่อน เป็นเด็กหนุ่ม. เล่นห้าวหาร ขี่รถคลาสิค. ไปต่างจังหวัดเป็นว่าเล่น ฝนตกแดดออกไม่กลัว. เมาแล้วขับ ประจำ.  เมื่อก่อนทำอะไรเสี่ยงๆเยอะมากมาย. นี่แค่ยกตัวอย่าง

          ทุกวันนี้ตั้งอายุขึ้น20. มาสามสี่ปี รู้สึกกลัวตายมากๆ. กำลังจะเรียนจบ. กำลังจะถึงเวลา ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่  กลัว กลัวตาย กลัวไม่ได้ทดแทนบุญคุณพ่อแม่.

กลัวถึงขั้น ทุกครั้งที่ขี่มอเตอร์ไซต์ จะคิดตัหนักอยู่ตลอด. จะพูดในใจตลอด ว่าอย่สให้ผมเป็นไรนะ. ยังไม่ทดแทนบุญพ่อแม่เลย

กลัวตาย กลัวพิการมาก. ไม่กลัวเจ็บ.ทำอะไรที่มีความเสี่ยงกลัวไปหมด. ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่กลัวอะไรเลย  แต่พอนึกถึงคำว่าทดแทน บุญคุณพ่อแม่. ทำให้ผมรู้สึก. กลัวมากยิ่งขึ้น.


ในใจก็อยากไปบวชนะ. ที่สิ่งที่พ่อแม่ต้องการคือทางโลก. ใจก็อยากบวชแล้วไม่ศึก. เพราะชอบธรรมะ. คิดว่าจุดจบของทุกๆคนคือเหมือนกัน. . แต่ก็กลัวทำไม่ได้.   ที่ทำทุกๆวันนี้ก็เพื่อพ่อแม่.
    สวัสดี