อย่างแรกเลย ต้องบอกก่อนว่ากระทู้นี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวทั้งนั้นนะคะ
ขออธิบายถึงนิสัยส่วนตัวก่อนนะคะ
เราเป็นคนไม่ชอบการอยู่ในที่ๆ คนเยอะๆ ไม่ชอบที่แออัด ไม่ชอบสุงสิงกับผู้คนเขาไร งานนี้จึงเป็นงานแรกที่เราเข้าร่วมค่ะ
เพราะงั้นหากเข้าใจผิดอะไรก็ต้องขออภัยมาณ.ที่นี้ด้วยนะคะะ
ในวันที่2มิถุนายน2560 มีงานBNK48 DEBUT ณ.Emquartier ซึ่งงานนี้เป็นงานเปิดตัวBNKอย่างเป็นทางการ
คืนนั้นคือเราแบบตื่นเต้นฟุ๊งซ่านมาก เลยไม่ได้นอน ตั้งหน้าตั้งตารอว่าจะออกจากที่พักตอนสิบโมง หลงคิดไปว่างานเริ่มบ่ายโมง ไปก่อนสักชั่วโมงคงพอ
ปรากฏไปถึงปุ๊บ! ช็อกค่ะ ช็อกสิคะ แถวยาวเหยียดมากกก คือมากกว่าร้อยคนยืนรอ บางคนมาตั้งแต่ห้างยังไม่เปิดเลยก็มี
เราก็เครียดละ ว่าแล้วสิทธิ์100คนแรกที่ซื้อของที่ระลึกเกิน1,000จะเป็นของเราไหม (กรณีที่เป็น100คนแรกจะได้รับสิทธิ์ดูตัวอย่างคลิปVRค่ะ)
ตรงนี้แหละค่ะที่เราสงสัย ว่าทำไมทุกคนถึงยืนกัน เพราะเป็นห้างหรือเปล่าเขาเลยไม่ให้นั่งพื้น?
แล้วก็มีคนที่เดินผ่านไปผ่านมาเขาสงสัยค่ะ ว่าต่อคิวอะไรกันยาวมากๆ ถามกันเรื่อยๆ เลยล่ะค่ะ
ระหว่างรอบอกได้คำเดียวค่ะ ว่าเมื่อยมากกก เริ่มขายของตอนบ่ายโมง กว่าแถวจะขยับจะเขยื้อน จนถึงเราก็ปาไปชั่วโมงนึงเลย
(เล่นมีคนเก็บเงินสองคน คนหยิบของสองคน เมื่อไรจะถึงเนี่ยยย)
แต่เขาก็มีใบมาให้ติ๊กๆ นะคะว่าเราอยากได้อะไร จะได้ไม่เสียเวลามาก
โดยของที่นำมาขายเป็นของที่ระลึกก็จะมี
1.เสื้อยืดสกรีนลายBNK48สองแบบ
2.ริสแบรน
3.ผ้าเชียร์
4.Photo Set 02
โดยPhoto Setนี้จะเป็นรูปของสมาชิกวงในชุดไทยค่ะ จะมีสามรูปแบบ แบบเต็มตัว แบบครึ่งตัว แบบClose Upรวมเป็นสามรูปแบบ ซึ่งในหนึ่งเซ็ตประกอบด้วยรูปห้าใบค่ะ รูปในแต่ละเซ็ทจะเป็นรูปแรนดอม เราจะไม่รู้เลยว่าเราจะได้รูปของใครบ้าง จะใช่คนที่เราชอบเราเชียร์หรือไม่
ในการซื้อPhoto Setครั้งนี้ถูกจำกัดไว้ที่ครั้งละห้าเซ็ทค่ะ เพิ่งมารู้ตอนเปิดงาน ว่าPhoto Setชุดนี้ผลิตออกมาแค่1,000เซ็ทเท่านั้น
ซึ่งเราก็โอเค ลำบากอย่างเดียวค่ะ ลำบากไอ้ตอนที่ต้องมาวิ่งแลกรูปกับแฟนคลับคนอื่น T T
คนที่ได้รูปแรกๆ จะสบายหน่อย เพราะดักคนเข้าออกได้เลย แถมพื้นที่ก็เยอะ แต่พอคนเริ่มซื้อไปได้สักพัก พื้นที่ไม่พอค่ะ แน่นขนัดมาก แบบทางเดินแทบไม่มี แล้วใช้พื้นที่เดียวกับที่ดูคอนเสริต คนที่เขาแลกเสร็จเขาก็มานั่งจองที่ มันเลยเหมือนกินโซนกันค่ะ
ตรงนี้เป็นไปได้อยากให้จัดที่กว้างกว่านี้ หรือมีการแบ่งส่วนสักนิสก็ยังดีนะคะ
ปล.เราเปิดเซ็ททั้งห้าเซ็ตมา เจอโอชิเราอยู่รูปเดียว แทบร้องไห้
อ้อ อันนี้เราเพิ่งรู้ในงาน เวลาจับรูปphotoเขาจะจับกันที่ขอบค่ะ ไม่ใช่ภาพเสียหาย แล้วก็ใส่ถุงมือยางไม่ให้เล็บหรือลายนิ้วมือไปติดด้วย
ตอนแรกก็คิดนะ ว่าเวอร์ไปปะ แต่พอมาเจอกับตัวเองละแบบ กรี๊ดดด photo set ฉันมีตำหนิ ไม่ ไม่ย๊อมมมม โอเค เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ T T
ตอนใกล้ๆ งาน เราก็ไม่รู้นะว่าทำไม ถึงได้มีเสียงคนแบบกรี๊ดๆ ขึ้นมา คนอื่นที่นั่งรอเขาก็คิดว่าแบบไอดอลมาเหรอ ก็ชะโงกหน้าก็ยืนกันไป แต่ก็ไม่เห็นใคร
(หรืออาจเพราะสมาชิกแวบๆ มาให้เห็น?)
งานเริ่มจริงๆ ประมาณห้าโมงครึ่งค่ะ.. ตั้งแต่มาก็แทบไม่ได้นั่งเลย เดินหาเทรดรูปตลอด เมื่อยมาก พอถึงตอนงานเปิดทุกคนจากที่นั่งก็วิ่งกรูกันเข้าหาเวที
แล้วเพราะaccidentบางอย่างทำให้คิวของAKB48 Team8เลื่อนไปเล็กน้อย เลยทำพิธีกรเหมือนเงิบไป
มีตอนที่คนส่งเสียงเชียร์ส่งเสียงเรียก AKB BNK อะไรพวกนี้ด้วยค่ะ
คือจะมีโอตะ(แฟนคลับ)ที่เขารู้เรื่องอยู่แล้วจะมาร้องเชียร์กัน ซึ่งเราอยากบอกคนเหล่านั้นว่า...
พี่คะ.. สอนหนูด้วยToT คือไอ้พวกนั้นเราเห็นในวีดีโอในยูทูป เรารู้สึกว่าเสียงของโอตะมันทำให้เพลงมันทรงพลังขึ้นอะ
เคยเห็นคนเขาเอาวิธีเชียร์มาแปะในกลุ่มอยู่ แต่แบบ..พี่คะ หนูออกเสียงไม่ถูก หนูไม่รู้จังหวะ หนูไม่รู้ว่าตอนไหนควรจะร้องอะไร
ถ้าพวกพี่จะกรุณาอัดคลิปสอนอัดคลิปอธิบาย จะเป็นพระคุณอย่างสูงเลยค่ะ
คือเราเชื่อนะว่าทุกคนอะ อยากเชียร์ อยากตะโกนเรียก AKB BNK เพราะตอนนั้นจู่ๆ ก็มีคนตะโกนขึ้นมาว่า BNK BNK BNK เหมือนส่งเสียงเรียก ทุกคนก็เลยเรียกตาม แล้วก็มีคนตะโกนว่า 48 BNK48 คือแบบ.. พี่หนูงง!!
คือมันเป็นท่อนร้องอะไรหรือเปล่า แบบ BNK BNK BNK48! อะไรงี้ คือแบบเชื่อว่าทุกคนไม่รู้ค่ะ เพราะตอนนั้นพอคำว่า 48 มาทุกคนจะแบบมองหน้ากัน แล้วไม่กล้าตะโกนต่อ สุดท้ายก็เงียบสงัดตามเดิม //ยืนนิ่งยืนค้างยืนเมื่อยกันต่อไป
เรื่องAKB48 TEAM8ที่มาเซอร์ไพร์ เราไม่ขอพูดถึงนะคะ เพราะตอนนั้นคือแบบเมื่อยมาก หายใจไม่ออกด้วย คนมันแออัด แล้วเราเป็นพวกต้องใช้ออกซิเจนเยอะ แถมมองไม่เห็นด้วยค่ะ ข้างหน้าสูงๆ ทั้งน๊าน 5555 (แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เขามาก่อน เขามีสิทธิ์)
แต่ก็มีพวกแทรกนะคะ ตรงเราที่แทรกๆ มาเป็นผู้หญิงทั้งนั้นเลย เราเลยมองรอบๆ แล้วพบว่าตรงที่ตัวเองอยู่ผู้หญิงเยอะมากค่ะ
คิดว่าคนที่แทรกๆ มาอาจคิดว่าแบบเออปลอดภัย ผู้หญิงเกาะกลุ่มกันไว้ อะไรหรือเปล่า เราก็ไม่รู้นะคะ
เพราะในงานมีผู้ชายเยอะมาก ผู้หญิงก็มี แต่จะน้อยกว่า
คนที่มางานจากที่เราสังเกตก็จะมีทั้งน้องๆ ประถมถึงผู้ใหญ่วัยประมาณ40-50ทั้งชายทั้งหญิงเลยค่ะ
เราเลยได้คุยกับคุณน้าผู้หญิงท่านนึง(ขอเรียกน้าแล้วกันนะคะ น่าจะเด็กกว่าแม่เรา) เขาประมาณว่า
น้องน่ารัก น่าเอ็นดู
อะไรอย่างนี้ค่ะ ก็จะแบบผู้ใหญ่เอ็นดูเด็ก เพราะคอนเซปของเครือ48คือให้น้องๆ พัฒนาตัวเองขึ้นเรื่อยๆ คิดว่าพวกผู้ใหญ่น่าจะมองว่าเป็นกำลังใจให้เด็กๆ ที่ตามความฝันอะไรพวกนี้ค่ะ
ในงานมีประกาศสมาชิกเซ็นบัตสึทั้ง16คนด้วยค่ะ คือลุ้นมาก อยากให้โอชิ(สมาชิกที่เราชอบและต้องการผลักดัน)ตัวเองติดหนึ่งในสิบหกมาก
เราโอชิ ปัญ แจน ซัทจัง สามคนค่ะ
แล้วสามคนนี้ก็ผ่านจริงๆ ด้วย กรี๊ดแตกแรงมากๆ เลย แถมตอนที่ขึ้นมาบนเวที ก็มาพร้อมกับเพลง
คือความรู้สึกตอนนั้นมันแบบอยากจะตะโกนเรียกชื่อทั้งสามคนนะคะ
แต่จะร้องไห้T T
จะร้องจริงจังมาก แบบ การไปยืนอยู่ตรงนั้น การไปเห็นเขาอยู่ตรงหน้า ความรู้สึกมันต่างจากการดูผ่านหน้าจอจริงๆ ค่ะ
มันแบบ ปลื้มปิติ ตื้นตัน รู้สึกความเหนื่อย ความเมื่อย ความที่เราทนทรมานกับการปวดขากับการหายใจไม่ออกมันหายไปเลยค่ะ
จังหวะที่ปัญมองมาตรงโซนของเรา บังเอิญตรงหน้าเรามีช่องว่างระหว่างคนอยู่ด้วย ความรู้สึกเลยแบบ เหมือนเขามองมาที่เรา(จริงๆ เขาก็มองรวมๆ แหละ)
การที่ได้เห็นเขาเต้น เห็นเขาร้อง เห็นเขาพยายามทำทุกอย่างเพื่อวันนี้แล้วแบบ.. จะร้องไห้T[]T พยายามกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ขายหน้าใคร
//แต่ระหว่างพิมพ์นี่ก็ร้องละ เหมือนปลดปล่อย
เรามองไม่เห็นสมาชิกครบทุกคนหรอกนะคะ เพราะโดนหัวคนข้างหน้าบังบ้าง โดนกล้องข้างหน้าบังบ้าง แล้วยิ่งเป็นคนจำหน้าใครไม่ค่อยได้
แต่เห็นปัญ ซัทจัง เฌอปราง ปัญนี่จะเห็นบ่อยสุด เพราะเต้นอยู่ซีกเรา ส่วนแจนแทบไม่เห็นเลย คนละฟากT[]T
แต่เราก็ไม่ได้อยู่จนจบนะคะ เพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่ไหว ไม่มีอากาศ เจ็บเท้าด้วย อยู่ถึงแค่ตอนที่อิสึตะมายืนหน้าเวที
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ต้องขอต่อว่าทีมงานจริงๆ คือเรื่องliveเฟสบุ๊ค.. คือแบบอุปกรณ์คุณพร้อมมาก แต่คุณไม่มีสัญญาณณณณณ คือไร๊
มาเป็นพิเซลเลยT^T คือเรื่องนี้ทุกคนก็ติไปทุกรอบ แล้วแบบ.. แก้ไม่ได้เหรอคะะะะ งานdebutเลยนะคะ งานแรกเลยนะคะะะะะ
ฮืออออ กะจะกลับมาดูวน ดูตอนที่ตัวเองกลับไปแล้ว..คืออดจ้า..
หวังว่าทางทีมงานจะมีวีดีโอที่อัดไว้แบบดีๆ นะคะ=_=
ตอนนี้เราอยากรู้ว่าทุกคนโอชิใครอยู่ มองเห็นเสน่ห์อะไรของเขา ตอนในงานรู้สึกยังไงกันบ้างคะ
เราจะยกตัวอย่างการพรรณาถึงเสน่ห์ของโอชิเราเป็นตัวอย่างก่อนเลย
คนแรกที่เป็น Main เราเลย คือ ปัญ ปัญซามะ ท่านปัญ ค่ะ *0*
เราตามปัญมาตั้งแต่ตอนเขาเผยรูปสมาชิก29คนในเว็บไซต์ค่ะ ตอนนั้นที่สะดุดตากับปัญ ก็เพราะสีผม ต่อมาก็รอยยิ้มการแสดงสีหน้าที่แบบ ดูขี้เล่น ก็เลยเริ่มตามๆ มา สไตล์ของปัญเป็นสไตล์เท่ๆ คูลๆ ค่ะ ต่างจากสมาชิกคนอื่น ปัญจะมีอารมณ์ขันอยู่ตลอด จำได้ว่าปัญเคยบอกว่าอยากเป็นที่พึ่งพาของทุกคนในวง แล้วจากที่เราดูไลฟ์ดูอะไรมา ปัญก็ให้ความรู้สึกนั้นจริงๆ ค่ะ คอยถือกล้อง คอยดูแลคนอื่น สมมุติมีเวลา1ชั่วโมง จะได้เห็นปัญ2นาทีค่ะ=_=
ก็ต้องยอมรับ ว่าตอนแรกชอบปัญที่ภาพลักษณ์และการวางตัว ต่อมาได้เห็นการแร็ปก็ยิ่งทำให้รู้สึกว่าแบบ นางเท่ นางต่าง พอได้มาเห็นที่แบ่ง6ทีมเต้นบนเวที เราก็ยิ่งรู้ว่าปัญเต้นเก่ง ตอนนั้นอย่างกับแบบ ตกลงไปในหลุมกับดัก 55555 ยิ่งพอมาเห็นคลิปbattleแล้ว ยิ่งรู้สึกว่าคงออกมาจากกับดักไม่ได้แล้วแหละ พอวันนี้ได้มาเจอตัวจริง ได้เห็นสีหน้า เห็นความพยายามของเขากับตาตัวเอง เห็นสายตาของเขาที่จ้องมาทางเรา เห็นปัญที่เต้นที่กระโดด ที่ยิ้ม.. ขอนอนตายในกับดักนั้นเลยนะคะ 5555 ไม่ต้องเอาขึ้นมา ไม่ยินดีจะขึ้น เอาดินมากลบด้วยก็ดีนะคะ
อีกสองคนคือแจนกับซัทจังค่ะ สองคนนี้เราเริ่มโอชิจากคลิปที่เต้นบนเวที
เริ่มจาก แจน หรือ เซนต์แจน
สำหรับเรา เรากล้าพูดเต็มปากว่าตอนนี้แจนเหมือนเป็นนางฟ้าที่อยู่บนโลกอะ ไม่ได้โอเวอร์อะไรเลยนะ ตอนแรกรู้สึกขัดๆกับแจนด้วย เพราะแจนเป็นคนธรรมะธรรมโม ตอนนั้นด้วยความที่เราแบบอคติกับเรื่องประมาณว่าแสดงให้เห็นว่าตัวเองเป็นคนธรรมะชอบเข้าวัด เออ สร้างกระแสเปล่า อะไรงี้ แต่พอได้มาเห็นที่เขาเต้น ได้เริ่มเรียนรู้เกี่ยวกับเขา เราเลยได้รู้ว่าสิ่งที่แจนแสดง คือตัวตนของแจนจริงๆ แอบได้ยินมาว่าก่อนจะเข้ามาเป็นBNK ยูทูปของแจนมีplaylistบทสวดมนต์.... สิ่งแรกที่เราหันมาสนใจแจน คือใบหน้าและท่าทางการเต้นในคลิปบนเวที ที่ดูขี้เล่น ดูท้าทาย ดูสนุก คือเห็นแล้วเรารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เขารักในสิ่งที่เขาเต้นเขาทำจริงๆ ค่ะ ต่อมาเลยเริ่มส่องไอจี เลยโดนดาเมจความงดงามทั้งหน้าสดและแต่งหน้าไปเต็มๆ แถมด้วยเสียงตอนร้องเพลงที่อยู่ในIG เป็นเสียงแบบที่เราชอบอะ ฟังแล้วเหมือนถูกเยียวยา รู้สึกผ่อนคลายมาก อยากให้ทางBNKทำเพลงให้แจนสักเพลงก็ดีนะคะ จะฟังวนไปเลยทั้งวัน ....แต่ไม่เอาบทสวดนะคะ
คิดดูสิคะ ทั้งสวย ทั้งไม่ถือตัว ทั้งยิ้มแย้ม ทั้งใจดี แถมเสียงยังมีพลังฮีลลิ่งอีก นางฟ้าชัดๆ
(ถ้าเซนต์กินแต่ผัก เซนต์จะกลายเป็นนางฟ้าที่อัพเกรดแล้วค่ะ 5555)
ต่อมาซัทจังน้อยๆ ของเรา><
เห็นบางคนบอก ถ้าชอบโลลิต้องซัทจัง... อืม.. โอเค ไม่เถียง แต่ขอท้าให้คนทั่วไปได้ลองมาตามซัทจังดู แล้วจะเห็นความใสซื่อบริสุทธิ์ ความน่ารัก ความน่าแกล้ง สำหรับเราซัทจี้เหมือนเป็นเทวดาตัวน้อยๆ ที่พยายามพัฒนาตัวเองอย่างหนัก แม้จะอายุน้อยกว่าใครเพื่อน ในตอนแรกเคยมีคนบอกว่า ซัทจังอาจไม่ติดเซ็นบัตสึ เพราะอายุยังน้อย แต่วันนี้จากที่ได้เห็นซัทจัง ก็ได้รู้ว่าน้องพยายามอย่างมาก (กระโดดดึ๋งๆ ไปทั่วเวที)
ถึงรูปร่างจะเป็นเด็ก แต่สมองเป็นผู้ใหญ่ ชื่อของเขาคือซัทจี้!!
ถ้าให้เปรียบสามคนนี้กับเกม ก็คงจะเป็น
ปัญ=นักรบ แจน=ฮีลเลอร์ ซัทจัง=นักเวทย์
จริงๆ มีอีกคนที่เรารู้สึกชื่นชมนะคะ คือเณอปราง แต่เราไม่ได้โอชิอะไร
ความรู้สึกแบบเฌอสูงไปสำหรับเราอะ คือดูดีไปหมด จนเรารู้สึกตัวเราเข้าถึงไม่ได้
ทั้งที่จริงๆ เขาก็เฮฮาเป็นกันเองเหมือนกับเมมเบอร์คนอื่นๆ
เราว่าเฌอเหมาะตำแหน่งกัปตันสุดแล้วล่ะค่ะ (แม้ในใจแอบอยากให้เป็นปัญอยู่ส่วนนึง)
สุดท้าย
ขอบคุณBNKนะคะที่ทำให้เราได้รู้จักน้องๆ
ขอบคุณที่ทำให้เราตกลงไปในหลุมกับดักที่ยินดีจะตกค่ะ 55555555
ขอบคุณที่ทำให้เราต้องกินแกลบทุกเดือนค่ะ
ปล.1 ถ้าเราพูดอะไรผิดหรือเข้าใจผิดไป ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ปล.2 อยากแต่งแฟนฟิคBNK48+AKB0048อะ เป็น BNK0048 แบบนี้จะผิดลิขสิทธิ์หรืออะไรไหมคะ ไม่คิดจะใช้ในเชิงพาณิชย์อยู่แล้ว อยากช่วยโปรโมทในรูปแบบที่ตัวเองทำได้ ใช้โครงเรื่องมาจากเรื่องAKB0048 ผสมกับเรื่องราวของBNK48เข้าไป แต่ถ้าผิดลิขสิทธิ์อะไร ก็จะเขียนไว้อ่านเองค่ะ 555
มาเล่าเรื่องงาน BNK48 THE DEBUT ค่ะ
ขออธิบายถึงนิสัยส่วนตัวก่อนนะคะ
เราเป็นคนไม่ชอบการอยู่ในที่ๆ คนเยอะๆ ไม่ชอบที่แออัด ไม่ชอบสุงสิงกับผู้คนเขาไร งานนี้จึงเป็นงานแรกที่เราเข้าร่วมค่ะ
เพราะงั้นหากเข้าใจผิดอะไรก็ต้องขออภัยมาณ.ที่นี้ด้วยนะคะะ
ในวันที่2มิถุนายน2560 มีงานBNK48 DEBUT ณ.Emquartier ซึ่งงานนี้เป็นงานเปิดตัวBNKอย่างเป็นทางการ
คืนนั้นคือเราแบบตื่นเต้นฟุ๊งซ่านมาก เลยไม่ได้นอน ตั้งหน้าตั้งตารอว่าจะออกจากที่พักตอนสิบโมง หลงคิดไปว่างานเริ่มบ่ายโมง ไปก่อนสักชั่วโมงคงพอ
ปรากฏไปถึงปุ๊บ! ช็อกค่ะ ช็อกสิคะ แถวยาวเหยียดมากกก คือมากกว่าร้อยคนยืนรอ บางคนมาตั้งแต่ห้างยังไม่เปิดเลยก็มี
เราก็เครียดละ ว่าแล้วสิทธิ์100คนแรกที่ซื้อของที่ระลึกเกิน1,000จะเป็นของเราไหม (กรณีที่เป็น100คนแรกจะได้รับสิทธิ์ดูตัวอย่างคลิปVRค่ะ)
ตรงนี้แหละค่ะที่เราสงสัย ว่าทำไมทุกคนถึงยืนกัน เพราะเป็นห้างหรือเปล่าเขาเลยไม่ให้นั่งพื้น?
แล้วก็มีคนที่เดินผ่านไปผ่านมาเขาสงสัยค่ะ ว่าต่อคิวอะไรกันยาวมากๆ ถามกันเรื่อยๆ เลยล่ะค่ะ
ระหว่างรอบอกได้คำเดียวค่ะ ว่าเมื่อยมากกก เริ่มขายของตอนบ่ายโมง กว่าแถวจะขยับจะเขยื้อน จนถึงเราก็ปาไปชั่วโมงนึงเลย
(เล่นมีคนเก็บเงินสองคน คนหยิบของสองคน เมื่อไรจะถึงเนี่ยยย)
แต่เขาก็มีใบมาให้ติ๊กๆ นะคะว่าเราอยากได้อะไร จะได้ไม่เสียเวลามาก
โดยของที่นำมาขายเป็นของที่ระลึกก็จะมี
1.เสื้อยืดสกรีนลายBNK48สองแบบ
2.ริสแบรน
3.ผ้าเชียร์
4.Photo Set 02
โดยPhoto Setนี้จะเป็นรูปของสมาชิกวงในชุดไทยค่ะ จะมีสามรูปแบบ แบบเต็มตัว แบบครึ่งตัว แบบClose Upรวมเป็นสามรูปแบบ ซึ่งในหนึ่งเซ็ตประกอบด้วยรูปห้าใบค่ะ รูปในแต่ละเซ็ทจะเป็นรูปแรนดอม เราจะไม่รู้เลยว่าเราจะได้รูปของใครบ้าง จะใช่คนที่เราชอบเราเชียร์หรือไม่
ในการซื้อPhoto Setครั้งนี้ถูกจำกัดไว้ที่ครั้งละห้าเซ็ทค่ะ เพิ่งมารู้ตอนเปิดงาน ว่าPhoto Setชุดนี้ผลิตออกมาแค่1,000เซ็ทเท่านั้น
ซึ่งเราก็โอเค ลำบากอย่างเดียวค่ะ ลำบากไอ้ตอนที่ต้องมาวิ่งแลกรูปกับแฟนคลับคนอื่น T T
คนที่ได้รูปแรกๆ จะสบายหน่อย เพราะดักคนเข้าออกได้เลย แถมพื้นที่ก็เยอะ แต่พอคนเริ่มซื้อไปได้สักพัก พื้นที่ไม่พอค่ะ แน่นขนัดมาก แบบทางเดินแทบไม่มี แล้วใช้พื้นที่เดียวกับที่ดูคอนเสริต คนที่เขาแลกเสร็จเขาก็มานั่งจองที่ มันเลยเหมือนกินโซนกันค่ะ
ตรงนี้เป็นไปได้อยากให้จัดที่กว้างกว่านี้ หรือมีการแบ่งส่วนสักนิสก็ยังดีนะคะ
ปล.เราเปิดเซ็ททั้งห้าเซ็ตมา เจอโอชิเราอยู่รูปเดียว แทบร้องไห้
อ้อ อันนี้เราเพิ่งรู้ในงาน เวลาจับรูปphotoเขาจะจับกันที่ขอบค่ะ ไม่ใช่ภาพเสียหาย แล้วก็ใส่ถุงมือยางไม่ให้เล็บหรือลายนิ้วมือไปติดด้วย
ตอนแรกก็คิดนะ ว่าเวอร์ไปปะ แต่พอมาเจอกับตัวเองละแบบ กรี๊ดดด photo set ฉันมีตำหนิ ไม่ ไม่ย๊อมมมม โอเค เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ T T
ตอนใกล้ๆ งาน เราก็ไม่รู้นะว่าทำไม ถึงได้มีเสียงคนแบบกรี๊ดๆ ขึ้นมา คนอื่นที่นั่งรอเขาก็คิดว่าแบบไอดอลมาเหรอ ก็ชะโงกหน้าก็ยืนกันไป แต่ก็ไม่เห็นใคร
(หรืออาจเพราะสมาชิกแวบๆ มาให้เห็น?)
งานเริ่มจริงๆ ประมาณห้าโมงครึ่งค่ะ.. ตั้งแต่มาก็แทบไม่ได้นั่งเลย เดินหาเทรดรูปตลอด เมื่อยมาก พอถึงตอนงานเปิดทุกคนจากที่นั่งก็วิ่งกรูกันเข้าหาเวที
แล้วเพราะaccidentบางอย่างทำให้คิวของAKB48 Team8เลื่อนไปเล็กน้อย เลยทำพิธีกรเหมือนเงิบไป
มีตอนที่คนส่งเสียงเชียร์ส่งเสียงเรียก AKB BNK อะไรพวกนี้ด้วยค่ะ
คือจะมีโอตะ(แฟนคลับ)ที่เขารู้เรื่องอยู่แล้วจะมาร้องเชียร์กัน ซึ่งเราอยากบอกคนเหล่านั้นว่า...
พี่คะ.. สอนหนูด้วยToT คือไอ้พวกนั้นเราเห็นในวีดีโอในยูทูป เรารู้สึกว่าเสียงของโอตะมันทำให้เพลงมันทรงพลังขึ้นอะ
เคยเห็นคนเขาเอาวิธีเชียร์มาแปะในกลุ่มอยู่ แต่แบบ..พี่คะ หนูออกเสียงไม่ถูก หนูไม่รู้จังหวะ หนูไม่รู้ว่าตอนไหนควรจะร้องอะไร
ถ้าพวกพี่จะกรุณาอัดคลิปสอนอัดคลิปอธิบาย จะเป็นพระคุณอย่างสูงเลยค่ะ
คือเราเชื่อนะว่าทุกคนอะ อยากเชียร์ อยากตะโกนเรียก AKB BNK เพราะตอนนั้นจู่ๆ ก็มีคนตะโกนขึ้นมาว่า BNK BNK BNK เหมือนส่งเสียงเรียก ทุกคนก็เลยเรียกตาม แล้วก็มีคนตะโกนว่า 48 BNK48 คือแบบ.. พี่หนูงง!!
คือมันเป็นท่อนร้องอะไรหรือเปล่า แบบ BNK BNK BNK48! อะไรงี้ คือแบบเชื่อว่าทุกคนไม่รู้ค่ะ เพราะตอนนั้นพอคำว่า 48 มาทุกคนจะแบบมองหน้ากัน แล้วไม่กล้าตะโกนต่อ สุดท้ายก็เงียบสงัดตามเดิม //ยืนนิ่งยืนค้างยืนเมื่อยกันต่อไป
เรื่องAKB48 TEAM8ที่มาเซอร์ไพร์ เราไม่ขอพูดถึงนะคะ เพราะตอนนั้นคือแบบเมื่อยมาก หายใจไม่ออกด้วย คนมันแออัด แล้วเราเป็นพวกต้องใช้ออกซิเจนเยอะ แถมมองไม่เห็นด้วยค่ะ ข้างหน้าสูงๆ ทั้งน๊าน 5555 (แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เขามาก่อน เขามีสิทธิ์)
แต่ก็มีพวกแทรกนะคะ ตรงเราที่แทรกๆ มาเป็นผู้หญิงทั้งนั้นเลย เราเลยมองรอบๆ แล้วพบว่าตรงที่ตัวเองอยู่ผู้หญิงเยอะมากค่ะ
คิดว่าคนที่แทรกๆ มาอาจคิดว่าแบบเออปลอดภัย ผู้หญิงเกาะกลุ่มกันไว้ อะไรหรือเปล่า เราก็ไม่รู้นะคะ
เพราะในงานมีผู้ชายเยอะมาก ผู้หญิงก็มี แต่จะน้อยกว่า
คนที่มางานจากที่เราสังเกตก็จะมีทั้งน้องๆ ประถมถึงผู้ใหญ่วัยประมาณ40-50ทั้งชายทั้งหญิงเลยค่ะ
เราเลยได้คุยกับคุณน้าผู้หญิงท่านนึง(ขอเรียกน้าแล้วกันนะคะ น่าจะเด็กกว่าแม่เรา) เขาประมาณว่า
น้องน่ารัก น่าเอ็นดู
อะไรอย่างนี้ค่ะ ก็จะแบบผู้ใหญ่เอ็นดูเด็ก เพราะคอนเซปของเครือ48คือให้น้องๆ พัฒนาตัวเองขึ้นเรื่อยๆ คิดว่าพวกผู้ใหญ่น่าจะมองว่าเป็นกำลังใจให้เด็กๆ ที่ตามความฝันอะไรพวกนี้ค่ะ
ในงานมีประกาศสมาชิกเซ็นบัตสึทั้ง16คนด้วยค่ะ คือลุ้นมาก อยากให้โอชิ(สมาชิกที่เราชอบและต้องการผลักดัน)ตัวเองติดหนึ่งในสิบหกมาก
เราโอชิ ปัญ แจน ซัทจัง สามคนค่ะ
แล้วสามคนนี้ก็ผ่านจริงๆ ด้วย กรี๊ดแตกแรงมากๆ เลย แถมตอนที่ขึ้นมาบนเวที ก็มาพร้อมกับเพลง
คือความรู้สึกตอนนั้นมันแบบอยากจะตะโกนเรียกชื่อทั้งสามคนนะคะ
แต่จะร้องไห้T T
จะร้องจริงจังมาก แบบ การไปยืนอยู่ตรงนั้น การไปเห็นเขาอยู่ตรงหน้า ความรู้สึกมันต่างจากการดูผ่านหน้าจอจริงๆ ค่ะ
มันแบบ ปลื้มปิติ ตื้นตัน รู้สึกความเหนื่อย ความเมื่อย ความที่เราทนทรมานกับการปวดขากับการหายใจไม่ออกมันหายไปเลยค่ะ
จังหวะที่ปัญมองมาตรงโซนของเรา บังเอิญตรงหน้าเรามีช่องว่างระหว่างคนอยู่ด้วย ความรู้สึกเลยแบบ เหมือนเขามองมาที่เรา(จริงๆ เขาก็มองรวมๆ แหละ)
การที่ได้เห็นเขาเต้น เห็นเขาร้อง เห็นเขาพยายามทำทุกอย่างเพื่อวันนี้แล้วแบบ.. จะร้องไห้T[]T พยายามกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ขายหน้าใคร
//แต่ระหว่างพิมพ์นี่ก็ร้องละ เหมือนปลดปล่อย
เรามองไม่เห็นสมาชิกครบทุกคนหรอกนะคะ เพราะโดนหัวคนข้างหน้าบังบ้าง โดนกล้องข้างหน้าบังบ้าง แล้วยิ่งเป็นคนจำหน้าใครไม่ค่อยได้
แต่เห็นปัญ ซัทจัง เฌอปราง ปัญนี่จะเห็นบ่อยสุด เพราะเต้นอยู่ซีกเรา ส่วนแจนแทบไม่เห็นเลย คนละฟากT[]T
แต่เราก็ไม่ได้อยู่จนจบนะคะ เพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่ไหว ไม่มีอากาศ เจ็บเท้าด้วย อยู่ถึงแค่ตอนที่อิสึตะมายืนหน้าเวที
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ต้องขอต่อว่าทีมงานจริงๆ คือเรื่องliveเฟสบุ๊ค.. คือแบบอุปกรณ์คุณพร้อมมาก แต่คุณไม่มีสัญญาณณณณณ คือไร๊
มาเป็นพิเซลเลยT^T คือเรื่องนี้ทุกคนก็ติไปทุกรอบ แล้วแบบ.. แก้ไม่ได้เหรอคะะะะ งานdebutเลยนะคะ งานแรกเลยนะคะะะะะ
ฮืออออ กะจะกลับมาดูวน ดูตอนที่ตัวเองกลับไปแล้ว..คืออดจ้า..
หวังว่าทางทีมงานจะมีวีดีโอที่อัดไว้แบบดีๆ นะคะ=_=
ตอนนี้เราอยากรู้ว่าทุกคนโอชิใครอยู่ มองเห็นเสน่ห์อะไรของเขา ตอนในงานรู้สึกยังไงกันบ้างคะ
เราจะยกตัวอย่างการพรรณาถึงเสน่ห์ของโอชิเราเป็นตัวอย่างก่อนเลย
คนแรกที่เป็น Main เราเลย คือ ปัญ ปัญซามะ ท่านปัญ ค่ะ *0*
เราตามปัญมาตั้งแต่ตอนเขาเผยรูปสมาชิก29คนในเว็บไซต์ค่ะ ตอนนั้นที่สะดุดตากับปัญ ก็เพราะสีผม ต่อมาก็รอยยิ้มการแสดงสีหน้าที่แบบ ดูขี้เล่น ก็เลยเริ่มตามๆ มา สไตล์ของปัญเป็นสไตล์เท่ๆ คูลๆ ค่ะ ต่างจากสมาชิกคนอื่น ปัญจะมีอารมณ์ขันอยู่ตลอด จำได้ว่าปัญเคยบอกว่าอยากเป็นที่พึ่งพาของทุกคนในวง แล้วจากที่เราดูไลฟ์ดูอะไรมา ปัญก็ให้ความรู้สึกนั้นจริงๆ ค่ะ คอยถือกล้อง คอยดูแลคนอื่น สมมุติมีเวลา1ชั่วโมง จะได้เห็นปัญ2นาทีค่ะ=_=
ก็ต้องยอมรับ ว่าตอนแรกชอบปัญที่ภาพลักษณ์และการวางตัว ต่อมาได้เห็นการแร็ปก็ยิ่งทำให้รู้สึกว่าแบบ นางเท่ นางต่าง พอได้มาเห็นที่แบ่ง6ทีมเต้นบนเวที เราก็ยิ่งรู้ว่าปัญเต้นเก่ง ตอนนั้นอย่างกับแบบ ตกลงไปในหลุมกับดัก 55555 ยิ่งพอมาเห็นคลิปbattleแล้ว ยิ่งรู้สึกว่าคงออกมาจากกับดักไม่ได้แล้วแหละ พอวันนี้ได้มาเจอตัวจริง ได้เห็นสีหน้า เห็นความพยายามของเขากับตาตัวเอง เห็นสายตาของเขาที่จ้องมาทางเรา เห็นปัญที่เต้นที่กระโดด ที่ยิ้ม.. ขอนอนตายในกับดักนั้นเลยนะคะ 5555 ไม่ต้องเอาขึ้นมา ไม่ยินดีจะขึ้น เอาดินมากลบด้วยก็ดีนะคะ
อีกสองคนคือแจนกับซัทจังค่ะ สองคนนี้เราเริ่มโอชิจากคลิปที่เต้นบนเวที
เริ่มจาก แจน หรือ เซนต์แจน
สำหรับเรา เรากล้าพูดเต็มปากว่าตอนนี้แจนเหมือนเป็นนางฟ้าที่อยู่บนโลกอะ ไม่ได้โอเวอร์อะไรเลยนะ ตอนแรกรู้สึกขัดๆกับแจนด้วย เพราะแจนเป็นคนธรรมะธรรมโม ตอนนั้นด้วยความที่เราแบบอคติกับเรื่องประมาณว่าแสดงให้เห็นว่าตัวเองเป็นคนธรรมะชอบเข้าวัด เออ สร้างกระแสเปล่า อะไรงี้ แต่พอได้มาเห็นที่เขาเต้น ได้เริ่มเรียนรู้เกี่ยวกับเขา เราเลยได้รู้ว่าสิ่งที่แจนแสดง คือตัวตนของแจนจริงๆ แอบได้ยินมาว่าก่อนจะเข้ามาเป็นBNK ยูทูปของแจนมีplaylistบทสวดมนต์.... สิ่งแรกที่เราหันมาสนใจแจน คือใบหน้าและท่าทางการเต้นในคลิปบนเวที ที่ดูขี้เล่น ดูท้าทาย ดูสนุก คือเห็นแล้วเรารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เขารักในสิ่งที่เขาเต้นเขาทำจริงๆ ค่ะ ต่อมาเลยเริ่มส่องไอจี เลยโดนดาเมจความงดงามทั้งหน้าสดและแต่งหน้าไปเต็มๆ แถมด้วยเสียงตอนร้องเพลงที่อยู่ในIG เป็นเสียงแบบที่เราชอบอะ ฟังแล้วเหมือนถูกเยียวยา รู้สึกผ่อนคลายมาก อยากให้ทางBNKทำเพลงให้แจนสักเพลงก็ดีนะคะ จะฟังวนไปเลยทั้งวัน ....แต่ไม่เอาบทสวดนะคะ
คิดดูสิคะ ทั้งสวย ทั้งไม่ถือตัว ทั้งยิ้มแย้ม ทั้งใจดี แถมเสียงยังมีพลังฮีลลิ่งอีก นางฟ้าชัดๆ
(ถ้าเซนต์กินแต่ผัก เซนต์จะกลายเป็นนางฟ้าที่อัพเกรดแล้วค่ะ 5555)
ต่อมาซัทจังน้อยๆ ของเรา><
เห็นบางคนบอก ถ้าชอบโลลิต้องซัทจัง... อืม.. โอเค ไม่เถียง แต่ขอท้าให้คนทั่วไปได้ลองมาตามซัทจังดู แล้วจะเห็นความใสซื่อบริสุทธิ์ ความน่ารัก ความน่าแกล้ง สำหรับเราซัทจี้เหมือนเป็นเทวดาตัวน้อยๆ ที่พยายามพัฒนาตัวเองอย่างหนัก แม้จะอายุน้อยกว่าใครเพื่อน ในตอนแรกเคยมีคนบอกว่า ซัทจังอาจไม่ติดเซ็นบัตสึ เพราะอายุยังน้อย แต่วันนี้จากที่ได้เห็นซัทจัง ก็ได้รู้ว่าน้องพยายามอย่างมาก (กระโดดดึ๋งๆ ไปทั่วเวที)
ถึงรูปร่างจะเป็นเด็ก แต่สมองเป็นผู้ใหญ่ ชื่อของเขาคือซัทจี้!!
ถ้าให้เปรียบสามคนนี้กับเกม ก็คงจะเป็น
ปัญ=นักรบ แจน=ฮีลเลอร์ ซัทจัง=นักเวทย์
จริงๆ มีอีกคนที่เรารู้สึกชื่นชมนะคะ คือเณอปราง แต่เราไม่ได้โอชิอะไร
ความรู้สึกแบบเฌอสูงไปสำหรับเราอะ คือดูดีไปหมด จนเรารู้สึกตัวเราเข้าถึงไม่ได้
ทั้งที่จริงๆ เขาก็เฮฮาเป็นกันเองเหมือนกับเมมเบอร์คนอื่นๆ
เราว่าเฌอเหมาะตำแหน่งกัปตันสุดแล้วล่ะค่ะ (แม้ในใจแอบอยากให้เป็นปัญอยู่ส่วนนึง)
สุดท้าย
ขอบคุณBNKนะคะที่ทำให้เราได้รู้จักน้องๆ
ขอบคุณที่ทำให้เราตกลงไปในหลุมกับดักที่ยินดีจะตกค่ะ 55555555
ขอบคุณที่ทำให้เราต้องกินแกลบทุกเดือนค่ะ
ปล.1 ถ้าเราพูดอะไรผิดหรือเข้าใจผิดไป ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ปล.2 อยากแต่งแฟนฟิคBNK48+AKB0048อะ เป็น BNK0048 แบบนี้จะผิดลิขสิทธิ์หรืออะไรไหมคะ ไม่คิดจะใช้ในเชิงพาณิชย์อยู่แล้ว อยากช่วยโปรโมทในรูปแบบที่ตัวเองทำได้ ใช้โครงเรื่องมาจากเรื่องAKB0048 ผสมกับเรื่องราวของBNK48เข้าไป แต่ถ้าผิดลิขสิทธิ์อะไร ก็จะเขียนไว้อ่านเองค่ะ 555