ขอเล่าเป็นเรื่องเป็นราวประสบการณ์ชีวิตก็แล้วกันครับ ปีนี้เราอายุย่างเข้า 28 แล้ว สถานภาพโสดมาตลอดไม่เคยมีแฟน ทั้งในสมัยเรียนและสมัยวัยทำงาน นิสัยส่วนตัวเป็นคนไม่ชอบเข้าสังคม จะว่าเข้ากับคนอื่นยากก็คงใช่ พ่อแม่เราเลี้ยงเรามาแบบระบบปิด ไม่ได้สอนให้เราเข้าสังคม กลัวเราเป็นเด็กเกเร เสียการเรียน

สมัยเรียนมัธยมก็เอาแต่เรียนๆอย่างเดียว อยากได้คณะเรียนที่ดี ก็ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้เท่าไหร่ สมัยมหาลัย เรียนวิดวะ หนึ่งในสามพระจอม ก็ค่อนข้างจะมีปัญหากับคนที่คณะ ไม่ชอบกิจกรรมรับน้อง เพื่อนไม่ค่อยคบ เพราะเรียนอ่อนมาก เรียนดร็อปๆ แต่ก็เรียนจบสี่ปีตามกำหนด เรื่องสาวๆสมัยมหาลัยแทบจะไม่ได้ยุ่งเลยเหมือนกัน เพราะคิดว่าตัวเราเองก็เตี้ย สูงแค่ 166 ซึ่งตัวเล็กกว่าผู้หญิงในสมัยนั้นพอสมควร บวกกับเรียนไม่ค่อยจะเก่ง เลยไม่ค่อยอยากไปเสนอหน้ากับใครเท่าไหร่

จนเรียนจบ มาทำงาน เคยเจอคนที่สนใจชอบบ้าง แต่ทว่าโดนส่วนมากแล้วมีแฟนเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วก่อนหน้าที่จะเจอ ไม่ก็มีสามีแล้ว บางคนอายุ 23-24 ลูกสองคนแล้วก็มี แล้วไม่ว่าจะเจอคนถูกใจที่ไรก็เจอแต่คนมีเจ้าของเสมอมา ไม่ว่าผู้หญิงจะสวยหรือไม่สวย แต่ถ้านิสัยดีเราก้คุย แต่สุดท้ายมีเจ้าของเสมอทุกคน ไม่รู้เพราะอะไร จนบางทีมาหาในโลกออนไลน์ เจอโสดจริงบ้างโสดหลอกบ้าง ก็คุยกันไป แต่โดนส่วนมากแล้วอยู่ไม่นาน ก็ไปหมด ด้วยเหตุผลต่างๆ เช่น แฟนเก่าคืนดี อยากอยู่คนเดียว กำลังสับสนว่าโสดหรือไม่โสดดี คุยแล้วไม่ใช่ เป็นต้น จนตอนนี้ถามว่าเหงามั้ย เหงามากครับ บางทีอายุประมาณนี้ต้องเคยมีมาบ้าง แต่แปลกดีที่ไม่มี อีกใจก็ปลงๆนะว่า

ถ้าสมมติว่าเลย อายุ 35 ยังหาไม่ได้ ตั้งใจจะโสดไปตลอดชีวิตช่วงปลายนี้ จะเตรียมตัวอย่างไร ถ้าจะต้องหากินเลี้ยงชีพคนเดียวไม่มีลูกหลานดูแล แต่ละคนคิดอย่างไร และถ้าจะโสดหลัง 30 เพราะหาคู่ชีวิตไม่เจอ วางแผนชีวิตกันไว้อย่างไรบ้างครับ อยากได้เป็นแนวทางหรือแชร์ประสบการณ์ก็ได้ครับ