เท่าที่พอจำความได้ ผมเริ่มเชียร์ลิเวอร์พูลก็ประมาณปี 2004-2005 ซึ่งก็เป็นปีที่ลิเวอร์พูลสร้างความมหัศจรรย์ที่อิสตันบูลโดยการพลิกเกมส์มาตีเสมอเอซี มิลาน 3-3 ก่อนจะชนะจุดโทษได้ไปในที่สุด และหลังจากนั้นผมเองก็เริ่มชื่นชอบการดูฟุตบอลไปด้วย

ในซีซั่น 2007-2008 ทีมลิเวอร์พูลได้เข้าสู่ยุคเปลี่ยนถ่ายนักเตะครั้งสำคัญ ในตลาดซัมเมอร์ครั้งนั้นยอมรับว่าได้สร้างความตื่นตาให้กับแฟนบอลลิเวอร์พูลอย่างผมมากๆ โดยเฉพาะการเข้ามาของเฟอร์นันโด ตอเรส คนที่ต่อมากลายเป็นสุดยอดกองหน้าคนหนึ่งของลิเวอร์พูลในยุคพรีเมียร์ลีค รวมถึงยอสซี่ เบนายูน กองกลางจอมเทคนิคจากเวสแฮมและไรอัน บาเบลอีกหนึ่งดาวรุ่งสุดฮอตจากอาแจกซ์ ยังไม่รวมการเสริมทัพในช่วงปีใหม่อย่างการยืมตัวฮาเวียร์ มาสเคราโน่มาจากเวสแฮมอีกด้วย (ส่วนสุดท้ายแต่ละคนฟอร์มเป็นยังไงนั้นคิดว่าทุกคนคงรู้แก่ใจแล้ว 555555)





ในบรรดานักเตะใหม่เหล่านั้น ก็ได้มีนักเตะหนุ่มน้อยผู้หนึ่งนามว่า”ลูคัส เลว่า” ที่ย้ายเข้ามาด้วยเงินจำนวน 5 ล้านปอนด์จากเกรมิโอ สโมสรในบราซิล ซึ่งผมขอยอมรับตรงๆว่าผมไม่รู้จักเลยด้วยซ้ำว่าหมอนี่ใคร จนกระทั่งได้มาดูคลิปย้อนหลังสมัยที่ยังเล่นกับเกรมิโอ ผมนี้ตาลุกเลย ยิงไกลดี ไว แบบนี้น่าจะมาทดแทนกองกลางตัวรุกในอนาคตได้เลย




10 ปีต่อมา.......

กาลเวลาผ่านไป นักเตะหลายคนก็ได้ย้ายเข้า ย้ายออกกันไป บางคนก็ได้แขวนสตั๊ดไปทำอาชีพอื่นแล้ว แต่ในแอนฟิลด์ ชายผู้ผ่านเสียงก่นด่า เสียงดูถูกจากแฟนบอลตัวเอง เสียงล้อเลียนจากฝ่ายตรงข้าม ยังไม่รวมที่มีข่าวจะขายออกไปอย่างลูคัส เลว่า ก็ยังคงอยู่ในแอนฟิลด์เหมือนเดิม เพิ่มเติมคืออายุที่ตอนนี้ได้กลายเป็นนักเตะซีเนียร์ในทีมไปแล้ว และยังเป็นที่รักของแฟนบอลในถิ่นแอนฟิลด์นี้อีกด้วย แต่เพราะอะไรกันนักฟุตบอลคนนี้ถึงได้อยู่ในถิ่นแอนฟิลด์ได้ถึง 10 ปีกันนะ วันนี้เราจะมาย้อนความหลังคร่าวๆ ของนักเตะสายเลือดบราซิลคนนี้กันครับ