คือจะเล่าก่อนว่าเราเป็นคนหน้าตาไม่ดีเลยยย ไม่เคยมีใครมาจีบสักคน55555 ตอนมัธยมก็ไม่เคยมีนะถึงแม้เพื่อนจะเปลี่ยนผู้ไปไม่รู้จะกี่คน เฮ้อน่าสงสารตัวเองง =_= เราก็เลยเฉยๆกับเรื่องอะไรแบบนี้นะ ไม่ค่อยวิ่งตามหรือต้องการอะไรมากแค่ชอบเขาไปวันๆ ชีวิตนกๆมาจะยี่สิบปี ตอนมัธยมเราก็เริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองนะ เริ่มหัดทาครีม ทาลิปมัน แค่นี้จริงๆ เขียนคิ้วยังไม่เป็นเลย แต่พอเราขึ้นมหาลัยฯเพื่อนสนิทเราก็บอกให้เราเริ่มแต่งหน้าได้แล้ว เราก็ดู howto ของบล็อคเกอร์ต่างๆ ดูจนเริ่มพอแต่งหน้าออกไปข้างนอกได้บ้าง แค่นิดหน่อยนิดหน่อยจริงๆ5555 กระโปรงนศ.เราก็ยังยาวได้อีก เพื่อนๆเราานี่แบบทรงเออวดขาสวยๆไปแล้วจ้า แต่เราไม่ค่อยกล้าโชว์เพราะรู้ว่าขาไม่สวยเตี้ยก็เตี้ย เทอมแรกเราก็ชอบเขาไปทั่วแบบขำๆว่าแบบ อุ้ยพี่คนนี้หล่อจัง คนนี้งานดีเนอะ ไม่กล้าไปชอบใครจริงๆหรอกเพราะรู้ว่าคนในมหาลัยฯสวยมากกกก สู้ไม่ได้เลยยย จนเริ่มมาเทอมสองพี่ที่คณะเราก็เริ่มเข้ามาคุยด้วย แรกๆเราไม่รู้นะว่าเข้ามาคุยเพราะอะไร เพื่อนเราเลยสังเกตุให้ว่าไม่ได้เข้ามาแบบพี่น้องแน่ๆ สักพักก็มีพี่ปีสามต่างคณะก็ทักมาคุยด้วย เราก็เอองงนี่มาคุยอะไรกัน ปกติไม่เคยมีแม้แต่คนจะเหลียวมอง จนคนสุดท้ายเป็นรุ่นพี่อีกคนนี้ดูเหมือนจริงจังมากด้วย เราเลยไม่รู้ว่าพอเข้ามามหาลัยฯที่มีคนเข้ามาบ้างเป็นเพราะสังคมที่มันกว้างขึ้นรู้จักคนมากขึ้นด้วยหรือป่าว เราเลยไม่กล้าชอบใครเลยรู้สึกเหมือนจะโดนหลอกเลย รึเปล่าอันนี้เราไม่รู้เพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้เลย 555555