พี่เป็นรุ่น รหัส42  แม้จะจบนานมาแล้ว แต่ความทรงจำยังสดใหม่ไม่ลืมเลือน เพราะที่นี่เต็มไปความผูกพัน ความรักระหว่างเพื่อน อาจารย์ แม่บ้าน ภารโรง เจ้าของหอพัก พ่อค้าแม่ค้า ชาวบ้านในชุมชน และเพื่อนร่วมเดินทาง สู่เป้าหมายชีวิตของแต่ละคน
อยากจะบอกว่า การเรียนที่นี่ เปรียบเสมือน การแล่นเรือกลางมหาสมุทรที่เต็มไปด้วยมรสุม อุปสรรค นานัปประการ บางครั้งมันซัดถาโถมใส่ โดยไม่ได้ตั้งตัว เรือล่ม อัปปาง บางครั้ง ลุกสู้ขแล่นใหม่ เพื่อเป้าหมายเดิม มีทั้งสมหวังและผิดหวัง

เข้าเรื่องเลยนะครับ
พี่ขอให้น้องๆตั้งใจเรียน  เน้นวิชาการ กีฬา และบำเพ็ญประโยชน์ พี่รู้ว่าน้องเหนื่อยกับการเรียน เพราะที่นี่ไม่ช่วยเรา ทุกอย่างอยู่ที่ตัวเรา บางทีมันงง สับสน ท้อแท้ วุ่นวาย โดยเฉพาะ การเงิน เรื่องผู้คนมากมายจอแจ ควักไขว่ ต่างเป้าหมายในที่เดียวกัน  น้องๆอย่าทิ้งชุดนักศึกษา อย่าคบหาต่างเพศฉันชู้สาว อย่าอยู่คนเดียวมากเกินไป อย่าตามอารมณ์ใฝ่ต่ำ อย่าแพ้ใจตัวเอง อย่าเอาเรื่องเซ็กส์มาเป็นชีวิตจิตใจ อย่าโดดเรียนเด็ดขาด อย่าสูบบุหรีแม้มวนเดียวเพราะมันคือ การฝึกลองในมวนต่อไป อย่านิ่งเฉยการฝึกหางาน อย่าแต่งกายแบบคนไร้ผู้ดีมีตระกูล
.......ขอให้ มีสุขภาพ พลานามัย ที่สมบูรณ์ ทุกวินาที ที่อยู่ที่นี่ มันคือ เวลาอันมีค่าเพื่อพ่อแม่ ผู้มีพระคุณ บางทีการโอนเงินของเค้า คือ คุณค่าทางจิตใจที่วัดได้ด้วยเกรดดีๆ จากตัวเรา เกรดเอคือ เป้าหมาย เงินน้อยไม่เป็นเข้าใจ ขอให้มีสปีริตการเรียน เพื่อคว้า สามปี ปริญญาบัตร และ ปริญญาใจแด่คุณพ่อและคุณแม่

จากใจพี่ขุน
42030xxxxx
มนุดอิ้ง สามปี 42-43
อาชีพ
ธุรกิจค้าส่ง