เรื่องมีอยู่ว่า
เมื่อ 5 ปีที่แล้ว เราได้เรียนอยู่มหาวิทยาลัยนึง ซึ่งได้รู้จักกับครูสอนหมากล้อม (แทนชื่อว่า ข.)และตอนนั้นเราก็มีการปรึกษางานกันประมาณ 1 เทอมได้ และหลังจากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก เนื่องจากเราตอนนั้นเรายังเป็นนักศึกษาอยู่
หลังจากจบการศึกษาไป เรา 2 คน ก็ได้กลับมาติดต่อกันใหม่อีกครั้ง ในฐานะคนรู้จักคนนึง
ข . เป็นคนที่ชื่นชอบการเล่นหมากล้อมมาก และเป็นคนที่เข้าใจถึงปัญหาต่างๆที่เราเจอ คอยช่วยเหลือ และคอยแก้ไขให้ตลอด ไม่ว่าจะเรื่องใดๆ เค้าไม่เคยโกรธว่าไรเราเลย และตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาของเค้า เค้าก็ไม่เคยคิดจะเปิดใจให้ใครอีกเช่นกัน
เราได้คุยกันประมาณ 3 เดือนกว่า จนได้เอ่ยปากขอเป็นแฟนเรา ด้วยเหตุที่ว่า เค้าเชื่อใจเรา รู้สึกดีกับเรามากแบบที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อน ตอนนั้นเราเองก็มีแฟนอยู่และมีปัญหากับแฟนด้วยในช่วงนั้น จึงทำให้เราตัดสินใจที่บอกเลิกกับแฟน แล้วไปคบกับ ข.
หลังจากที่เราคบกันได้ช่วงนึงประมาณ 1-2เดือน จน ข. ตัดสินว่าจะซื้อแหวนขอเราแต่งงาน ตอนนั้นเราดีใจมากและไม่คิดว่าจะได้แต่งงานกับเร็วๆนี้
แต่แล้ววันนึง ข.มีผู้หญิงโทรมาหาในช่วงที่เราอยู่ด้วยกัน ข.บอกว่า เค้าไม่ได้คิดอะไร (ถ้าไม่ได้คิดอะไรกันจิง ทำไมต้องโทรหากันดึกๆด้วย)
เราจึงบอก ข.ไปว่า ถ้าไม่เลิกคุยกันและเลิกติดต่อกัน เราก็จบกัน. หลังจากวันนั้นเราก็ละแวงเค้ามาตลอด และแฟนเก่าก็กลับมาขอคืนดี เราจึงเลิกกับ ข.ไป
จนเวลาผ่านไปได้ ประมาณ 2 เดือน หลังจากที่เราเลิกคุยกัน เราก็ได้ติดต่อกับไปหา ข. และนัดเจอกัน แต่พอเราเจอกัน เรากลับทำสีหน้าใส่เค้าและอารมณ์เสียกับเค้ามาก หลักจากนั้นมา ข.ก็ไม่รับสายและติดต่อกับเราอีกเลย
ณ เวลานี้ก็ผ่านไปได้ 5 ปี แล้ว เรารู้ว่ามันสายไปที่จะแก้ไขในสิ่งที่เกิดขึ้น เราส่งข้อความไปขอโทษเค้า หาทุกวิถีทางที่จะให้เค้ากลับมาคุยกันใรฐานะพี่น้องก็ได้ เพราะเรารู้ว่าตอนนั้น เราเด็กเกินและงี่เง่าเกินไปกับสิ่งที่ทำลงไป ถ้าเวลาย้อนกลับคืนได้ จะไม่ยอมให้เรื่องนี้เกิดขึ้นแน่นอน. เราสัญญา
ปล. หวังว่าซักวันเค้าจะเจอข้อความเรานะ
ปล 2. ยังคิดถึงเสมอ
ปล 3. ขอบคุณนะที่เคยสอนเราในด้านความคิดต่างๆ
ไปทำร้ายจิตใจคนที่เค้าเชื่อใจเรามาก
เมื่อ 5 ปีที่แล้ว เราได้เรียนอยู่มหาวิทยาลัยนึง ซึ่งได้รู้จักกับครูสอนหมากล้อม (แทนชื่อว่า ข.)และตอนนั้นเราก็มีการปรึกษางานกันประมาณ 1 เทอมได้ และหลังจากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก เนื่องจากเราตอนนั้นเรายังเป็นนักศึกษาอยู่
หลังจากจบการศึกษาไป เรา 2 คน ก็ได้กลับมาติดต่อกันใหม่อีกครั้ง ในฐานะคนรู้จักคนนึง
ข . เป็นคนที่ชื่นชอบการเล่นหมากล้อมมาก และเป็นคนที่เข้าใจถึงปัญหาต่างๆที่เราเจอ คอยช่วยเหลือ และคอยแก้ไขให้ตลอด ไม่ว่าจะเรื่องใดๆ เค้าไม่เคยโกรธว่าไรเราเลย และตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาของเค้า เค้าก็ไม่เคยคิดจะเปิดใจให้ใครอีกเช่นกัน
เราได้คุยกันประมาณ 3 เดือนกว่า จนได้เอ่ยปากขอเป็นแฟนเรา ด้วยเหตุที่ว่า เค้าเชื่อใจเรา รู้สึกดีกับเรามากแบบที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อน ตอนนั้นเราเองก็มีแฟนอยู่และมีปัญหากับแฟนด้วยในช่วงนั้น จึงทำให้เราตัดสินใจที่บอกเลิกกับแฟน แล้วไปคบกับ ข.
หลังจากที่เราคบกันได้ช่วงนึงประมาณ 1-2เดือน จน ข. ตัดสินว่าจะซื้อแหวนขอเราแต่งงาน ตอนนั้นเราดีใจมากและไม่คิดว่าจะได้แต่งงานกับเร็วๆนี้
แต่แล้ววันนึง ข.มีผู้หญิงโทรมาหาในช่วงที่เราอยู่ด้วยกัน ข.บอกว่า เค้าไม่ได้คิดอะไร (ถ้าไม่ได้คิดอะไรกันจิง ทำไมต้องโทรหากันดึกๆด้วย)
เราจึงบอก ข.ไปว่า ถ้าไม่เลิกคุยกันและเลิกติดต่อกัน เราก็จบกัน. หลังจากวันนั้นเราก็ละแวงเค้ามาตลอด และแฟนเก่าก็กลับมาขอคืนดี เราจึงเลิกกับ ข.ไป
จนเวลาผ่านไปได้ ประมาณ 2 เดือน หลังจากที่เราเลิกคุยกัน เราก็ได้ติดต่อกับไปหา ข. และนัดเจอกัน แต่พอเราเจอกัน เรากลับทำสีหน้าใส่เค้าและอารมณ์เสียกับเค้ามาก หลักจากนั้นมา ข.ก็ไม่รับสายและติดต่อกับเราอีกเลย
ณ เวลานี้ก็ผ่านไปได้ 5 ปี แล้ว เรารู้ว่ามันสายไปที่จะแก้ไขในสิ่งที่เกิดขึ้น เราส่งข้อความไปขอโทษเค้า หาทุกวิถีทางที่จะให้เค้ากลับมาคุยกันใรฐานะพี่น้องก็ได้ เพราะเรารู้ว่าตอนนั้น เราเด็กเกินและงี่เง่าเกินไปกับสิ่งที่ทำลงไป ถ้าเวลาย้อนกลับคืนได้ จะไม่ยอมให้เรื่องนี้เกิดขึ้นแน่นอน. เราสัญญา
ปล. หวังว่าซักวันเค้าจะเจอข้อความเรานะ
ปล 2. ยังคิดถึงเสมอ
ปล 3. ขอบคุณนะที่เคยสอนเราในด้านความคิดต่างๆ