ตามหัวข้อเลยค่ะ คือเราแอบชอบเพื่อนรุ่นเดียวกันคนนึง แต่เรียนอยู่คนละห้องกันเค้าอยู่ห้อง5 เราอยู่ห้อง2 ไม่เคยคุยกันเลยค่ะ เราแอบชอบเค้าตั้งแต่ตอนม.4แรกๆค่ะ จนตอนนี้ก็จบม.6แล้วค่ะ เวลาเจอกันเราก็จะยิ้มๆเขินมากค่ะ555 แต่เค้าไม่เคยมองเราเลยค่ะ เค้าอาจจะไม่รู้จักชื่อเราด้วยซ้ำ คือแรกๆที่เราชอบเค้าเพราะเค้ากล้าแสดงออกค่ะ ซึ่งต่างจากเราที่เป็นคนขี้อายไม่เคยกล้าอะไรเลย เราชอบเค้าตรงที่เค้ากล้าที่จะทำในสิ่งที่เราไม่เคยทำ แต่เราก็ไม่รู้นะคะว่านิสัยจริงๆของเค้าเป็นยังไง เพราะไม่เคยคุยกันเลย TT แต่เราชอบไปส่องเฟซเค้าบ่อยๆค่ะเค้าดูเป็นเฮฮา กวนๆดีค่ะ ซึ่งเราชอบผู้ชายนิสัยประมาณนี้ แต่เราไม่กล้าเข้าไปทักเค้าเลยค่ะ เค้าเป็นคนหน้าตาจัดว่าหล่อเลยค่ะ เป็นคนที่เด่นๆของโรงเรียนเลยค่ะก็มีคนชอบเค้าเยอะ ทั้งเพื่อนรุ่นเดียวกัน รุ่นน้อง รุ่นพี่ นี่เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่เราไม่กล้าไปบอกเค้า อีกอย่างเราไม่ได้หน้าตาดีอะไรคือแทบไม่มีอะไรเด่นให้เค้าจำได้เลยค่ะ เค้าเคยอกหักจากน้องม.5มา ซึ่งน้องคนนั้นนางสวยมากกก ใจนึงก็ดีใจที่เค้าไม่มีใครแต่ใจนึงก็รู้ว่าต่อให้เค้าไม่มีใครเค้าก็ไม่มองเราอยู่ดีรู้แบบนี้เรายิ่งไม่กล้าบอกความรู้สึกไปเลยค่ะ เราก็ได้แต่แอบมองเค้าอยู่ห่างๆค่ะเพราะไม่เคยคุยกัน555 พอถึงวันที่เรียนในชีวิตมัธยมวันสุดท้าย เพื่อนเราเลยให้เค้ามาเขียนเสื้อให้เราค่ะ ตอนแรกเค้าก็ดูงงๆแต่ก็มาเขียนเสื้อให้ ตอนนั้นเป็นอารมณ์ที่แบบเขินมาก เวลาที่รอคอยมา3ปี ใกล้สุดได้แค่นี้ เลยรวบรวมความกล้าขอเค้าถ่ายรูปค่ะ เขินสุดๆ แล้วก็ถามเค้าประโยคแรกเลยว่าเรียนต่อที่ไหน เค้าก็ตอบเรามาค่ะ แต่เค้าก็ไม่ได้ถามเรากลับ มันเป็นประโยคแรกและประโยคสุดท้ายที่ได้คุยกัน😭 จนถึงตอนนี้ก็จบม.6มาหลายเดือนแล้ว เราก็ไม่ได้เจอเค้าเลยแต่ก็ยังชอบเค้าอยู่ดีค่ะ ส่องเฟซเค้าทุกวัน ล่าสุดเค้าคบกับเพื่อนรุ่นเดียวกันเรียนอยู่ห้อง1ค่ะก็รู้สึกเสียใจนิดนึงแต่ถึงแม้จะไม่ได้คบเราก็ดีใจที่ได้แอบชอบเค้าแบบนี้ค่ะ เวลาคงช่วยให้เราลืมเค้าได้ค่ะเพราะเราเรียนกันคนละที่เลยค่ะ หวังว่าสักวันนึงเราจะลืมเค้าได้ (ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบนะคะ เราแค่อยากหาเพื่อนระบายค่ะ555)
ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้บ้างมาแชร์ บอกเล่ากันได้นะคะ