ตามนั้นครับ
สมัยเด็กๆ มัธยม คุย msn หลายคน รู้สึกเหมือนวัยรุ่น เห่อๆ  หัวใจ  บ้าผู้หญิง  

เคยคุยๆอยู่ จริงๆจังๆ สองคน โดนจับได้ แล้วต้องเลือกคบเป็นแฟน  จึงเทคนนึงไป (ยอมรับว่าแย่ รู้สึกผิด ที่มาถึงจุดนี้)
เหมือนเวรกรรม ตามสนอง คนที่เราเลือกคบเป็นแฟนคนแรกของเรา  กลับทิ้ง หักหลังไปมีคนอื่น

เลยตั้งปณิธาณไว้ว่า ถ้าไม่ถูกใจใคร   จะไม่จีบไม่คุยเด็ดขาด
ทำให้โสดยาวตั้งแต่ ปี 2 ยันทำงาน    นี่ก็ 7 ปี ละครับ

เดินผ่านเจอคนน่ารักก็ชอบนะ แต่ไม่กล้า
บางคนที่มหาลัย ที่ทำงาน ดูแรกๆสวยๆน่ารักหมด ต่อให้เป็นดาวก็เถอะ
พอผ่านไปซักอาทิตย์ ความชอบ ที่จะเริ่มจีบกลับหมดไป ไม่มี เหลือเป็นความเฉยๆ

เคยคิดว่าคนอื่นเขามีแฟนกันยังไง  คำตอบที่ส่วนใหญ่ที่เห็นคือ  เขาคบกันได้เพราะ ความใกล้ชิด ทำให้ชอบพอกัน อาจจะเพื่อน รุ่นพี่รุ่นน้องมหาลัย ที่ทำงาน

แต่เมื่อมีคำตอบ มันก็เหมือนสายไปแล้ว เพราะ ช่วงชีวิต ที่ใช้ชีวิตผ่านมาตั้งแต่โสด  ผมไม่เอาใครเลย ไม่มีเพศตรงข้ามเข้ามาคุย คือชีวิตนี้ก็มีแต่ พ่อแม่ เพื่อนสนิทมัธยม แค่นั้น

หลายคนบอกก็ไปหาสังคมใหม่ๆ ที่ตัวเองชอบ   สำหรับผม คือยิม ออกกำลังกาย  เข้ามากว่า 3 ปีแล้ว  ก็ไม่เห็นจะเจอใคร   ไม่เขามากะแฟน  ก็ใส่หูฟังออกกำลังกาย ต่างคนต่างเล่น  หรือไม่ถูกใจถูกชะตา ที่จะเข้าไปคุย