เนื่องจากเราเกิดมาก็ไม่เคยได้เห็นแบบเป็นตัวเป็นตนหรอก จนอายุ ประมาณ 20 ปี ตอนนั้นเรียนอยู่ปี 2 มหาวิทยาลัยเอกชน ย่านมีนบุรี และได้เช่าคอนโด อยู่กับแฟน และกับน้องอีก 2 คน เป็นคอนโด 2 ห้องนอน ตรงหน้าวัดศรีบุญเรือง ซื้งเคยได้ยินเรื่องเล่าต่อๆ กันมาจากคนที่อยู่แถวนั้น ว่าคอนโดตรงนี้ เคยเป็นป่ารกร้าง ป่าช้าของทางวัดมาก่อน
อยู่มานานเกือบจะเป็นปี ก็ไม่เคยเห็นไม่เคยรู้สึกอะไรเลย เราอยู่ชั้น 2 จำได้ขึ้นใจ ว่าวันนั้น เป็นวันเหมือนวันวิสาขบุชา ถ้าจำไม่ผิด แต่รู้สึกว่าเป็นวันบุญใหญ่ วันศีลใหญ่ เนื่องจากเราไปเรียนกลับมาแล้วรู้สึกเพลีย และเหนื่อยง่วงมากๆ จึงทนไม่ไหวจึงเผลองีบหลับไปพร้อมกับแฟน เวลาช่วงโพล้เพ้
เกือบ เย็นๆ ปกติ ไม่เคยนอนเวลานี้ หลังจากนอนไปสักแปปนึง นอนตะแคง เริ่ม รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงคนคุยกันเสียงดัง จำนวนคนเยอะ มาก เหมือนคุยกันแบบจับใจความไม่ได้ แต่รู้แค่ว่า คนเยอะ กำลังคุยกันอยู่ เราก็เลยรู้สึกรำคาญ และ รู้สึกตัวก็เลยเปลี่ยนท่านอน เป็นนอนหงาย หลังจากเปลี่ยนท่านอนเรียบร้อยแล้ว เรา ก็ ร็สึกเหมือนคนนอน สลึมสลือ มองเห็นคนอยู่ปลายเตียง มีคนเปิดประตูเข้ามาในห้อง จำได้ว่าเป็นชายร่างสูงใหญ่ ผิวดำ ใส่โจงกะเบนสีแดง ชี้มาทางเราแล้วสั่งอีกคนที่นั่งอยู่ข้างเตียงเรา ตะโกนบอกว่า "บีบคอมัน บีบให้มันตาย" หลังจากสิ้นสุด เสียงชายคนนั้น เรารู้สึกว่าเราหายใจไม่ออก เหมือนใจจะขาด กำลังจะสิ้นใจ เลยนึกถึงหน้าพ่อหน้าแม่ คิดว่าตัวเองจะตายแล้ว ท่องนะโมตัสสะ ภะคะโต 3 จบ แล้วก็ กรี๊ด สุดกำลัง
หลุด จากภะวัง นั้น แฟนตกใจมากนึกว่าเราเป็นอะไร นึกภาพออกไหม นอนใกล้ๆ กันแล้วเงียบๆ อยู่ดีดี ร้องสุดกำลังที่มี แฟน โมโหมาก ด่าเราว่า
"เป็น
ไร ตกใจหมด " เสียงแข็ง โมโหสุดขีด วินาทีที่เราหลุดจากภวัง เราน้ำตาไหล ร้องให้ แล้ว รีบกระโดดเข้าหาหิ้งพระ เอาพระที่วางอยู่ข้างๆ สวมหัวทันที สั่นเหมือนเจ้าเข้า กลัวมากๆ แล้วพอได้สติ รีบโทรศัพท์ ไปหาแม่ เล่าให้แม่ฟังแม่บอกว่าทำไมนอน "ลัดแลง" ภาษาอีสาน แปลว่านอนก่อนตะวันตกดิน วันนี้วันพระใหญ่ เค้าปล่อยผี แค่นั้นแม่ก็เลย ปลอบๆ แล้ว เรื่องก็มีเท่านี้ครับ หลังจากนั้นก็แทบไม่ได้เจออีกเลย เหตุการแบบนี้ ครั้งแรกในชีวิต และ คิดกับตัวเองว่า เข้าใจแล้วกับคำว่าผีอำ ผีอำ แบบนี้นี่เอง เพราะเคยถามกับตัวเองว่าผีอำเป็นยังไง เป็นแบบไหน สงสัยนอนทับเส้น เพ้อเจ้อ มโนไปเองหรือเปล่า ไรงี้ หลังจากวันนั้น ก็เข้าใจและ รู้เลย และ ก็เลยไปทำบุญ อุทิศส่วนกุศลให้สัมภเวศรี ก็ไม่เคยเห็นอีกเลย
เป็นความเชื่อส่วนบุคคลนะครับ แต่เราเชื่อ และกลัวมากๆ เพื่อนๆ เคยเจอกันบ้างไหมมาเเชร์กันนะ ครับ
ใครเคยเจอผี เป็นตัวเป็นตนบ้าง มาเล่าสู่กันฟังครับ
อยู่มานานเกือบจะเป็นปี ก็ไม่เคยเห็นไม่เคยรู้สึกอะไรเลย เราอยู่ชั้น 2 จำได้ขึ้นใจ ว่าวันนั้น เป็นวันเหมือนวันวิสาขบุชา ถ้าจำไม่ผิด แต่รู้สึกว่าเป็นวันบุญใหญ่ วันศีลใหญ่ เนื่องจากเราไปเรียนกลับมาแล้วรู้สึกเพลีย และเหนื่อยง่วงมากๆ จึงทนไม่ไหวจึงเผลองีบหลับไปพร้อมกับแฟน เวลาช่วงโพล้เพ้
เกือบ เย็นๆ ปกติ ไม่เคยนอนเวลานี้ หลังจากนอนไปสักแปปนึง นอนตะแคง เริ่ม รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงคนคุยกันเสียงดัง จำนวนคนเยอะ มาก เหมือนคุยกันแบบจับใจความไม่ได้ แต่รู้แค่ว่า คนเยอะ กำลังคุยกันอยู่ เราก็เลยรู้สึกรำคาญ และ รู้สึกตัวก็เลยเปลี่ยนท่านอน เป็นนอนหงาย หลังจากเปลี่ยนท่านอนเรียบร้อยแล้ว เรา ก็ ร็สึกเหมือนคนนอน สลึมสลือ มองเห็นคนอยู่ปลายเตียง มีคนเปิดประตูเข้ามาในห้อง จำได้ว่าเป็นชายร่างสูงใหญ่ ผิวดำ ใส่โจงกะเบนสีแดง ชี้มาทางเราแล้วสั่งอีกคนที่นั่งอยู่ข้างเตียงเรา ตะโกนบอกว่า "บีบคอมัน บีบให้มันตาย" หลังจากสิ้นสุด เสียงชายคนนั้น เรารู้สึกว่าเราหายใจไม่ออก เหมือนใจจะขาด กำลังจะสิ้นใจ เลยนึกถึงหน้าพ่อหน้าแม่ คิดว่าตัวเองจะตายแล้ว ท่องนะโมตัสสะ ภะคะโต 3 จบ แล้วก็ กรี๊ด สุดกำลัง
หลุด จากภะวัง นั้น แฟนตกใจมากนึกว่าเราเป็นอะไร นึกภาพออกไหม นอนใกล้ๆ กันแล้วเงียบๆ อยู่ดีดี ร้องสุดกำลังที่มี แฟน โมโหมาก ด่าเราว่า
"เป็น
เป็นความเชื่อส่วนบุคคลนะครับ แต่เราเชื่อ และกลัวมากๆ เพื่อนๆ เคยเจอกันบ้างไหมมาเเชร์กันนะ ครับ