ผมบรรจุได้  6 เดือน ตลอดเวลาหกเดือน ผมโดนผอ ด่า 4 ครั้ง ในที่ประชุม แต่ผมไม่สนใจ หน้าที่ผม คือ มาสอนเด็ก งานเอกสารเยอะมาก ทำงานอึดอัด กับ ผอ มาก แต่ผมกลับมีความสุขที่ได้สอน ได้อยู่ในห้องเรียน ถึง เด็กสมัยนี้จะเรียนบางไม่เรียนบางไม่สนใจ แต่ผมก็โฟกัสที่เด็ก เป็นสำคัญ การเปลี่ยนแปลง คือสิ่งที่ต้องเรียนรู้  ถ้าคุณลาออก ไม่ใช่แค่คุณจะนั่งร้องไห้ ผมว่า คุณผูกคอตายแน่ๆ เชื่อไหม โฟกัสเรีองสอน มากกว่าเรื่องอื่น เชื่อผม ผมมาอยู่นี้ 6 เดือน เหมือน 5 วัน มันเร็วมาก เหมือนเพิ่งมา แปป วันศุกร์แหละ เพิ่มเติมอีกอย่างคือ ผมโชคดีอย่างครูรุ่นพี่เขาจะแนะนำดีมาก บอกทุกอย่าง เด็กแต่ละคนเป็นไง ผู้ปกครองเป็นไง คนที่บอกให้ออกแล้วบอกอย่าไปฟังคำนินทา ผมว่าคิดผิด เรื่องแบบนี้ ผ่านไป20ปี คนก็ยังพูดถึงอยู่เลย คนที่ฟังใครรู้ไหม พ่อแม่ พี่น้อง บอกว่าไม่สนใจไม่ได้หรอก ผมเคยโดน สำหรับไม่ค่อยสนใจเรื่องคำนินทา แต่พ่อแม่เครียดเลย ตัวเราทำงานที่อื่น พ่อแม่อยู่บ้าน บางครอบครัว ลูกทำผิดโดนนินทา จนพ่อแม่เข้าโรงพยาบาลก็มี เวลาถามพ่อแม่ ก็บอกไม่คิดไม่สนใจ คำนินทา แต่กลับเครียดกลับไม่มีความสุข อย่างเห็นได้ชัด ผมเคยผ่านมา เรื่องแบบนี้ ก็ด้วยเพราะผมว่า ตัวเองไ่ม่แคร์ พ่อแม่กลับรับความเสียใจไว้ จนผมต้องเปลี่ยนตัวเอง มาเป็นครู ทุกวันนี้ไปไหน พ่อแม่ยิ้มมีความสุข จขกท อายุน้อย ถ้าผมสอบได้ตอนอายุ25-26ผมมีเรื่องกับ ผอ แน่ๆ แต่โชดคใดี สอบได้ตอนวุฒิภาวะมัน ควบคุมได้  ผมสอบมา 7 ครั้งถึงได้ แต่บางคนสอบมา 10ปี ยังไม่ได้เขาก็ไม่ท้อนะ  เรื่องควบคุมชั้นเรียน ครูเก่าๆเขาน่าจะแนะนำ ไม่ใช่มาว่า ของผม มีแต่ ผอ ด่า สอนมัธยม ส่วนพี่ๆดีหมด ผมยังคิดเลยว่า ถ้าผมเป็นครูยาวๆจะแนะนำน้องใหม่ๆ ทุกอย่าง เพราะผมมาใหม่ พี่เขาห่วงผม ด่าผม ให้ทำอันนี้ไว้อันนั้นไว้ แก้ไขยังนั่นอย่างนี้ ผมละโชคดี แต่บางทีเจอ ผอ ด่าก็หงุดหงิด มีครูพี่ผู้หญิงเล่าให้ฟัง มาแรกๆร้องไห้กลับบ้านทุกวัน เพราะโดนผอ ด่า แต่เขาก็อยู่มาได้    ครู คือ ผู้หนัก คุรุ  
สุดท้าย
ถ้าใจมันออก ก็ต้องยอม และพร้อมรับสิ่งที่จะตามมา
ผมมีประสบการณ์มาเยอะ คิดว่าออกจากตรงนี้ไปตรงนั้นคงจะมีความสุข แต่ที่ไหนได้ ทุกทีเหมือน ต่างแค่ปัญหา ที่จะไม่เหมือนกัน เพราะทุกสังคม มีคนทุกรูปแบบ