เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ได้มีโอกาสไปเที่ยวที่เกาะพยาม จังหวัดระนองมาครับ พักที่บลูสกาย ใครที่เคยไปมาแล้ว จะทราบดีถึงความสวยงามและเงียบสงบของเกาะนี้
วันที่สองของทริปนี้ ณ เกาะพยาม ผมมีโอกาสได้นั่งรถเที่ยวรอบเกาะ มีคนแนะนำว่าให้ไปอ่าวใหญ่ เพราะเป็นหาดที่กว้างใหญ่ที่สุดบนเกาะพยาม ความยาวก็ประมาณ 3-4 กิโลเลยทีเดียวล่ะครับ ซึ่งผมเลือกที่จะไปช่วงเย็นๆ ผมไปถึงอ่าวใหญ่ประมาณสี่โมงเย็น แล้วก็ไม่ผิดหวังจริงๆ หาดกว้างยาวสุดลูกตา ถึงน้ำจะไม่ค่อยใส แต่ทราบก็เป็นสีขาวสวยน่าเดินเล่นชิลล์ๆเป็นที่สุด
ในระหว่างที่ผมกำลังเดินเล่น ถ่ายรูปอยู่นั่งเอง ก็มีน้องหมาแม่ลูกอ่อนตัวหนึ่งวิ่งมา พร้อมกับลูกน้อยน่ารักอีกประมาณแปดตัวได้ น้องวิ่งมาถึงก็มานั่งอยู่ตรงหน้าผม พร้อมกับลูกๆน้องหมาที่มาวิ่งล้อมหน้าล้อมหลังผมเต็มไปหมด น้องหมาน่ารักมากๆเลยครับ ผมนั่งเล่นกับพวกน้องๆจนมืด ก็มีความจำเป็นต้องกลับที่พัก น้องๆก็วิ่งตามผมมา ผมไปเที่ยวเกาะพยามแค่สามวันสองคืน วันรุ่งขึ้นก็ต้องกลับไปฝั่งระนองแล้ว ตอนจะจากน้องๆไปนี่ผมรู้สึกเศร้ามากเลย ถึงจะเป็นเวลาแค่สองชั่วโมงที่นั่งเล่นกัน แต่ผมก็รู้สึกรักและเอ็นดูน้องๆมาก ไม่ใช่แค่เฉพาะน้องๆเก้าตัวนี้นะครับ แต่บนเกาะนี้น้องหมาจรเฟรนลี่มากๆ เดินเล่นกันอยู่ตามชายหาดกันอย่างมีความสุข เกาะพยามนี่จริงๆแล้วไม่มีอะไรให้ทำมากเท่าไหร่นักหรอกครับ แต่สามวันที่อยุ่บนเกาะนั้น เดินเล่นกับน้องหมาจรไปเรื่อยๆ ผมมีความสุขมากๆเลย
คือผมเป็นคนที่พิมพ์เล่าเรื่องอะไรแบบนี้ไม่เก่งนะครับ แต่กลับมาถึงกรุงเทพแล้วรู้สึกคิดถึงน้องหมาที่นั่นมาก อยากจะใช้พื้นที่พันทิพนี้เป็นสื่อในการบอกทุกๆคนที่จะไปเที่ยวเกาะพยาม หรือคนที่อยู่บนเกาะนั้นนะครับว่า ฝากแวะไปเยี่ยมเยียนน้องๆด้วยนะครับ โดยเฉพาะน้องๆแม่ลูกที่วิ่งเล่นอยู่ที่อ่าวใหญ่ ผมยังไม่รู้เลยว่าจะได้กลับไปอีกเมื่อไหร่ แต่อยากจะบอกว่าคิดถึงจริงๆ
ไม่รู้จะเรียกอะไรเลยเรียกน้องน้ำตาล
แล้วจะกลับไปเยี่ยมใหม่นะ
เกาะพยาม จังหวัดระนอง
วันที่สองของทริปนี้ ณ เกาะพยาม ผมมีโอกาสได้นั่งรถเที่ยวรอบเกาะ มีคนแนะนำว่าให้ไปอ่าวใหญ่ เพราะเป็นหาดที่กว้างใหญ่ที่สุดบนเกาะพยาม ความยาวก็ประมาณ 3-4 กิโลเลยทีเดียวล่ะครับ ซึ่งผมเลือกที่จะไปช่วงเย็นๆ ผมไปถึงอ่าวใหญ่ประมาณสี่โมงเย็น แล้วก็ไม่ผิดหวังจริงๆ หาดกว้างยาวสุดลูกตา ถึงน้ำจะไม่ค่อยใส แต่ทราบก็เป็นสีขาวสวยน่าเดินเล่นชิลล์ๆเป็นที่สุด
ในระหว่างที่ผมกำลังเดินเล่น ถ่ายรูปอยู่นั่งเอง ก็มีน้องหมาแม่ลูกอ่อนตัวหนึ่งวิ่งมา พร้อมกับลูกน้อยน่ารักอีกประมาณแปดตัวได้ น้องวิ่งมาถึงก็มานั่งอยู่ตรงหน้าผม พร้อมกับลูกๆน้องหมาที่มาวิ่งล้อมหน้าล้อมหลังผมเต็มไปหมด น้องหมาน่ารักมากๆเลยครับ ผมนั่งเล่นกับพวกน้องๆจนมืด ก็มีความจำเป็นต้องกลับที่พัก น้องๆก็วิ่งตามผมมา ผมไปเที่ยวเกาะพยามแค่สามวันสองคืน วันรุ่งขึ้นก็ต้องกลับไปฝั่งระนองแล้ว ตอนจะจากน้องๆไปนี่ผมรู้สึกเศร้ามากเลย ถึงจะเป็นเวลาแค่สองชั่วโมงที่นั่งเล่นกัน แต่ผมก็รู้สึกรักและเอ็นดูน้องๆมาก ไม่ใช่แค่เฉพาะน้องๆเก้าตัวนี้นะครับ แต่บนเกาะนี้น้องหมาจรเฟรนลี่มากๆ เดินเล่นกันอยู่ตามชายหาดกันอย่างมีความสุข เกาะพยามนี่จริงๆแล้วไม่มีอะไรให้ทำมากเท่าไหร่นักหรอกครับ แต่สามวันที่อยุ่บนเกาะนั้น เดินเล่นกับน้องหมาจรไปเรื่อยๆ ผมมีความสุขมากๆเลย
คือผมเป็นคนที่พิมพ์เล่าเรื่องอะไรแบบนี้ไม่เก่งนะครับ แต่กลับมาถึงกรุงเทพแล้วรู้สึกคิดถึงน้องหมาที่นั่นมาก อยากจะใช้พื้นที่พันทิพนี้เป็นสื่อในการบอกทุกๆคนที่จะไปเที่ยวเกาะพยาม หรือคนที่อยู่บนเกาะนั้นนะครับว่า ฝากแวะไปเยี่ยมเยียนน้องๆด้วยนะครับ โดยเฉพาะน้องๆแม่ลูกที่วิ่งเล่นอยู่ที่อ่าวใหญ่ ผมยังไม่รู้เลยว่าจะได้กลับไปอีกเมื่อไหร่ แต่อยากจะบอกว่าคิดถึงจริงๆ
ไม่รู้จะเรียกอะไรเลยเรียกน้องน้ำตาล
แล้วจะกลับไปเยี่ยมใหม่นะ