เรามีเพื่อนสนิทมาก ชื่อ ดา ในกลุ่มมี 9 คน ( ติม เนเน่ ซู ซาน หนอน ฟ้า ศร กล้วย ดา และเรา บิว )
ตอน ม.1 สนิทกับไอ้ดาตอนไหนไม่รู้ ที่แน่ๆขาดมันไม่ได้ ชอบมานอนบ้านเรา ให้เราพาไปเที่ยว ปรึกษาเราได้ทุกเรื่อง พูดง่ายๆ ประสบการ์ณชีวิตเราเยอะกว่ามัน แต่ดาเป็นคนเก็บกด พ่อแม่ชอบบังคับ ห้ามเที่ยว ห้ามไปไหน ห้ามๆๆ เราและสงสารมัน เลยต้องพามาเปิดโลกกว้างบ้าง แต่อยู่ในขอบเขตนะ ถามว่าแล้วที่บ้านดาเขาเคร่ง ออกมาเที่ยวได้ไง? ... ตอนขึ้น ม.2 เรามาอยู่ หอพักที่ รร ด้วยกัน กว่าจะขออนุญาติพ่อแม่ดาได้ยากมากต้องให้ ซู มาขออนุญาติ นางเป็นลูกผู้อำนวยการ รร เครดิตดีไงเรียนเก่ง ไม่ดื้อ เรียบร้อย รวย โอ้ยยยยดีพร้อมม .. วันหยุดเรากลับบ้าน ดาไม่กลับ เลยตามเรามาบ้าน โอ้ยชีวิตนี้ มีบิวต้องมีดาทุกที่ ไปไหนคนก็คิดว่าพี่น้องเพราะรูปร่าง หน้าตาคล้ายๆกัน ( ดาผอมกว่าเรานิดนึง ) วันนั้นนางอยากไปดูหนัง ร้องเกะ ก็พาไป แล้วมีผู้ชาย มาขอเบอร์เราซักพัก ดาขอไปเข้าห้องน้ำ นางไปนานมาก เราเลยตามไป เจอดาหน้าห้องน้ำพอดี
เรา : เป็นไรป่าว เห็นหน้าซีดๆ
ดา : ไม่มีไร กลับเหอะ
หลังจากนั้นก็กลับมาเรียนตามปกติ เราก็คุยกัน หยอกล้อกัน ปกติ มีอยู่คืนนั้นเราและดาออกไปช่วยซูเฝ้าร้าน แถวๆโรงเรียน ดันไปเจอ ชายที่ดาแอบบชอบยืนคุยกับสาวอยู่ อึ้งซิคะ ดาทำหน้าหงอยๆ เราเลยลากมือดากลับ ไปๆๆ กลับไปนอนดีกว่าอะไรที่ไม่ดีปล่อยมันไปพรุ่งนี้ตื่นมาค่อยเจอสิ่งดีดี เราเลยปลอบใจดาอยู่พักนึง จึงหาทางออกโดยหารติดต่อชายให้ดา ให้นางลืมคนเก่าให้ได้ ชายที่เราติดต่อให้คือลูกพี่ลูกน้องเราเอง พอวันหยุดก็พานางมาที่บ้าน มาคุยกับพี่ชายเราคนนั้นและ เห็นนางมีความสุขขึ้นมาหน่อย เขิลๆ หน้าแดงๆ นางลืมคนเก่าไปเลย แต่ดากับพี่ชายเราก็ไม่ได้เกินเลยไรน่ะ คุยกันตามประสาวัยรุ่นต้นๆ เด็กๆอะ ดาดีใจและขอบคุณเราแบบ เช้าเย็นก่อนนอน และนางจะติดเรางอมแงมมาก วันเกิดเรากับดาก็มีของขวัญให้กันตลอด เราสนิทและเชื่อใจกันมาก ...........................................มาถึงวันที่เราสองคนกำลังจำเปลี่ยนไป ( หรือดาแค่คนเดียว ) ตอนขึ้น ม. 4 ที่ รร มีการสอบแบ่งสาย วิทย์-คณิตฯ , ศิลป์ คำนวณ ผลสอบออกมา ในกลุ่มเราติดสายวิทย์ 5 คน ( ซู ฟ้า เนเน่ กล้วย และเรา ) สายศิลป์ 4 ( ศร ติม ซาน และ ...ดา ) แน่นอนนางเสียใจมากเพราะ นางอยากติดสายวิทย์ ที่บ้านก็หวังกับนาง เพราะนางคือพี่คนโตและในตระกูลเขาก็หวังกับนางทั้งนั้น พอทราบผลเสร็จ ทุกคนก็ต่างจัดโต๊ะแบ่งห้องกัน หลังจากนั้นดา ลากลับบ้านประมาณ 2-3 วัน พอนางหายไป เราก็รู้สึกแปลกๆ จนวันที่นางมาเรียน เราดีใจมาก นางมาถึงเอากระเป๋ามาไว้ที่หอพักแล้วนางก็ออกไปไม่พูดกับเราสักคำ เราเลย งงงง เลยไปคุยกับ ศร ตกกลางคืนนางก็ไม่คุยนะ เราก็พยายามทำไรร่วมกันให้นางคุยนางก้ไม่คุย เราเลยถามว่าเป็นไร นางไม่ตอบคำถามแต่นางกลับชวนเราไปร้านของซู ...คิดในใจ อืมยังดีที่มันยังคุย เราเลยไปกะมัน มันบอกว่ามันเลิกกะพี่ชายเราแล้ว เราว่าเอ้าทำไมละ ดาบอกว่าที่บ้านเขาจับได้ว่ามีการคุยกับผู้ชายเพราะตอนเย็นที่ดากลับบ้านแล้วพี่ชายเราขับรถไปจอดหน้าบ้านแล้วเอาของขวัญไปให้ดา ป้าข้างบ้านไปบอกพ่อกับแม่ดา ดาเลยโดนเต็มๆ และบอกว่าให้เลิกคุยไม่อย่างนั้นจะให้กลับมาอยู่บ้าน เเต่เพราะนางไม่อยากอยู่บ้านเลยต้องยอมเลิกกับพี่ชายเรา เห้อสงสาร ดา ..........พอเราเริ่มเรียนแยกสายรู้สึกว่าเราเริ่มห่างๆกัน และดาก็เปลี่ยนไป พอเราถามไร ดาเริ่มพูดจาเหวี่ยงๆ วีน ใส่เรา เห้ยยยยทำไมเปลี่นไปขนาดนี้ นางเริ่มเสียงดัง แซวผู้ชาย ทำไรต้องได้รับความสนใจ นางจะไปสนิทกับ ซานและ ติม แทน เราเลย เออปล่อยๆ หลังจากนั้นก็ไม่พูดกันเลย แต่ยังอยู่หอนะ ( คิดในใจ โกรธgoo ไม่พูดกะ goo แต่อยู่หอ goo ) จนเราเดินผ่านชนไหล่ก็ไม่มีการขอโทษใดๆทั้งสองฝ่าย เราไม่ได้ผิด เรื่องไรจะขอโทษ นางห้าวหาญขึ้นมามาก ทุกคนก็ตะลึงกันว่าจะเกิดศึกเพื่อนรัก ( ไม่ได้แย่งผู้ชายนะ ) เรื่องไม่เป็นเรื่องอะ อยู่ดีดีก็ไม่พูดจา บ้าป่าววว
..ช่วง ม4 เทอม 2 ใกล้ปิดเทอมละ เราได้รับคำสั่งจากพ่อ ให้ย้าย รร ไปรรนึงใกล้บ้านกว่าเก่า .เพราะ................รรใหม่เป็นสปอนต์เซอร์ให้พ่อเรา
นางบิวเลยจ๋อยซิคัฟ อยู่ดีดีมาจากเพื่อนสนิทที่คบกันมา 4-5 ปี บางคนก็เป็นสิบ เพราะรู้จักตั้งแต่ อนุบาล เห้อออ แต่ยังไม่บอกใครนะ ค่อยบอกพอใกล้ปิดเทอมกลัวเพื่อนๆ บางคน ดีใจ 5555 ขอเล่าเหตูการ์ณในวันที่เราจะบอกเพื่อนๆว่าเราลาออกนะ
ติม : เห้ยย ใครได้เรียนชด เสาร์-อาทิตย์มั้งว่ะ
เรา : goo
ติม: สม
ซาน : หัวเราะ
เรา : ก็วันนั้นกูไม่สบาย 2 วัน เลยต้องโดนเรียนชด ( ไม่สบายก็ต้องชดจะ เพราะเขากำหนดมาแล้วว่าเรียนคนละกี่วัน)
มีใครจะว่าไรตูอีกมั้ย ไหนๆๆตูก็จะลาออกแล้ว
ทุกคนเงียบ อีฟ้าพูดว่า หล๋ออออออ ประมาณว่าพูดโกหก
เราก็เอาใบลาออกให้ดู ไอ้ซานก็เป็นพยาน เพราะพ่อมันต้องเป็นคนเซ็น แต่ซานไม่บอกไง เราขอไว้
ทุกคนก็ดูเศร้าๆ เอ๋อ ๆ มองหน้าเราแทบจะร้องไห้ มีแต่ ดาแหละ ที่ทำตัวเฉยๆ ออกจะเบะปาก
เราก็เลยพูดความในใจไปทั้งหมดใหนวันนั้น ทุกคนกอดเราแบบไม่อยากให้ไป ( ไม่ใช่คนดีไรหรอก แต่หอที่พวกนั่งกันทุกวันนี่เป็นชื่อgoo น้องบิวออกไป เดวพวก
ต้องไปหาที่สิงใหม่ซิจะ ) แต่ก่อนออกเราก็คุยกับดานะ เราบอกว่า เรารักเพื่อนทุกคน เราย้าย รร เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่เราเจอกัน มีปัญหาเราต้องคุย อย่าหลบหน้าอย่าไม่พูด อย่ามาเป็นเหมือนเราตอนนี้ที่มีเพื่อนที่เรารักมาก แต่เขาไม่รักเราแล้ว เราเลว เราผิดไร เราแค่อยากรู้เหตุผลว่าเราไปทำอะไรให้เขา ไม่ต้องมาคืนดีกับเราก็ได้ ...พูดจบ เราก็ร้องให้ เพื่อนที่เหลือเข้ามาปลอบ เราย้อนไปวันที่เราอยู่บนรถโดยสารกับดา แล้วดาก็เจอเพื่อเก่าเขาคุยกันแบบคนไม่เจอกันนาน พอคุยเสร็จเราถามดาว่า เพื่อนหรอ
ดา: อืม เพื่อนเก่า
เรา : แล้วเพื่อนเก่ากับเพื่อนใหม่คนไหนดีกว่า
ดา : เพื่อนปัจจุบันอย่างแกไง
เรานี้ สุดซึ้งเลยคำนี้ .........แต่ไม่นึกว่าวันนี้เพื่อนคนนี้เปลี่ยนไปมาก เหมือนคนไม่รู้จักกัน
...มาถึงวันที่เราไป เรียนที่ รรใหม่ โชคดีที่เจอเพื่อนดีดีอีกเช่นเคย เราเข้ากันได้กับทุกคนในห้องที่นี่ไม่มีการแบ่งสายเพราะเป็นสายวิทย์หมดเลย
หลังจากนั้นเราได้ข่าวว่า ดาไปสนิทกับซานแทน แต่นางก็สนิทได้ไม่นาน ก็ทะเลาะกัน ทะเลาพกับ เนเน่ด้วย จนสุดท้ายอยู่ไม่ได้ ต้องย้ายกลุ่ม ก่อนจบ ม.6 ก็ได้ทะเลาะกับกลุ่มใหม่ จนไม่มีใครอยากคบ จนถึงตอนเข้ามหาลัย นางจะหยิ่งกับทุกคนที่รู้จัก จนนางขาดการติดต่อจากเพื่อนๆ รรเก่า เรียนจบนางไปอยู่ ภูเก็ต ประมาณว่าอยู่ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่บ้าน นางไปแบบไม่กลับบ้านเลยจึงไม่มีใครพบเจอ แต่นางบิวนี้และบังเอิญไปเจอนางวันก่อน ( นึกว่าจะไม่เจอสะแล้ว) อ้ออ ลืมบอกไป มีเพื่อนมาบอกว่า นางเล่าให้ฟังหลังจากที่เราออก ว่า...นางอิจเราที่เราสอบติดสายวิทย์ และเวลาที่ไปเที่ยวผู้ชายมักจะมาขอเบอร์เราไม่มาขอเบอร์ เขา มันเลยสะสมมาเรื่อยๆ จนเขารู้สึกว่าเรามีดีกว่าเขา เห้ยยยยยยยยยยยย นี่เราทำลายความรู้สึกของเพื่อน รึเพื่อนทำรายตัวเอง เราสาบานเลย เราไม่รู้ตัวเลยว่าที่ผ่านมาเป็นการทำร้าย ดา ... ดา เธอตื่นๆๆ แล้วเหตุผลที่เธอคบกับใครไม่ได้สักคนละ เด้งไปกลุ่มโน้นกลุ่มนี้ มันคืออาราาายย เราไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาอธิบายคนอย่างเธอ ณ ตอนนี้ อายุ 28 แล้ว เธอคงคิดได้แล้วนะ เธอปรับเปลี่ยนทัศนะคติได้แล้ว
กลับมาๆ วันที่เราเจอดา ที่ บขส. นางหยิ่งคะ เราเจอเรายิ้มให้นางเพราะคิดว่าไม่เจอนางนาน และโตๆกันแล้วคงลืมเรื่องที่ผ่านมา
แต่ไม่คะ รอยยิ้มที่เป็นมิตร ใช้ไม่ได้กับดา นางยังทำตัวเหมือนเด็ก เดินสะบัดหน้า เบะปากใส่ เรา
อืมได้ ไอ้คนอย่างบิว ไม่ง้อคะ จบๆ เป็นคนไม่รู้จัก.......
ผ่านไปหลายปี โลกหมุนไปๆ เราไม่ได้ข่าว ดาเลย จริงๆก็ไม่อยากรู้หรอก ไม่รับรู้ แต่ดันมาพบเจอกันอีก
โอ้ยยยยยตัดช่วงเวลานี้ออกได้มั้ย ผ่านไป เกือบๆ 5 ปีแล้ว มาเจอนางบนรถโดยสารจ้า ขึ้นรถมานั่งฟึบ ปะหน้ากันตรงๆ เห้ยนี่มันดา นางหยิ่งเหมือนเดิมจะ ไอ้บิวชักเกลียดสีหน้ากับปาก ไอ้ดานี่จังเบะ ๆปาก หน้าบูดๆ ฝืนนั่งไปต่อจนถึงปลายทางที่ ดาลง นางพากระเป๋ารุงรังก้าวขามาเหยียบเท้าเรากับป้าที่นั่งข้างๆนางใส่ส้นตึก เจ็บดิคะ ไอ้เรานี่แม่มมมอยู่ในใจเดวๆ ไหนๆกูเริ่มเกลียดแล้ว จะอ้าปากพอดี แต่มีมนุษย์ป้าจัดการแทน ( ไอ้บิวยังไม่เสียเครดิตในการด่าคน) ป้าด่าประมาณว่า ..ขอโทษก็ไม่มีสักคำ ไม่เห็นหัวผู้ใหญ่เลยรึไง /*+8*9-++9/฿๔๗ขจ 9ล9 ( ปรบมือ ) คะ คนทั้งรถหันไปดู ดากันหมด นางเป็นเน็ตไอดอลในการทำหน้าเหวี่ยงและการไม่มีมารยาททางสังคม ......จบคะ ขอบคุณที่อ่าานจบ
จากเพื่อนรัก กลายเป็นไม่คนรู้จักและเกลียดไปในที่สุด
ตอน ม.1 สนิทกับไอ้ดาตอนไหนไม่รู้ ที่แน่ๆขาดมันไม่ได้ ชอบมานอนบ้านเรา ให้เราพาไปเที่ยว ปรึกษาเราได้ทุกเรื่อง พูดง่ายๆ ประสบการ์ณชีวิตเราเยอะกว่ามัน แต่ดาเป็นคนเก็บกด พ่อแม่ชอบบังคับ ห้ามเที่ยว ห้ามไปไหน ห้ามๆๆ เราและสงสารมัน เลยต้องพามาเปิดโลกกว้างบ้าง แต่อยู่ในขอบเขตนะ ถามว่าแล้วที่บ้านดาเขาเคร่ง ออกมาเที่ยวได้ไง? ... ตอนขึ้น ม.2 เรามาอยู่ หอพักที่ รร ด้วยกัน กว่าจะขออนุญาติพ่อแม่ดาได้ยากมากต้องให้ ซู มาขออนุญาติ นางเป็นลูกผู้อำนวยการ รร เครดิตดีไงเรียนเก่ง ไม่ดื้อ เรียบร้อย รวย โอ้ยยยยดีพร้อมม .. วันหยุดเรากลับบ้าน ดาไม่กลับ เลยตามเรามาบ้าน โอ้ยชีวิตนี้ มีบิวต้องมีดาทุกที่ ไปไหนคนก็คิดว่าพี่น้องเพราะรูปร่าง หน้าตาคล้ายๆกัน ( ดาผอมกว่าเรานิดนึง ) วันนั้นนางอยากไปดูหนัง ร้องเกะ ก็พาไป แล้วมีผู้ชาย มาขอเบอร์เราซักพัก ดาขอไปเข้าห้องน้ำ นางไปนานมาก เราเลยตามไป เจอดาหน้าห้องน้ำพอดี
เรา : เป็นไรป่าว เห็นหน้าซีดๆ
ดา : ไม่มีไร กลับเหอะ
หลังจากนั้นก็กลับมาเรียนตามปกติ เราก็คุยกัน หยอกล้อกัน ปกติ มีอยู่คืนนั้นเราและดาออกไปช่วยซูเฝ้าร้าน แถวๆโรงเรียน ดันไปเจอ ชายที่ดาแอบบชอบยืนคุยกับสาวอยู่ อึ้งซิคะ ดาทำหน้าหงอยๆ เราเลยลากมือดากลับ ไปๆๆ กลับไปนอนดีกว่าอะไรที่ไม่ดีปล่อยมันไปพรุ่งนี้ตื่นมาค่อยเจอสิ่งดีดี เราเลยปลอบใจดาอยู่พักนึง จึงหาทางออกโดยหารติดต่อชายให้ดา ให้นางลืมคนเก่าให้ได้ ชายที่เราติดต่อให้คือลูกพี่ลูกน้องเราเอง พอวันหยุดก็พานางมาที่บ้าน มาคุยกับพี่ชายเราคนนั้นและ เห็นนางมีความสุขขึ้นมาหน่อย เขิลๆ หน้าแดงๆ นางลืมคนเก่าไปเลย แต่ดากับพี่ชายเราก็ไม่ได้เกินเลยไรน่ะ คุยกันตามประสาวัยรุ่นต้นๆ เด็กๆอะ ดาดีใจและขอบคุณเราแบบ เช้าเย็นก่อนนอน และนางจะติดเรางอมแงมมาก วันเกิดเรากับดาก็มีของขวัญให้กันตลอด เราสนิทและเชื่อใจกันมาก ...........................................มาถึงวันที่เราสองคนกำลังจำเปลี่ยนไป ( หรือดาแค่คนเดียว ) ตอนขึ้น ม. 4 ที่ รร มีการสอบแบ่งสาย วิทย์-คณิตฯ , ศิลป์ คำนวณ ผลสอบออกมา ในกลุ่มเราติดสายวิทย์ 5 คน ( ซู ฟ้า เนเน่ กล้วย และเรา ) สายศิลป์ 4 ( ศร ติม ซาน และ ...ดา ) แน่นอนนางเสียใจมากเพราะ นางอยากติดสายวิทย์ ที่บ้านก็หวังกับนาง เพราะนางคือพี่คนโตและในตระกูลเขาก็หวังกับนางทั้งนั้น พอทราบผลเสร็จ ทุกคนก็ต่างจัดโต๊ะแบ่งห้องกัน หลังจากนั้นดา ลากลับบ้านประมาณ 2-3 วัน พอนางหายไป เราก็รู้สึกแปลกๆ จนวันที่นางมาเรียน เราดีใจมาก นางมาถึงเอากระเป๋ามาไว้ที่หอพักแล้วนางก็ออกไปไม่พูดกับเราสักคำ เราเลย งงงง เลยไปคุยกับ ศร ตกกลางคืนนางก็ไม่คุยนะ เราก็พยายามทำไรร่วมกันให้นางคุยนางก้ไม่คุย เราเลยถามว่าเป็นไร นางไม่ตอบคำถามแต่นางกลับชวนเราไปร้านของซู ...คิดในใจ อืมยังดีที่มันยังคุย เราเลยไปกะมัน มันบอกว่ามันเลิกกะพี่ชายเราแล้ว เราว่าเอ้าทำไมละ ดาบอกว่าที่บ้านเขาจับได้ว่ามีการคุยกับผู้ชายเพราะตอนเย็นที่ดากลับบ้านแล้วพี่ชายเราขับรถไปจอดหน้าบ้านแล้วเอาของขวัญไปให้ดา ป้าข้างบ้านไปบอกพ่อกับแม่ดา ดาเลยโดนเต็มๆ และบอกว่าให้เลิกคุยไม่อย่างนั้นจะให้กลับมาอยู่บ้าน เเต่เพราะนางไม่อยากอยู่บ้านเลยต้องยอมเลิกกับพี่ชายเรา เห้อสงสาร ดา ..........พอเราเริ่มเรียนแยกสายรู้สึกว่าเราเริ่มห่างๆกัน และดาก็เปลี่ยนไป พอเราถามไร ดาเริ่มพูดจาเหวี่ยงๆ วีน ใส่เรา เห้ยยยยทำไมเปลี่นไปขนาดนี้ นางเริ่มเสียงดัง แซวผู้ชาย ทำไรต้องได้รับความสนใจ นางจะไปสนิทกับ ซานและ ติม แทน เราเลย เออปล่อยๆ หลังจากนั้นก็ไม่พูดกันเลย แต่ยังอยู่หอนะ ( คิดในใจ โกรธgoo ไม่พูดกะ goo แต่อยู่หอ goo ) จนเราเดินผ่านชนไหล่ก็ไม่มีการขอโทษใดๆทั้งสองฝ่าย เราไม่ได้ผิด เรื่องไรจะขอโทษ นางห้าวหาญขึ้นมามาก ทุกคนก็ตะลึงกันว่าจะเกิดศึกเพื่อนรัก ( ไม่ได้แย่งผู้ชายนะ ) เรื่องไม่เป็นเรื่องอะ อยู่ดีดีก็ไม่พูดจา บ้าป่าววว
..ช่วง ม4 เทอม 2 ใกล้ปิดเทอมละ เราได้รับคำสั่งจากพ่อ ให้ย้าย รร ไปรรนึงใกล้บ้านกว่าเก่า .เพราะ................รรใหม่เป็นสปอนต์เซอร์ให้พ่อเรา
นางบิวเลยจ๋อยซิคัฟ อยู่ดีดีมาจากเพื่อนสนิทที่คบกันมา 4-5 ปี บางคนก็เป็นสิบ เพราะรู้จักตั้งแต่ อนุบาล เห้อออ แต่ยังไม่บอกใครนะ ค่อยบอกพอใกล้ปิดเทอมกลัวเพื่อนๆ บางคน ดีใจ 5555 ขอเล่าเหตูการ์ณในวันที่เราจะบอกเพื่อนๆว่าเราลาออกนะ
ติม : เห้ยย ใครได้เรียนชด เสาร์-อาทิตย์มั้งว่ะ
เรา : goo
ติม: สม
ซาน : หัวเราะ
เรา : ก็วันนั้นกูไม่สบาย 2 วัน เลยต้องโดนเรียนชด ( ไม่สบายก็ต้องชดจะ เพราะเขากำหนดมาแล้วว่าเรียนคนละกี่วัน)
มีใครจะว่าไรตูอีกมั้ย ไหนๆๆตูก็จะลาออกแล้ว
ทุกคนเงียบ อีฟ้าพูดว่า หล๋ออออออ ประมาณว่าพูดโกหก
เราก็เอาใบลาออกให้ดู ไอ้ซานก็เป็นพยาน เพราะพ่อมันต้องเป็นคนเซ็น แต่ซานไม่บอกไง เราขอไว้
ทุกคนก็ดูเศร้าๆ เอ๋อ ๆ มองหน้าเราแทบจะร้องไห้ มีแต่ ดาแหละ ที่ทำตัวเฉยๆ ออกจะเบะปาก
เราก็เลยพูดความในใจไปทั้งหมดใหนวันนั้น ทุกคนกอดเราแบบไม่อยากให้ไป ( ไม่ใช่คนดีไรหรอก แต่หอที่พวกนั่งกันทุกวันนี่เป็นชื่อgoo น้องบิวออกไป เดวพวก
ดา: อืม เพื่อนเก่า
เรา : แล้วเพื่อนเก่ากับเพื่อนใหม่คนไหนดีกว่า
ดา : เพื่อนปัจจุบันอย่างแกไง
เรานี้ สุดซึ้งเลยคำนี้ .........แต่ไม่นึกว่าวันนี้เพื่อนคนนี้เปลี่ยนไปมาก เหมือนคนไม่รู้จักกัน
...มาถึงวันที่เราไป เรียนที่ รรใหม่ โชคดีที่เจอเพื่อนดีดีอีกเช่นเคย เราเข้ากันได้กับทุกคนในห้องที่นี่ไม่มีการแบ่งสายเพราะเป็นสายวิทย์หมดเลย
หลังจากนั้นเราได้ข่าวว่า ดาไปสนิทกับซานแทน แต่นางก็สนิทได้ไม่นาน ก็ทะเลาะกัน ทะเลาพกับ เนเน่ด้วย จนสุดท้ายอยู่ไม่ได้ ต้องย้ายกลุ่ม ก่อนจบ ม.6 ก็ได้ทะเลาะกับกลุ่มใหม่ จนไม่มีใครอยากคบ จนถึงตอนเข้ามหาลัย นางจะหยิ่งกับทุกคนที่รู้จัก จนนางขาดการติดต่อจากเพื่อนๆ รรเก่า เรียนจบนางไปอยู่ ภูเก็ต ประมาณว่าอยู่ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่บ้าน นางไปแบบไม่กลับบ้านเลยจึงไม่มีใครพบเจอ แต่นางบิวนี้และบังเอิญไปเจอนางวันก่อน ( นึกว่าจะไม่เจอสะแล้ว) อ้ออ ลืมบอกไป มีเพื่อนมาบอกว่า นางเล่าให้ฟังหลังจากที่เราออก ว่า...นางอิจเราที่เราสอบติดสายวิทย์ และเวลาที่ไปเที่ยวผู้ชายมักจะมาขอเบอร์เราไม่มาขอเบอร์ เขา มันเลยสะสมมาเรื่อยๆ จนเขารู้สึกว่าเรามีดีกว่าเขา เห้ยยยยยยยยยยยย นี่เราทำลายความรู้สึกของเพื่อน รึเพื่อนทำรายตัวเอง เราสาบานเลย เราไม่รู้ตัวเลยว่าที่ผ่านมาเป็นการทำร้าย ดา ... ดา เธอตื่นๆๆ แล้วเหตุผลที่เธอคบกับใครไม่ได้สักคนละ เด้งไปกลุ่มโน้นกลุ่มนี้ มันคืออาราาายย เราไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาอธิบายคนอย่างเธอ ณ ตอนนี้ อายุ 28 แล้ว เธอคงคิดได้แล้วนะ เธอปรับเปลี่ยนทัศนะคติได้แล้ว
กลับมาๆ วันที่เราเจอดา ที่ บขส. นางหยิ่งคะ เราเจอเรายิ้มให้นางเพราะคิดว่าไม่เจอนางนาน และโตๆกันแล้วคงลืมเรื่องที่ผ่านมา
แต่ไม่คะ รอยยิ้มที่เป็นมิตร ใช้ไม่ได้กับดา นางยังทำตัวเหมือนเด็ก เดินสะบัดหน้า เบะปากใส่ เรา
อืมได้ ไอ้คนอย่างบิว ไม่ง้อคะ จบๆ เป็นคนไม่รู้จัก.......
ผ่านไปหลายปี โลกหมุนไปๆ เราไม่ได้ข่าว ดาเลย จริงๆก็ไม่อยากรู้หรอก ไม่รับรู้ แต่ดันมาพบเจอกันอีก
โอ้ยยยยยตัดช่วงเวลานี้ออกได้มั้ย ผ่านไป เกือบๆ 5 ปีแล้ว มาเจอนางบนรถโดยสารจ้า ขึ้นรถมานั่งฟึบ ปะหน้ากันตรงๆ เห้ยนี่มันดา นางหยิ่งเหมือนเดิมจะ ไอ้บิวชักเกลียดสีหน้ากับปาก ไอ้ดานี่จังเบะ ๆปาก หน้าบูดๆ ฝืนนั่งไปต่อจนถึงปลายทางที่ ดาลง นางพากระเป๋ารุงรังก้าวขามาเหยียบเท้าเรากับป้าที่นั่งข้างๆนางใส่ส้นตึก เจ็บดิคะ ไอ้เรานี่แม่มมมอยู่ในใจเดวๆ ไหนๆกูเริ่มเกลียดแล้ว จะอ้าปากพอดี แต่มีมนุษย์ป้าจัดการแทน ( ไอ้บิวยังไม่เสียเครดิตในการด่าคน) ป้าด่าประมาณว่า ..ขอโทษก็ไม่มีสักคำ ไม่เห็นหัวผู้ใหญ่เลยรึไง /*+8*9-++9/฿๔๗ขจ 9ล9 ( ปรบมือ ) คะ คนทั้งรถหันไปดู ดากันหมด นางเป็นเน็ตไอดอลในการทำหน้าเหวี่ยงและการไม่มีมารยาททางสังคม ......จบคะ ขอบคุณที่อ่าานจบ