ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่า เรามีแฟนแล้ว แต่เราก็รู้สึกดีให้ใครอีกคน บางคนอาจจะบอกว่า "อะไรว่ะ? แบบนี้มันก็นอกใจแฟนนี่หว่า"
แต่เรากับแฟนเรานั้นทะเลาะกันบ่อยมาก ตั้งแต่เริ่มคบจนปัจจุบัน ผ่านนานแค่เวลาแต่นิสัยและหลายๆอย่างเข้ากันไม่ได้เลย ซึ่งทีแรก... เราคิดว่าเขาคงเปลี่ยน ช่วยกันปรับ จูนเข้าหากัน เราลองทุกอย่างแล้ว แต่... ไม่มีอะไรเปลี่ยน
เราบอกเลิกแฟนเราหลายครั้งมาก ซึ่งเขาไม่ยอมให้เราเลิก การคบกันของเราทั้งสอง ผู้ใหญ่ทั้ง 2 ฝั่งก็รับรู้และไม่ได้กีดกันอะไร แต่ในเมื่อยิ่งคบยิ่งไปด้วยกันไม่ได้ เราเลยบอกว่าเราจะ "เลิก" แต่ทางผู้ใหญ่รวมทั้งเขาไม่ยอม ก็เลยต้องคบมาเรื่อยๆ ถามว่าทุกวันนี้เรารู้สึกยังไง เราตอบได้เลยว่า "ผูกพัน" เพราะด้วยระยะเวลาและอีกหลายๆอย่าง แต่คำว่า "รัก" ตอนนี้มันไม่เหลือเลย ไม่เหลือตั้งแต่ที่เขานอกใจเรา
มันก็คงจะไม่มีปัญหาอะไรหรอกถ้ามันไม่มีเหตุการณ์บางอย่าง....
เพราะเขานอกใจเราซ้ำแล้วซ้ำอีก ช่วงนั้นเราเจ็บมากขอเลิกก็ไม่ยอม เราเครียดจนไม่สบายแต่คนที่มาดูแลมาถามไม่ใช่แฟนเรา แต่เขาคือรุ่นพี่ของเรา รุ่นพี่คนนี้คอยดูแลเราตลอด ให้คำปรึกษาตลอด แต่ไม่เคยปรึกษาเรื่องแฟน เพราะเราคิดว่าเหมือนนินทาเขาลับหลัง ซึ่งพี่คนนี้ก็มีแฟนแล้ว และเราก็รับรู้ว่าเราก็มีแฟนแล้วเหมือนกัน
แต่พีคอีกจุดคือ... เรารู้สึกดีกับพี่เขาตั้งแต่เจอเพราะเขารู้ทุกอย่างที่เราคิด เข้าใจเรามากกว่าแฟนอีก มันเลยเป็นจุดเล็กๆที่ทำให้พี่เขาเข้ามาอยู่ในใจเรา โดยที่เราก็รู้อยู่เต็มอกว่าพี่เขามีแฟนแล้ว แต่เราคิดเพียงว่า ได้อยู่ใกล้ ได้คุย ได้เจอหน้า แค่ในฐานะน้องในคณะก็ดีถมเถ
แต่.... ใครจะรู้ว่าเรื่องความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้จริงๆ เพราะว่ามีอยู่วันหนึ่งพี่เขาโทร.หาเรา ทั้งๆที่ไม่เคยโทรหากันเลย คุยกันแค่เฉพาะตอนเจอหน้าเท่านั้น แต่พอพี่เขาโทรมาเราดีใจมาก และตั้งแต่วันนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เวลาที่คุยก็นานขึ้นนานขึ้นทุกวัน โดยที่เราและพี่เขาก็ไม่ได้มีปัญหาหรือเลิกกับแฟน มันก็อาจเป็นการคุยกันธรรมดาระหว่างพี่กับน้อง ถ้าเราไม่ปากพล่อยบอกว่ารู้สึกยังไงกับพี่เขา
และเหมือนว่าฟ้าจะเล่นตลก... เพราะพี่เขาก็คิดแบบเดียวกับเรา หากแต่...ต่างคนก็ต่างมีแฟน จ่างคนก็ต่างมีคนรัก แม้เราจะไม่รักแฟนของเราก็ตามแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง เราคิดซ้ำๆว่าทำไงถึงจะหลุดพ้นจากสถานการณ์แบบนี้ เราเลยบอกเลิกแฟนเรา เรารู้ถึงเราเลิกกับแฟนไปพี่เขาก็ไม่เลิกกับแฟน เรารู้ว่าพี่เขารักแฟนมาก แต่เราไม่อยากให้สถานะมันคลุมเครือ ในเมื่อเราไม่ได้รักแฟนเรา เรามีใจให้คนอื่นไปแล้ว เราก็เลือกที่จะตัดใจเลิกกับแฟน ให้เขาไปเจอคนที่รักเขาจริงๆ ถึงแม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าถึงเราจะเลือกพี่เขา แต่พี่เขาไม่เลือกเรา เราก็ยินดี... เพราะแค่ได้คุยได้อยู่ใกล้ๆมันก็ดีแล้ว
แต่.... แฟนเราเขาไม่ยอมเลิกกับเรา ปัญหามันเลยคาราคาซัง
เราจะทำยังไงดี เราไม่อยากทำร้ายใครอีก เราขอรับไว้คนเดียว
ความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้...
แต่เรากับแฟนเรานั้นทะเลาะกันบ่อยมาก ตั้งแต่เริ่มคบจนปัจจุบัน ผ่านนานแค่เวลาแต่นิสัยและหลายๆอย่างเข้ากันไม่ได้เลย ซึ่งทีแรก... เราคิดว่าเขาคงเปลี่ยน ช่วยกันปรับ จูนเข้าหากัน เราลองทุกอย่างแล้ว แต่... ไม่มีอะไรเปลี่ยน
เราบอกเลิกแฟนเราหลายครั้งมาก ซึ่งเขาไม่ยอมให้เราเลิก การคบกันของเราทั้งสอง ผู้ใหญ่ทั้ง 2 ฝั่งก็รับรู้และไม่ได้กีดกันอะไร แต่ในเมื่อยิ่งคบยิ่งไปด้วยกันไม่ได้ เราเลยบอกว่าเราจะ "เลิก" แต่ทางผู้ใหญ่รวมทั้งเขาไม่ยอม ก็เลยต้องคบมาเรื่อยๆ ถามว่าทุกวันนี้เรารู้สึกยังไง เราตอบได้เลยว่า "ผูกพัน" เพราะด้วยระยะเวลาและอีกหลายๆอย่าง แต่คำว่า "รัก" ตอนนี้มันไม่เหลือเลย ไม่เหลือตั้งแต่ที่เขานอกใจเรา
มันก็คงจะไม่มีปัญหาอะไรหรอกถ้ามันไม่มีเหตุการณ์บางอย่าง....
เพราะเขานอกใจเราซ้ำแล้วซ้ำอีก ช่วงนั้นเราเจ็บมากขอเลิกก็ไม่ยอม เราเครียดจนไม่สบายแต่คนที่มาดูแลมาถามไม่ใช่แฟนเรา แต่เขาคือรุ่นพี่ของเรา รุ่นพี่คนนี้คอยดูแลเราตลอด ให้คำปรึกษาตลอด แต่ไม่เคยปรึกษาเรื่องแฟน เพราะเราคิดว่าเหมือนนินทาเขาลับหลัง ซึ่งพี่คนนี้ก็มีแฟนแล้ว และเราก็รับรู้ว่าเราก็มีแฟนแล้วเหมือนกัน
แต่พีคอีกจุดคือ... เรารู้สึกดีกับพี่เขาตั้งแต่เจอเพราะเขารู้ทุกอย่างที่เราคิด เข้าใจเรามากกว่าแฟนอีก มันเลยเป็นจุดเล็กๆที่ทำให้พี่เขาเข้ามาอยู่ในใจเรา โดยที่เราก็รู้อยู่เต็มอกว่าพี่เขามีแฟนแล้ว แต่เราคิดเพียงว่า ได้อยู่ใกล้ ได้คุย ได้เจอหน้า แค่ในฐานะน้องในคณะก็ดีถมเถ
แต่.... ใครจะรู้ว่าเรื่องความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้จริงๆ เพราะว่ามีอยู่วันหนึ่งพี่เขาโทร.หาเรา ทั้งๆที่ไม่เคยโทรหากันเลย คุยกันแค่เฉพาะตอนเจอหน้าเท่านั้น แต่พอพี่เขาโทรมาเราดีใจมาก และตั้งแต่วันนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เวลาที่คุยก็นานขึ้นนานขึ้นทุกวัน โดยที่เราและพี่เขาก็ไม่ได้มีปัญหาหรือเลิกกับแฟน มันก็อาจเป็นการคุยกันธรรมดาระหว่างพี่กับน้อง ถ้าเราไม่ปากพล่อยบอกว่ารู้สึกยังไงกับพี่เขา
และเหมือนว่าฟ้าจะเล่นตลก... เพราะพี่เขาก็คิดแบบเดียวกับเรา หากแต่...ต่างคนก็ต่างมีแฟน จ่างคนก็ต่างมีคนรัก แม้เราจะไม่รักแฟนของเราก็ตามแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง เราคิดซ้ำๆว่าทำไงถึงจะหลุดพ้นจากสถานการณ์แบบนี้ เราเลยบอกเลิกแฟนเรา เรารู้ถึงเราเลิกกับแฟนไปพี่เขาก็ไม่เลิกกับแฟน เรารู้ว่าพี่เขารักแฟนมาก แต่เราไม่อยากให้สถานะมันคลุมเครือ ในเมื่อเราไม่ได้รักแฟนเรา เรามีใจให้คนอื่นไปแล้ว เราก็เลือกที่จะตัดใจเลิกกับแฟน ให้เขาไปเจอคนที่รักเขาจริงๆ ถึงแม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าถึงเราจะเลือกพี่เขา แต่พี่เขาไม่เลือกเรา เราก็ยินดี... เพราะแค่ได้คุยได้อยู่ใกล้ๆมันก็ดีแล้ว
แต่.... แฟนเราเขาไม่ยอมเลิกกับเรา ปัญหามันเลยคาราคาซัง
เราจะทำยังไงดี เราไม่อยากทำร้ายใครอีก เราขอรับไว้คนเดียว