ขอเล่าก่อนเลย เรากับแฟนเก่าเลิกกันไป5ปีแล้ว เราทำใจไม่ได้เลย เวลาที่คิดถึงเขา เราจะร้องไห้ตลอด เขาเป็นเหมือนรักแรกของเรา ตลอด5ปี ใครเข้ามาจีบเราพยายามที่จะเปิดใจ แต่เราไม่สามารถรักใครได้จริงๆ ตอนนั้นที่เลิกกันเขาบล้อคเฟสเราไปเลยทันที เราไม่ได้เห็นไม่ได้ดูชีวิตของเขาในระยะเวลา5ปี จนเริ่มรู้สึกชินและชาเริ่มเฉยๆแล้ว แต่ถามว่าคิดถึงไหม เราคิดถึงเขาตลอดเวลา เห็นแต่ภาพทรงจำดีๆ  เหมือนเรากำลังดีๆขึ้นเรื่อยๆ แต่กลับไม่!!!!!
เมื่อสามวันที้ผ่านมาแฟนเก่าเราอันบล็อคเรา แอดเฟสบุ้คมาหาเรา เราตกใจมากพร้อมกับดีใจและเสียใจ เราเลยรับเฟสบุ้ค  แล้วเขาก็ทักมา ถามสารทุกข์สุบดิบ (it=แฟนเก่า)
It : เป็นไงบ้างสบายดีไหม บลาๆๆ
จบท้ายด้วย
It : เราเพิ่งเลิกกับแฟน!! ขอคุยด้วยได้ไหม?
คือแบบตอนนั้นใจชื้นมากแบบเขาต้องกลับมาหาเราแน่ๆ เขาคงคิดถึงเราแน่ๆ คิดไปต่างๆ เราเลยได้แต่ปลอบได้แต่ถามเขาว่า โอเคไหม? ดีขึ้นไหม? มีอะไรคุยได้นะ?  เขาก็วิดิโอเฟสมาหาเรา ตอนนั้นบอกเลยว่า5ปี ที่พยายามลืมทุกอย่างมันเป็นศูนย์ ไม่เคยเจอหน้า ไม่เคยได้ยินเสียง วันนี้กลับได้ยินได้บอกเขาว่าเราเป็นห่วง เราคุยกันจนเกือบเช้า บทสทนาที่คุยในโทรศัพท์นั้นคือมันดีมาก ดีจนคิดว่าเขาต้องกลับมาแน่ๆ แต่ก็ต้องวางสายเพราะเขาต้องตื่นเช้าไปทำงาน ผ่านไป1วัน เราไม่ได้คุยกัน
วันนี้เราเลยทักไปหาเขาถาม  (me=เรา)
me : เป็นยังไงบ้าง?
It : ก็ดี
me : ยังเสียใจอยู่ไหม?
It : อืม
เขากลับตอบเราแบบเย็นชามากๆเหมือนคนไม่รู้จักกัน!
me : เป็นอะไรไม่โอเคหรอ? เป็นห่วงนะ
It : เออ
It : ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก และไม่ต้องทักมา!

แบบตอนนั้นแบบหน้าชามือชาช้อคมาก? ทำอะไรผิด?
ที่เราคุยเป็นที่ระบายให้นี่คืออะไรเหมือนส้วม แบบว่ามันเจ็บแบบจุก
เรารู้สึกเหมือนคนโง่เหมือนโดนอะไรสักอย่าง ไม่รุ้ว่าใครผิด? ผิดที่เราหรือที่เขา ทั้งๆที่คุยกันอยู่ดีๆ บอกเลยว่า5ปีของเรา ตอนนี้ต้องมาทำใจใหม่ เฟสตอนนี้เราได้บล้อคเขาไปแล้ว แต่ยังทำใจไม่ได้เลย ชาไปหมดในหัวมีแต่เรื่องนี้ทำไมต้องไปคุยดีด้วย.
เราเลยอยากได้วิธีการลืมของแต่ละคนแบบลืมไวๆยิ่งดี