จริงๆเราก็ไม่ได้เกลียดใครนะคะแต่ตลอดเวลาที่เรียนอยู่โรงเรียนนั้นเป็นเวลา6 ปีเรารู้สึกเฉยๆมากรู้สึกไม่พิเศษอะไรมีหน้าที่เรียนก็เรียนมีเพื่อนคุยเพื่อนเล่น 2 3คน แต่ปัจจุบันเลิกเล่นด้วยกันเเล้วเพราะเขาเห็นเรามีประโยชน์แค่ตอนยากลำยากเราก็เฉยๆไม่เครียดไม่อะไรยิ่งตอน ม.6ที่ผ่านมาชีวิตเราระส่ำระส่ายเหมือนโดนพายุมาซัดที่กลางใจโดนเพื้อนๆในห้องดูถูกเราโดนครูบางท่านดูถูกด้วยต้องบอกก่อนนะคะ ม4-6เราเรียนสายวิทย์ คณิตซึ่งเป็นสายที่เราไม่ถนัด ไม่เก่ง ไม่ชอบ อ่อนถึงมากที่สุด แต่ก็ยังบวก ลบ คูณหาร ได้แต่ถ้าเรียนเชิงลึกก็ตกเหวเหมือนที่ผ่านๆมาอะค่ะ.....เราเรียนเพราะโดนญาติๆบังคับให้เรียนเพราะเหตุผลที่ว่าสายนี้ไปได้เยอะกว่า ส่วนตัวเราเก่ง วิชาภาษาจีน อังกฤษและ ญี่ปุ่นค่ะ สังคมเราก็ยอมรับว่าเราเก่งไทยเราก็ได้ค่ะ พละก็ได้ อันนี้ไม่ได้ยอตัวเองนะคะ แต่อย่างว่าเราอยู่ห้องสายวิทย์คณิต ก็ต้องทนๆกันไปเราจบ ม.6 ได้เกรดเพียง2.46 เกรด6เทอม โดนคนดูถูกสารพัดสารเพ ทุกคนตีตัวออกห่างไปทางไหนก็มีแต่คนใส่ร้าย ดูหมิ่น หาว่าเราไม่มีที่เรียน ใช่ค่ะเพื่อนๆมีที่เรียนรองรับหมดแล้วแต่เรายังไม่มี ช่วงที่คนว่าจะเป็นช่วงเดือน(กุมภา-มีนาค่ะ) ตอนนั้นตัดสินใจตัดเส้นทางทุกอย่างที่จะติดต่อกับเพื่อนๆที่โรงเรียนเก่า และคุณครูบางท่านที่ดูถูกเรา ลบเพื้อนในเฟสบุ๊คออกให้หมดเหลือไว้แต่คนรู้จัก หันหน้าเข้าหนังสือฟังข่าว อ่าน5วิชาสำคัญ ไทย อิ้ง สังคม วิทย์ คณิต และวิชาที่เราถนัดคือภาษาจีน จนถึงวันที่เราไปสอบเราเกิดอาการตื่นเต้นมากๆตอนสอบแต่รู้สึกไม่เครียดเพราะรู้สึกว่าตัวเองทำได้ ผลปรากฎว่าเราสอบได้ที่6 มี52คนค่ะ เราสอบได้มหาวิทยาลัยที่ตัวเองชื่นชอบและเป็นคณะมนุษย์ศาสตร์ เอก ภาษาจีนค่ะ เราภูมิใจมากๆที่ตัวเองทำได้แต่สอบสัมภาษณ์เขาเอาแค่ 14คนค่ะตอนนั้นก็เครียดมากๆเลยค่ะพอถึงวันสัมภาษณ์ก็รู้สึกดีปกตินะคะ เห็นคนอื่นบอกว่าสัมภาษณ์เป็นไทยแต่อาจารย์สัมภาษณ์เราเป็นภาษาจีนคนเดียวตอนนั้นเราก็งง ออ้าวเห้ย!ทำไมถามเราคนเดียวน่ะ!555555 ผลออกมาว่าเราสอบสัมภาษณ์ได้คนที่5 ใน14 คนค่ะ  ณ ตอนนี้ยังไม่มีใครรู้ความเคลื่อนไหวเราสักคนแม้แต่ครูที่ปรึกษาและเพื่อนๆทั้งหลายที่ดูถูกเรา และญาติบางคนที่เคยดูถูกเราตอนนี้กับไม่กล้ามาพูดอะไรกับเรา เราอยากฝากถึงน้องๆม6 ที่พลาดเรียนผิดสายเหมือนเราแยากจะบอกว่าไม่มีอะไรยากเกินไปถ้าเรามีความพยายามในสิ่งที่ตั้งใจทำรวามสำเร็จในสิ่งที่ชอบและทำมันให้ดีที่สุด