สวัสดีค่ะ หายไปนานเลยเนอะ มาคราวนี้จะมาเล่าเรื่องแปลกๆให้ฟัง เป็นเรื่องที่เรา คนที่ไม่ได้เคารพนับถืออะไรเกี่ยวกับพระพิฆเนศเลย แต่เพราะอะไร
เราถึงมานับถือน่ะเหรอ เดี๋ยวเราให้ฟัง จริงๆเราก็คิดอยู่นานนะ ว่าเล่าดีมั้ย กลัวโดนหาว่าเพ้อเจ้อ แต่ก็เอาวะ ถือว่าเล่าเรื่องแปลกๆ แบบเล่าสู่กันฟัง
ใครไม่เชื่อก็คิดเป็นเรื่องบันเทิงละกันเนอะ
............เอาล่ะมาเข้าเรื่องเลยละกัน............
ก็อย่างที่บอก เราไม่ได้นับถือองค์พระพิฆเนศ แต่ก็ไม่เคยลบหลู่ เพราะเราคิดว่าเราไม่ได้ดำรงชีวิตหรือประกอบอาชีพอะไรที่เกี่ยวกับศิลปะ เพราะเราเข้าใจมาตลอดว่า พระพิฆเนศเป็นครูด้านศิลปะการแสดง ก็ไม่จำเป็นต้องนับถือ เห็นก็เฉยๆ (ตอนนั้นเราคิดแบบนั้นจริงๆ เพราะความไม่รู้ของเรา)
จนมาคืนนึงเมื่อ2-3ปีก่อน เราฝันว่า เรากำลังเดินในซอยที่มืดสลัวๆ สองข้างถนนเป็นบ้านไม้เก่าๆ เราเดินไปจนสุดทางเดินก็ไปเจอคลองมีศาลาริมน้ำหลังนึง
แล้วในศาลาก็มีผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่ในศาลา เธออายุน่าจะ 40-50 ปี นี่แหล่ะ นุ่งโจงกระเบนคาดผ้าแถบที่อก เธอทักเราว่า
"จะไปไหนรึ อีหนู"
"หนูก็ไม่รู้ค่ะ หนูเดินมาตามทางเรื่อยๆ" แล้วเราก็มองไปที่ฝั่งตรงข้ามคลอง ที่นั่นมีไฟสว่างมาก มีเสียงดังอึกทึก "ป้า ฝั่งนั้นเค้ามีอะไรกันเหรอ ไฟถึงสว่าง
ขนาดนั้น"
ป้าก็พูดโดยไม่หันมอง "อ๋อ ฝั่งนั้น มีศาลพระพิฆเนศตั้งอยู่ คนเขามาไหว้กันเยอะ หนูก็ไปไว้ท่านสิ"
"แล้วหนูจะไปยังไงล่ะป้า"
"เห็นไม้ไผ่กับแพมั้ย นั่นแหล่ะถ่อไปสิ"
เรามองไปที่แพ ตัดสินใจที่จะลองไปดู "งั้นหนูไปนะป้า" แล้วเราก็ถ่อแพข้ามฟากมา พอขึ้นฝั่งได้เดินไปอีกนิดนึง เราก็เห็นที่ตรงนั้นผู้คนเยอะแยะไปหมด
มีทั้งกลิ่นดอกไว้ กลิ่นและควันธูปตลบอบอวล ผู้คนแต่งตัว.....ชุดแบบในสมัยรัชกาลที่ 7 (ถ้านึกไม่ออก ใครเคยดูละครเรื่องเจ้าบ้านเจ้าเรือน แบบนั้นแหล่ะ ทั้งผู้ชายและผู้หญิง)
เราก็เดินขึ้นไปบนศาล คือศาลจะตั้งบนแท่นขนาดใหญ่ ไม่แน่ใจว่า บันไดสูง 3หรือ5 ขั้น ปูพื้นสีขาว ตัวศาลสีขาว แต่องค์พระพิฆเนศสีเหลืองทองอร่าม
มีพวกดอกดาวเรืองวางอยู่เต็มไปหมด เราหันไปมองรอบๆตัว เราก็เห็นอีกศาลนึงอยู่ข้างๆ (ถ้าหันหน้าเข้าหาพระพิฆเนศ ศาลที่2 จะอยู่ซ้ายมือเรา) ศาลนี้เราเห็นลางๆว่าเป็นทรงสูงสีขาว แต่เราเห็นแค่นั้น เพราะตรงหน้าเหมือนมีหมอกหรือควันหนามากปกคลุมไว้ ด้านหลังของศาลเราเห็นเป็นตึกขนาดใหญ่เป็นแบล๊คกราวด์
เรายืนมองอยู่อย่างนั้น ไม่คิดจะไหว้เพราะไม่ได้นับถือ จนมีผู้ชายเดินมากับเด็กผู้หญิง(ผู้ชายแต่งตัวแบบไรวินทร์ในละครเจ้าบ้านฯตอนหมดตัว ส่วนเด็กผู้หญิงใส่เสื้อลูกไม้ นุ่งผ้าซิ่นแค่ข่าว) เขาถามเราว่า "มาไหวท่านเหรอ" เราก็ส่ายหน้า บอก "เปล่า ไม่ไหว้" เขาก็พูดอีกว่า "น่าเสียดายนะ ไม่ใช่ทุกคนนะ ที่จะมีโอกาสแบบนี้" แต่เราก็ยังยืนนิ่ง ผู้ชายคนนั้นก็เดินไปจุดธูปแล้วก็ยื่นธูปมาให้เรา แต่เราดันตื่นซะก่อน
เราตื่นขึ้นมาก็งงๆ ว่าฝันบ้าอะไรวะ ไร้สาระ แล้วก็ลืมเลือนไป
จนเวลาผ่านไปหลายเดือน เราก็ฝันอีก เราฝันว่า เรากลับมาเดินที่ซอยเดิม แต่สภาพบ้านเรือนเปลี่ยนแปลงไป จากบ้านไปเก่าๆ กลายเป็นตึกแถว คลองที่เราเคยถ่อแพข้ามไป กลับมีสะพานปูนสร้างเชื่อมทั้งสองฝั่ง ผู้คนแต่งกายทันสมัยขึ้น น่าจะช่วงปลายๆปี สองพันสี่ ต้นๆสองพันห้า ผู้คนเดินข้ามสะพานไปกันไป เริ่มมีรถวิ่งไปมา เราก็เดินข้ามคลองตามผู้คนไป จนไปเจอกลุ่มคนเหมือนเค้ามุงอะไรซะอย่าง ก็เลยถามคนที่เดินแถวนั้น เค้าบอกว่า คนเค้ามาไหว้พระพิฆเนศกัน แล้วก็บอกให้เราไปไหว้ท่านด้วย เรามองไปที่กลุ่มคนตรงนั้น ทุกอย่างเหมือนกีบที่ฝันครั้งแรก เพิ่มเติมคือ คนที่มาไหว้มากขึ้น เราเห็นก็คิดในใจว่า "คนเยอะขนาดนี้ จะให้เข้าไปไหว้ได้ไง ไม่เอาหรอก" แล้วเราก็หันหลังกลับ แล้วเราก็ตื่น
พอตื่นมาก็เหมือนเดิม ฝันไรวะ ไร้สาระ แล้วก็ลืมเลือนไป
หลายเดือนผ่านไป เราฝันว่า เรากลับมาที่ซอยเดิม คราวนี้ทุกอย่างรอบตัวเจริญมากขึ้น ผู้คนทั้งหญิงชายแต่งตัวแบบปัจจุบัน มีรถราวิ่งกันขวักไขว่ แต่สะพานนั้นยังอยู่ เราเดินข้ามสะพานไป คราวนี้เรารู้แล้วว่า อีกฝั่งของสะพานมีอะไร แล้วเราก็เจอจริงๆ ศาลพระพิฆเนศยังอยู่ที่เดิม เพิ่มเติมคือ คนที่มากขึ้น
แล้วเราก็เผลอพูดออกมาว่า "ก็คนมันเยอะอย่างนี้ จะให้เข้าไปไหว้ได้ไงล่ะ" แต่แล้วก็มีเสียงผู้ชาย เหมือนเค้าพูดในหัวเราว่า
" ถ้าคิดจะไหว้ ไม่ต้องอยู่ตรงหน้าก็ได้ อยู่ที่ไหนก็ไหว้ได้" แล้วอยู่ๆก็มีชายหนุ่มเดินถือธูปที่เพิ่งจุดมาให้เรา ธูปนั้นกำใหญ่มากกี่ดอกไม่รู้ เค้ายื่นให้เราเหมือนจะให้เราไหว้ท่าน เรารับธูปมายกมือขึ้นจบที่หน้าผาก แล้วก็เอ่ยปากสวดคาถาบูชาพระพิฆเนศ "โอม ศรีคเน.........."
ในฝันปากเราเอ่ยคำสวดออกไปเอง ยาวมาก มันพรั่งพรูออกมา ซึ่งเราก็ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยได้ยินบทสวดพวกนี้มาก่อน แต่ในฝันเรากลับสวดได้ ในขณะที่เรา
กำลังสวด ก็เหมือนมีลมหอบใหญ่มาหมุนรอบตัวเรา แล้วขี้ธูปล่วงลงพื้นกลายเป็นเม็ดแร่ วิ่งวนรอบตัว (ในฝันมีคนตะโกนว่า 18 ขี้ธุปวิ่งเป็นเลข18 ดูสิๆ แต่เราดันลืมซื้อเลขนั้น แล้วหวยงวดนั้นออก 18 พอเรารู้ เรานี่แทบดิ้นพร่านเลย 5555) แล้วเราก็ตื่น
ตื่นมาคราวนี้มันไม่ใช่แล้ว เราเล่าเรื่องทั้งหมดให้แฟนฟัง แฟนยังบอกว่าแปลก หรือว่าท่านจะมาอยู่กับเรา (ขยายความ "มาอยู่กับเรา" คือ มาให้เราได้เคารพ ได้บูชาท่าน) แต่เราก็ยังไม่เชื่ออย่างสนิทใจ พอมาทำงาน เราก็ลองเสริทหารูปและเรื่องราวประวัติของพระพิฆเนศ จนเรามาสะดุดที่รูปในเน็ต นั่นคือ
รูปถ่ายศาลพระพิฆเนศที่ตั้งอยู่หน้าเซนทรัลเวิร์ล เพราะตรงกับในฝันของเรา คือ ลักษณะของศาลและองค์พระพิฆเนศ , ศาลสีขาวทรงสูงข้างๆพระพิฆเนศ นั่น ศาลพระตีมูรติ , ตึกหลังใหญ่ที่อยู่ด้านหลังศาลพระพิฆเนศ คือ ห้างเซนทรัลเวิร์ล , สะพานข้ามคลองที่อยู่บริเวลใกล้ศาลพระพิฆเนศ คือทุกอย่างมันเหมือนกับในฝันเราเลย
หลายคนอาจคิดว่า ไม่เห็นแปลก พระพิฆเนศท่านก็อยู่ตรงนั้น ใครๆก็รู้ แต่.....เรา ไม่รู้ เรารู้แค่ว่า ตรงนั้น มีศาลพระพรหม เพราะเวลาเราไปไหว้พระพรหมที่
เราจะนั่งรถไฟฟ้าไป ขากลับก็ขึ้นรถไฟฟ้ากลับ ไม่เคยข้ามถนนมาฝั่งเซนทรัลเวิร์ล ส่วนอีกอย่างที่สะดุดใจเรา คือ บทสวด บทสวดที่เราเจอ มันเหมือนกับที่เราสวดในฝัน อย่างที่บอก เราไม่คิดนับถือท่าน จะเป็นบทสวด หรือปางของท่านจะมีกี่ปางเราก็ไม่สนใจ
มาตอนนี้เราก็มานั่งคิดว่า หรือท่านจะมาอย่างที่แฟนเราพูด เราก็ยังเฉย ขอพิสูจน์อะไรบางอย่าง
จนวันนึงเราได้มีโอกาสไปไหว้พระพรหมที่แยกราชประสงค์อีกครั้ง คราวนี้พอเราไหว้เสร็จ เรากับแฟนก็เดินข้ามถนนมาที่ห้างเซนทรัลเวิร์ล มาไหว้
พระพิฆเนศ แล้วบอกท่านในใจว่า "ลูกไม่ได้ลบหลู่ แต่ถ้าท่านต้องการให้ลูกเคารพนับถือท่าน ยกท่านเป็นครูอาจารย์ ขอให้ท่านแสดงให้ลุกได้เห็น
ได้รับรู้อีกครั้ง เอาเบบตรงๆ จริงๆจังๆเลย" คืนนั้นก่อนนอนเราก็อธิษฐานถึงท่าน แต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้ฝันอะไรที่เกี่ยวกับท่านเลย
และแล้ววันนั้นก็มาถึง แต่ตอนนั้นเราลืมไปแล้วเราขออะไรท่านไว้ คืนนั้น เราว่าเราเดินอยู่ในบ้าน อยู่ๆก็มีลูกช้างวิ่งเข้ามาในบ้าน ลูกช้างตัวสูงประมาณอก รูปร่างอ้วนท้วนสมบรูณ์ สีเหมือนสีผงปูนซีเมนต์ (เทาๆขาวๆ) เราพยายามไล่ลูกช้างให้ออกบ้าน แต่ลูกช้างกลับวิ่งเล่นไปทั่วบ้าน แล้วแมวเราที่ชื่อแต๊ะเอีย
ก็กระโดดขึ้นไปเล่นบนหลังช้าง เราก็รีบเข้าไปเอาแต๊ะเอียออกมา เพราะกลัวโดนช้างเหยียบ แต่กลายเป็นว่า ทั้งแมวทั้งลูกช้างกลับเล่นกันอย่างสนุกสนาน
ในช่วงที่ชุลมุนนั้น เราดันบังเอิญไปเห็น "หนู" .......ใช่หนู ที่วิ่งวนอยู่รอบๆเท้าลูกช้าง แล้วลูกช้างก็หยุดเล่น แล้วจ้องมาที่เรา ตาลุกช้างประสานกับตาเรา
มีเสียงพูดเข้ามาในหัวเราว่า "เรามาตามที่บอกแล้วนะ"
มาเล่าเรื่อง พระพิฆเนศ
เราถึงมานับถือน่ะเหรอ เดี๋ยวเราให้ฟัง จริงๆเราก็คิดอยู่นานนะ ว่าเล่าดีมั้ย กลัวโดนหาว่าเพ้อเจ้อ แต่ก็เอาวะ ถือว่าเล่าเรื่องแปลกๆ แบบเล่าสู่กันฟัง
ใครไม่เชื่อก็คิดเป็นเรื่องบันเทิงละกันเนอะ
............เอาล่ะมาเข้าเรื่องเลยละกัน............
ก็อย่างที่บอก เราไม่ได้นับถือองค์พระพิฆเนศ แต่ก็ไม่เคยลบหลู่ เพราะเราคิดว่าเราไม่ได้ดำรงชีวิตหรือประกอบอาชีพอะไรที่เกี่ยวกับศิลปะ เพราะเราเข้าใจมาตลอดว่า พระพิฆเนศเป็นครูด้านศิลปะการแสดง ก็ไม่จำเป็นต้องนับถือ เห็นก็เฉยๆ (ตอนนั้นเราคิดแบบนั้นจริงๆ เพราะความไม่รู้ของเรา)
จนมาคืนนึงเมื่อ2-3ปีก่อน เราฝันว่า เรากำลังเดินในซอยที่มืดสลัวๆ สองข้างถนนเป็นบ้านไม้เก่าๆ เราเดินไปจนสุดทางเดินก็ไปเจอคลองมีศาลาริมน้ำหลังนึง
แล้วในศาลาก็มีผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่ในศาลา เธออายุน่าจะ 40-50 ปี นี่แหล่ะ นุ่งโจงกระเบนคาดผ้าแถบที่อก เธอทักเราว่า
"จะไปไหนรึ อีหนู"
"หนูก็ไม่รู้ค่ะ หนูเดินมาตามทางเรื่อยๆ" แล้วเราก็มองไปที่ฝั่งตรงข้ามคลอง ที่นั่นมีไฟสว่างมาก มีเสียงดังอึกทึก "ป้า ฝั่งนั้นเค้ามีอะไรกันเหรอ ไฟถึงสว่าง
ขนาดนั้น"
ป้าก็พูดโดยไม่หันมอง "อ๋อ ฝั่งนั้น มีศาลพระพิฆเนศตั้งอยู่ คนเขามาไหว้กันเยอะ หนูก็ไปไว้ท่านสิ"
"แล้วหนูจะไปยังไงล่ะป้า"
"เห็นไม้ไผ่กับแพมั้ย นั่นแหล่ะถ่อไปสิ"
เรามองไปที่แพ ตัดสินใจที่จะลองไปดู "งั้นหนูไปนะป้า" แล้วเราก็ถ่อแพข้ามฟากมา พอขึ้นฝั่งได้เดินไปอีกนิดนึง เราก็เห็นที่ตรงนั้นผู้คนเยอะแยะไปหมด
มีทั้งกลิ่นดอกไว้ กลิ่นและควันธูปตลบอบอวล ผู้คนแต่งตัว.....ชุดแบบในสมัยรัชกาลที่ 7 (ถ้านึกไม่ออก ใครเคยดูละครเรื่องเจ้าบ้านเจ้าเรือน แบบนั้นแหล่ะ ทั้งผู้ชายและผู้หญิง)
เราก็เดินขึ้นไปบนศาล คือศาลจะตั้งบนแท่นขนาดใหญ่ ไม่แน่ใจว่า บันไดสูง 3หรือ5 ขั้น ปูพื้นสีขาว ตัวศาลสีขาว แต่องค์พระพิฆเนศสีเหลืองทองอร่าม
มีพวกดอกดาวเรืองวางอยู่เต็มไปหมด เราหันไปมองรอบๆตัว เราก็เห็นอีกศาลนึงอยู่ข้างๆ (ถ้าหันหน้าเข้าหาพระพิฆเนศ ศาลที่2 จะอยู่ซ้ายมือเรา) ศาลนี้เราเห็นลางๆว่าเป็นทรงสูงสีขาว แต่เราเห็นแค่นั้น เพราะตรงหน้าเหมือนมีหมอกหรือควันหนามากปกคลุมไว้ ด้านหลังของศาลเราเห็นเป็นตึกขนาดใหญ่เป็นแบล๊คกราวด์
เรายืนมองอยู่อย่างนั้น ไม่คิดจะไหว้เพราะไม่ได้นับถือ จนมีผู้ชายเดินมากับเด็กผู้หญิง(ผู้ชายแต่งตัวแบบไรวินทร์ในละครเจ้าบ้านฯตอนหมดตัว ส่วนเด็กผู้หญิงใส่เสื้อลูกไม้ นุ่งผ้าซิ่นแค่ข่าว) เขาถามเราว่า "มาไหวท่านเหรอ" เราก็ส่ายหน้า บอก "เปล่า ไม่ไหว้" เขาก็พูดอีกว่า "น่าเสียดายนะ ไม่ใช่ทุกคนนะ ที่จะมีโอกาสแบบนี้" แต่เราก็ยังยืนนิ่ง ผู้ชายคนนั้นก็เดินไปจุดธูปแล้วก็ยื่นธูปมาให้เรา แต่เราดันตื่นซะก่อน
เราตื่นขึ้นมาก็งงๆ ว่าฝันบ้าอะไรวะ ไร้สาระ แล้วก็ลืมเลือนไป
จนเวลาผ่านไปหลายเดือน เราก็ฝันอีก เราฝันว่า เรากลับมาเดินที่ซอยเดิม แต่สภาพบ้านเรือนเปลี่ยนแปลงไป จากบ้านไปเก่าๆ กลายเป็นตึกแถว คลองที่เราเคยถ่อแพข้ามไป กลับมีสะพานปูนสร้างเชื่อมทั้งสองฝั่ง ผู้คนแต่งกายทันสมัยขึ้น น่าจะช่วงปลายๆปี สองพันสี่ ต้นๆสองพันห้า ผู้คนเดินข้ามสะพานไปกันไป เริ่มมีรถวิ่งไปมา เราก็เดินข้ามคลองตามผู้คนไป จนไปเจอกลุ่มคนเหมือนเค้ามุงอะไรซะอย่าง ก็เลยถามคนที่เดินแถวนั้น เค้าบอกว่า คนเค้ามาไหว้พระพิฆเนศกัน แล้วก็บอกให้เราไปไหว้ท่านด้วย เรามองไปที่กลุ่มคนตรงนั้น ทุกอย่างเหมือนกีบที่ฝันครั้งแรก เพิ่มเติมคือ คนที่มาไหว้มากขึ้น เราเห็นก็คิดในใจว่า "คนเยอะขนาดนี้ จะให้เข้าไปไหว้ได้ไง ไม่เอาหรอก" แล้วเราก็หันหลังกลับ แล้วเราก็ตื่น
พอตื่นมาก็เหมือนเดิม ฝันไรวะ ไร้สาระ แล้วก็ลืมเลือนไป
หลายเดือนผ่านไป เราฝันว่า เรากลับมาที่ซอยเดิม คราวนี้ทุกอย่างรอบตัวเจริญมากขึ้น ผู้คนทั้งหญิงชายแต่งตัวแบบปัจจุบัน มีรถราวิ่งกันขวักไขว่ แต่สะพานนั้นยังอยู่ เราเดินข้ามสะพานไป คราวนี้เรารู้แล้วว่า อีกฝั่งของสะพานมีอะไร แล้วเราก็เจอจริงๆ ศาลพระพิฆเนศยังอยู่ที่เดิม เพิ่มเติมคือ คนที่มากขึ้น
แล้วเราก็เผลอพูดออกมาว่า "ก็คนมันเยอะอย่างนี้ จะให้เข้าไปไหว้ได้ไงล่ะ" แต่แล้วก็มีเสียงผู้ชาย เหมือนเค้าพูดในหัวเราว่า
" ถ้าคิดจะไหว้ ไม่ต้องอยู่ตรงหน้าก็ได้ อยู่ที่ไหนก็ไหว้ได้" แล้วอยู่ๆก็มีชายหนุ่มเดินถือธูปที่เพิ่งจุดมาให้เรา ธูปนั้นกำใหญ่มากกี่ดอกไม่รู้ เค้ายื่นให้เราเหมือนจะให้เราไหว้ท่าน เรารับธูปมายกมือขึ้นจบที่หน้าผาก แล้วก็เอ่ยปากสวดคาถาบูชาพระพิฆเนศ "โอม ศรีคเน.........."
ในฝันปากเราเอ่ยคำสวดออกไปเอง ยาวมาก มันพรั่งพรูออกมา ซึ่งเราก็ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยได้ยินบทสวดพวกนี้มาก่อน แต่ในฝันเรากลับสวดได้ ในขณะที่เรา
กำลังสวด ก็เหมือนมีลมหอบใหญ่มาหมุนรอบตัวเรา แล้วขี้ธูปล่วงลงพื้นกลายเป็นเม็ดแร่ วิ่งวนรอบตัว (ในฝันมีคนตะโกนว่า 18 ขี้ธุปวิ่งเป็นเลข18 ดูสิๆ แต่เราดันลืมซื้อเลขนั้น แล้วหวยงวดนั้นออก 18 พอเรารู้ เรานี่แทบดิ้นพร่านเลย 5555) แล้วเราก็ตื่น
ตื่นมาคราวนี้มันไม่ใช่แล้ว เราเล่าเรื่องทั้งหมดให้แฟนฟัง แฟนยังบอกว่าแปลก หรือว่าท่านจะมาอยู่กับเรา (ขยายความ "มาอยู่กับเรา" คือ มาให้เราได้เคารพ ได้บูชาท่าน) แต่เราก็ยังไม่เชื่ออย่างสนิทใจ พอมาทำงาน เราก็ลองเสริทหารูปและเรื่องราวประวัติของพระพิฆเนศ จนเรามาสะดุดที่รูปในเน็ต นั่นคือ
รูปถ่ายศาลพระพิฆเนศที่ตั้งอยู่หน้าเซนทรัลเวิร์ล เพราะตรงกับในฝันของเรา คือ ลักษณะของศาลและองค์พระพิฆเนศ , ศาลสีขาวทรงสูงข้างๆพระพิฆเนศ นั่น ศาลพระตีมูรติ , ตึกหลังใหญ่ที่อยู่ด้านหลังศาลพระพิฆเนศ คือ ห้างเซนทรัลเวิร์ล , สะพานข้ามคลองที่อยู่บริเวลใกล้ศาลพระพิฆเนศ คือทุกอย่างมันเหมือนกับในฝันเราเลย
หลายคนอาจคิดว่า ไม่เห็นแปลก พระพิฆเนศท่านก็อยู่ตรงนั้น ใครๆก็รู้ แต่.....เรา ไม่รู้ เรารู้แค่ว่า ตรงนั้น มีศาลพระพรหม เพราะเวลาเราไปไหว้พระพรหมที่
เราจะนั่งรถไฟฟ้าไป ขากลับก็ขึ้นรถไฟฟ้ากลับ ไม่เคยข้ามถนนมาฝั่งเซนทรัลเวิร์ล ส่วนอีกอย่างที่สะดุดใจเรา คือ บทสวด บทสวดที่เราเจอ มันเหมือนกับที่เราสวดในฝัน อย่างที่บอก เราไม่คิดนับถือท่าน จะเป็นบทสวด หรือปางของท่านจะมีกี่ปางเราก็ไม่สนใจ
มาตอนนี้เราก็มานั่งคิดว่า หรือท่านจะมาอย่างที่แฟนเราพูด เราก็ยังเฉย ขอพิสูจน์อะไรบางอย่าง
จนวันนึงเราได้มีโอกาสไปไหว้พระพรหมที่แยกราชประสงค์อีกครั้ง คราวนี้พอเราไหว้เสร็จ เรากับแฟนก็เดินข้ามถนนมาที่ห้างเซนทรัลเวิร์ล มาไหว้
พระพิฆเนศ แล้วบอกท่านในใจว่า "ลูกไม่ได้ลบหลู่ แต่ถ้าท่านต้องการให้ลูกเคารพนับถือท่าน ยกท่านเป็นครูอาจารย์ ขอให้ท่านแสดงให้ลุกได้เห็น
ได้รับรู้อีกครั้ง เอาเบบตรงๆ จริงๆจังๆเลย" คืนนั้นก่อนนอนเราก็อธิษฐานถึงท่าน แต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้ฝันอะไรที่เกี่ยวกับท่านเลย
และแล้ววันนั้นก็มาถึง แต่ตอนนั้นเราลืมไปแล้วเราขออะไรท่านไว้ คืนนั้น เราว่าเราเดินอยู่ในบ้าน อยู่ๆก็มีลูกช้างวิ่งเข้ามาในบ้าน ลูกช้างตัวสูงประมาณอก รูปร่างอ้วนท้วนสมบรูณ์ สีเหมือนสีผงปูนซีเมนต์ (เทาๆขาวๆ) เราพยายามไล่ลูกช้างให้ออกบ้าน แต่ลูกช้างกลับวิ่งเล่นไปทั่วบ้าน แล้วแมวเราที่ชื่อแต๊ะเอีย
ก็กระโดดขึ้นไปเล่นบนหลังช้าง เราก็รีบเข้าไปเอาแต๊ะเอียออกมา เพราะกลัวโดนช้างเหยียบ แต่กลายเป็นว่า ทั้งแมวทั้งลูกช้างกลับเล่นกันอย่างสนุกสนาน
ในช่วงที่ชุลมุนนั้น เราดันบังเอิญไปเห็น "หนู" .......ใช่หนู ที่วิ่งวนอยู่รอบๆเท้าลูกช้าง แล้วลูกช้างก็หยุดเล่น แล้วจ้องมาที่เรา ตาลุกช้างประสานกับตาเรา
มีเสียงพูดเข้ามาในหัวเราว่า "เรามาตามที่บอกแล้วนะ"