สวัสดีครับวันนี้จะมาพูดถึงเพื่อนคนหนึ่ง
ไอเรื่องยืมของใช้ในห้องเรียนมันปกติครับ ยืมเเค่ลิขวิดไม้บรรทัด ปากกาเเดงเเค่นั้น
  เเต่พอมาเรื่องอาหาร เพื่อนคนนึงที่ผมรู้จักกันตั้งเเต่ปีก่อนทำตัวเเบบนี้พิจารณาให้ทีครับซึ่งทำเเบบนี้มานานมากจนผมเริ่มโมโห
  เวลาผมทานอาหารกลางวันพอนั่งกับเขา เขาก็จะมาขอชิมหน่อยดิ มือไม่พูดเปล่าอาหารในจานผมเป็นส่วนหนึ่งของอาหารเขาเเล้วครับ
  เวลาผมซื้อน้ำดื่ม ผมซื้อมาเพื่อเอาไว้จิบในคาบเรียนหรือจิบเรื่อยๆ ไอนี่เห็นผมกินน้ำไม่ได้ ไม่พูดเปล่ามันเดินมากดดันเราพร้อมกับทำท่าจะเอาขวดน้ำ พอให้ กระดกอึกๆ ครึ่งขวดมีการเอาน้ำเราให้คนอื่นกินด้วยนะ เเต่เพื่อนคนอื่นๆก็จะเกรงใจผมหน่อย
  ตอนนี้ผมต้องซื้อน้ำตอนเที่ยงสองขวด เพิ่มค่าใช้จ่ายไปอีก
  ตอนผมกินอะไรก็เเล้วเเต่ผมไม่ซีเรียสว่าใครจะกินด้วย ผมถามด้วยซ้ำเพื่อนกินไหม? ถ้าเขาช้าผมก็จะพูดซ้ำว่า ลองชิมดูอร่อยนะ
มาถึงจุดนี่ ผมไม่ใช่คนเห็นเเก่ตัวนะครับผมเเบ่งปันเสมอ
เเต่บางอย่างผมต้องการซื้อมาทานคนเดียวครับ อย่างเฟรนฟรายเเพงมาก 30 บาทได้นิดเดียวเอง
นายคนนี้ก็เดินมา ล้วงเลยไม่ขอเพราะผมเเบ่งเพื่อนเสมอ สามสี่ชิ้นกินไปเถอะ เเต่นายคนนี้มา เดินมาพรึบล้วงหยิบใส่มือ หมดเเล้วเดินกลับมาเอาต่อ
  ช่วงเช้า มันมาเรียนหรืออะไรก็ไม่รู้ เล่นบาสซะเหลือท่วม ไม่คิดถึงคนรอบข้างบ้างเลย เป็นคนอ้วนที่กลิ่นตัวเเรงมาก เราซื้อน้ำเอามาดื่มตอนเช้าไว้ตอนเรียนด้วย หยิบไปเลย อึกๆๆ
น้ำทุกขวดผมดื่มเเค่ สามอึกเท่านั้น
เเล้วผม ไม่เคยขอเขาทานอะไรเเม้เเต่ครั้งเดียวนะครับ ทำไมเขาไม่เกรงใจผมบ้างหละ - -*