สวัสดีค่ะ วันนี้จะมาเล่าประสบการณ์ความรักที่ไม่คิดว่าเกิดขึ้นได้เลยค่ะ เล่าเลยนะคะ เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนเราอยู่ม.4ค่ะ ตอนนั้นพึ่งเลิกกับแฟนได้แค่ไม่กี่เดือนมันก็จะซึมๆๆ เย็นชา ไม่ต้องการใครเลยค่ะ ไม่ใช้ว่ารักมากนะคะ แต่ช็อคมากกว่าค่ะ เราเลยเล่าให้ฟังแล้วนะคะ https://m.ppantip.com/topic/35642744? แล้วพอเปิดเทอมม.4 มาเรียนไปสักพักก็จะมีการรับน้อง ซึ่งเรื่องทั้งหมดเกิดตอนนี้เนี่ยแหละค่ะ เราตั้งแต่เลิกกับแฟนมาก้มีคนคุยบ้างค่ะ แต่ก้แบบแค่คุยไม่รู้สึกอะไร คือมันเหมือนปิดกั้นไปเลยอะคะ แล้ววันนั้นเราก้จับโค้ชสายรหัสตัวเอง ตอนแรกพอได้มาก้เฉยๆค่ะ แต่ไม่รู้อะไรอยู่ๆเกิดอาการหึกเหิมขึ้นมา แบบมันอยากสนุกค่ะ แล้วเราก้หาสายรหัสเราตั้งแต่ม.5ถึงม.6 ค่ะ ก็พอหาอะไร ก็จะมีภารกิจซึ่งเราก้ได้ผลปรากฏว่าได้ผู้ชายและผู้หญิงค่ะ เราก้ทำตามที่พี่เค้าสั่ง ทำไปทำมา คุยกันไปคุยกันมา บอกกินข้าว บอกฝันดีคอยดุคอยเตือน คอยสอนแบบนี้ทุกวันเข้าาา เราก้เริ่มที่จะชิน พอสักพักพี่เค้าก็ไม่ค่อยทักมาเรารู้สึกอึดอัดเลยทักไปค่ะ คุยเล่นไรแบบนี้ ก้ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าชอบไปตอนไหน เราเจอกันที่รรก็จะทักทายกันเหมือนคนอื่นๆนั้นแหละค่ะ แต่พอนานวันเข้าเรารู้สึกชอบคนนี้ๆขึ้นมา เค้าคือลุงรหัสเราเองค่ะ ด้วยความที่สนิทกัน เวลามีอะไรก้จะนึกถึงกันค่ะ ตอนแรกก้คิดนะคะว่าแค่หลกพี่เค้าหรือปลื้มแบบแฟนคลับ แต่ไม่เลยยค่ะ รู้สึกว่าตัวเองยิ้มบ่อยขึ้น มีความสุขมากขึ้น ทำอะไรมันสดใส เวลามีพี่เค้าอยู่ด้วยยย บางทีก้คิดนะคะที่เราชอบพี่เค้าเพราะพี่เค้าเข้ามาในช่วงที่เนาแย่อยู่รึเปล่า พี่เค้าเข้ามสทำให้เราหัวเราะได้ ยิ้มได้ คือมันก้เป้นความรักของเด้กอะค่ะ แต่พอนานๆเข้า โดนเพื่อนแซว เพื่อนพี่เค้าแซวตอนแรกก้เล่นไปค่ะตามนั้นแต่บอกนานๆเข้ามันไม่ใช่ความรู้สึกชอบแบบแฟนคลับมันชอบแบบจริงๆ ชอบแบบอยากได้มาเป้นแฟนไรแบบนี้ค่ะ ตอนแรกก้ไม่ค่อยชัดเจนกับความรู้สึกตัวเองเท่าไรค่ะ วันนั้นเราเรียนนศท.ด้วย แล้วเค้าก้จะมีแบบ รด.จิตอาสา เราก้ได้เป้นกลุ่มโรงเรียนที่คัดเลือกค่ะ และแน่นอนพี่เค้าก้ต้องไป เราเจอกันที่งานก้คุยๆกันค่ะแบบทักทายย สักะักเพื่อนพี่เค้าแซวซึ่งแซวใหญ่มาก
เพื่อนพี่:น้องๆๆมันอยากสนิทด้วย
เรา:เอ้าา นี่ยังไม่สนิทอีกเหรอ
เพื่อนพี่:มันอยากสนิทมากกว่านี้ คือตอนนั้นที่ฟังแบบคือสตั้นมาก ช็อคค่ะ55555 พี่แกก้ยืนยิ้มนะคะ ไม่พูดอะไรแล้วความรู้สึกเราก้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆๆๆ เวลาเห้นพี่เค้ามีผญ เข้าใจก้ต้องหึงใช้ไหม5555 เราทำได้แค่ยืนมองเพราะไม่มีสิทธฺ อะไร ก้เป็นแบบนี้อยู่ปีหนึ่งค่ะ ความรู้สึกมันก้เพิ่มขึ้นทุกวันๆๆๆๆ ไม่รู้ทำไมชอบมากหรือบางทีอยากจะรักไปแล้วก้ได้ แต่พอพี่เค้าจบม.6 เป้นครั้งแรกที่ดีใจและเสียใจไปพร้อมๆกัน พี่เค้าโอบเราเราดีใจมากตอนถ่ายรูป และเสียใจเพราะปีหน้าคงไม่มีรุ่นพี่คนนี้ที่เราพยายามทำทุกอย่างให้เป้นแรงบันดาลใจอีกแล้ววว แต่เราก้พยายามจะเจอพี่เค้าา แต่ก้ไม่รู้จะทำไง บังเอิญของปัจฉิมมาไม่ทันวันปัจฉิม เราก้เลยบอกพี่เค้าไป พี่เค้าบอกว่างั้นค่อยเอามาให้วันที่พี่รับใบจบนะ เราก้ว่าโอเค อย่สงน้องปิดเทอมนี้ก้ยังมีเวลาให้เราำด้รอพี่เค้าอย่างมีความหวัง รร เราจะปัจฉิมกับรับใบจบคนละวันและคนละเดือนค่ะ พอวันรับใบจบมาถึง เราก้เอาของไปให้มันเป้นอะไรที่ตื่นเต้นมากเพราะหลังจากวันนี้เราก้จะไม่ได้เจอกันแล้ววค่ะ เราก้เอาของไปให้พูดคุยตามประสาค่ะ ก้แยกย้ายย เราก้มองพี่เค้าลับสายตาก้กลับบ้านน พอขึ้นม.5 ก้คิดว่าเราจะลืมพี่เค้าได้บ้าง แต่ไม่เลยยค่ะ พอม.5 กลับคิดถึง เจอที่เก่าสถานที่เก่าๆที่เราเคยวิ่งเล่น หยอกล้อกันมันก้ทนคิดถึงไม่ได้ หลังจากวันนั้นเราก้ไม่คุยกันเลยเพราะพี่เค้าเรียนหนักมากกก พอเปิดเทอมก้จะรับน้องเราก้เป้นพี่รหัสแล้ววว เราก้เลยยใช้โอกาสนี้ทักไปชวน  พอทักไปพี่เค้าบอกว่า ติดสอบบ เราก้เลยงอลและคุยเล่นๆกันไปค่ะ มันก้คลายความคิดถึงไปได้บ้างงง เราก้ใช้ชีวิตเรื่อยๆๆ พยายามหาคนที่คิดว่าจะทำให่ลืมพี่เค้าได้แต่ไม่มีเลย เราก้พยายามตัดใจ จนวันนั้นได้ข่าวว่าพี่เค้าคบกับเด้กห้อง1 เราตกใจมากว่าทำไมต้องเป้นคนนี้ เพราะเรารู้ประวัติคนนี้มาบ้างง เราทนไมาำด่เพราะคิดว่ามันไม่ได้รับพี่เค้าจริงเราเลยทักไปยังเพจๆหนึ่ง ให้ไปบอกความรู้สึกที่เรามีและมีอีกอย่างที่เราจะบอกพี่เค้าเพราะเด้กคนนี้คือแฟนคนแรกของพี่เค้าไม่อยากให้เสียใจ ทำไมเรารู้ก้เพราะสนิทกันมสกไงค่ะเลยคุยกันได้ และมันก้เป้นอย่างที่เราคิด พี่เค้าเพ้อหามันทั้งเฟชไอจี แต่มันกลับเงียบ เพราะอะไรนะเหรอค่ะ เพราะว่า เด้กคนนี้พึ่งเบิกกับเพื่อนเราแค่ไม่กี่วันแล้วมาคบกับพี่เค้าาา จะใ้เราคิดไงอะ ถ้าไม่ได้คบเพื่อลืมเพื่อนเรา และอเราให้เพจทักไปก้คุยๆๆก้พอได้ใจความว่าสองคนนี้คบกันจริง เราก้เลยให้เพจบอกความรู้มบสึกที่เรามีไปให้พี่เค้า พอบอกไปเพจเค้าก้จัดการให้ค่ะ พี่เค้าก้พยายามถามแอดมินว่าใครส่งมาเราก้ยอกแอดว่าไม่ต้องบอก พอพี่เค้าบอกว่าให้เราทักไป เราก้บอกแอดมินไปว่าให้บอกพี่เค้าว่า "น้องขอชอบพี่ในมุมของน้องดีกว่าน่ะ" ก้หลังจากนั้นก้ไม่มีอะไรที่เราจะเกี่ยวข้องกับพี่เค้า ก้พยายามลืมมๆๆๆๆๆๆ จนม.6 เราก้รออีกค่ะ รอว่าวันหนึ่งพี่เค้าจะกลับมาที่ รร  เพราะเพื่อนพี่เค้ามาออกบ่อยไป วันรับน้องเราก้ทักไปอีกค่ะ ว่าอยากให้มาพี่เค้าก้บอกติดสอบอีก เราก้เลยลองจับหัวใจตัวเองดูสรุปมันไม่เต้นเร้วเหมือนครั้งๆก่อนนน เราไม่แน่ใจหรอกว่านี้คือเราเลิกรักพี่เค้าแล้วรึเปล่า แต่ถามว่าเราลืมไหม คงยังไม่ลืมหรอกค่ะ เพราะพี่เค้าคือคนเดียวในตอนนั้นที่ทำให้เรากลับมายิ้มได้อีกครั้งงง มันคือความทรงจำที่ดีที่สุดในวัยมัธยมเลยละคะ ก้พอได้ข่าวบ้างว่าพี่เค้ากลับมาทำอะไรบ้าง แต่เหมือนฟ้าไม่เป้นใจเราคลาดกันตลอด เหมือนเราอยู่ที่A สักพักแล้วเราออกมาได้สัก5นาที พี่เค้าก้ไปที่นั้น เรามีเพื่อนเป้นแฟนกับเพื่อนพี่เค้าเลยรู้ รู้ทุกอย่างงแต่ก้ทำไรไม่ได้ ทุกครั้งก้จะคลาดกันแบบนี้ตลอด จนตอนนี้เวลาก้ผ่านมาเกือบ2ปีแล้วที่ไม่ได้เจอกัน ถ้าพี่ได้อ่านน น้องอยากบอกพี่ว่า หลานรหัสคนนี้ยังรอ...พี่มารับเหลนของพี่ที่โรงเรียนนี้อยู่นะ คิดถึงกันบ้างก้ยังดีเพราะหลานคนนี้คิดถึงลุงเหลือเกินนน ด้วยรักและคิดถึง😂😂😂