คือเราเป็นผู้หญิงคนนึงที่เป็นคนที่ชอบมโนเข้าข้างตัวเองมากเกินไปรึป่าว เรามีพี่ที่ทำงานคนนึงเราสนิทกันมากจากการทำงานร่วมกัน จนวันนึงเราลาออกแต่ยังติดต่อกันเสมอ เขายังโทหาคุยเรื่องงานเครัยดๆหัยเราฟังเกือบทุกวัน มีทั้งคุยเรื่องทั่วๆไปบ้างแต่ส่วนใหญ่จะหนักไปทางเรื่องงาน เราจะคอยรับฟังปัญหาเขามาโดยตลอด เวลาหลังเลิกงานถ้าเขาเลิกงานไม่ดึก เขาจะมาชวนเราไปกินข้าวบ้าง ดูหนังบ้าง เขามักจะเล่าเรื่องส่วนตัวของเขาให้เราฟังหลายๆเรื่องที่เขาบอกเป็นความลับก้อมีบ้าง ส่วนตัวเราอะชอบเขาและเขาก้อรู้มานานเป็นปีแล้ว วันนึงเราตัดสินใจถามเขาไปตงๆว่ารุ้สึกยังไงกับเรา และเราก้อได้คำตอบที่เราคิดไว้ในใจแต่แรกแล้วว่าเขาจะพูดคำเดิมๆที่เขาเคยบอกเราว่า เขามีเรื่องเครียดเยอะ เขายังไม่คิดเรื่องความรัก เลยรุ้สึกว่าเราควรหยุดชอบเขาหรือจะรอความหวังลมๆแล้งๆต่อดี ในใจเขามีท่าทีจะชอบเราบ้างรึป่าว หรือนี่คือการปฎิเสธอย่างสุภาพของเขา อยากจะขอความคิดเห็นจากทุกๆคนที่ได้อ่านกระทู้นี้ค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ