สวัสดีค่ะ คือเราอยากขอความคิดเห็นเกี่ยวกับการเอาชนะใจผู้ชายอายุ 27+ อ่าค่ะ
เราอายุ 23 ปี ส่วนพี่เค้าอายุ 27 จะ 28 ปี
คิดว่าอันนี้ห่างกันเกินที่จะคบกันมั้ยคะ ?
คือนิสัยเราค่อนข้างติดแฟนมาก เราชอบผู้ชายอายุเยอะกว่า เพราะเราคิดว่าเค้าสามารถดูแลเราได้
ดูแลในที่นี้หมายถึง เป็นผู้นำเรา สามารถออกคำสั่ง เราจะยอมฟังเค้าทุกอย่าง แต่เนื่องด้วยเรามีนิสัย
ที่ชอบความชัดเจน เวลาเราคุยกันเราก็อยากให้เค้าแสดงความรู้สึกออกมาบ้าง เช่นพูดหวานๆบ้าง
แต่พี่เค้าดูเป็นคนเงียบๆ ใช้ชีวิตง่ายๆ คือไลฟสไตล์ของพี่เค้า เราก็ชอบเหมือนกัน มีอะไรที่ชอบเหมือนกัน
หลายอย่าง แต่ที่ไม่เหมือนคือ เราขี้อ้อน เราชอบให้เค้าเอาใจใส่เรา ก็คงเหมือนนิสัยผู้หญิงทั่วไปแหละ
แต่พี่เค้าคงจะไม่ชอบคน "เยอะ" คือเราคิดว่าเราไม่ได้ขอไรมากไปนะ
เหตุการตอนนี้คือ เราคุยกับพี่เค้ามาสักพัก ในแต่ละวันพี่เค้าก็จะขายของอยู่ที่บ้าน ร้านพี่เค้าคนเข้ามาซื้อของ
ค่อนข้างเยอะ อันนี้เราเข้าใจ ไม่ได้มีปัญหาอะไรถ้าจะตอบช้า
ครั้งแรกที่เรางอนพี่เค้า มันเป็นเรื่องไร้สาระ แต่ครั้งที่สองนี้ความถี่ในการงอนมันใกล้กันมาก จะเรียกว่าน้อยใจก็ได้นะ
คือเราก็อยากคุยกับพี่เค้า กว่าจะได้คุยกันก็ดึกอะประมาณ 3 ทุ่มกว่าๆ เราคุยกับพี่เค้าไม่กี่นาทีก็วาง แต่เราก็อยากคุยต่อ
แต่พี่เค้าบอกว่า นอนเถอะ ฝึกนอนไวไว ด้วยความที่เราเด็กและไม่ควบคุมอารมณ์ตัวเอง เลยทำตัวไม่น่ารัก เรางอนพี่เค้า
ด้วยเหตุผลที่ว่า อยากคุยต่อแต่โดนไล่ไปนอน ความคิดของเราคือ เค้าไม่อยากคุยหรอ แต่จริงๆแล้วพี่เค้าก็บอกเหตุผลมาแล้วว่า
เค้าเป็นห่วง กลัวเราไม่สบาย แต่เราก็ยังงี่เง่า โดยการที่เราพูดอะไรที่ทำให้คนฟังก็คงรู้สึกแบบ เยอะว่ะ ไรประมาณนี้
ขอแทนตัวเองในบทสนทนาว่าหนูนะคะ
ใช้ชื่อย่อของพี่เค้าว่า อ ในบทสยทนานี้นะคะ
หนู : คิดถึงความรู้สึกหนูบ้างก็ดีนะ แต่ถ้าไม่ชอบก็บอกตรงๆ หนูจะได้พอ หนูไม่ชอบอะไรที่ไม่ชัดเจน ไม่ชอบคิดไปคนเดียว
ร็สึกไปคนเดียวมันเหนื่อย เหมือนวิ่งไล่จับลม ถ้ารู้สึกอะไรก็พูดออกมาบ้าง อีกฝ่ายก็รอฟังแต่ถ้าไม่ร็สึกก็บอกไม่ หนูจะได้ตัดใจ อึดอัด
พี่ อ : มันก็ต้องดูๆกันไปนะ
หนู : ก็เล่นไม่พูดไรเลยสักอย่าง ส่งแต่อีโมจิ(และเราก็ได้สติว่าเราเยอะเกินไปและ เราเลยพูดเล่นๆประมาณว่า) เหมือนหนูคุยกับตัวเหลืองๆอะ
พี่ อ : อ่า
จากนั้นบทสนทนาของเราเมื่อคืน ก็จบลงแบบนี้ และเราก็นอนไม่หลับ เพราะพี่เค้าก็หายไปเลย เราพยายามง้อโดยการอ้อนขอโทษขอโอกาส
คำถาม.
-
คิดว่าพี่เค้าจะให้โอกาสเราอีกมั้ย?
-
เราควรทำยังไงต่อ? ตอนนี้ก็เช้าอีกวันแต่พี่เค้าออน แต่ก็ไม่ได้ทักไรเรามาเลย
-
เราพอจะมีหวังอีกมั้ยกับพี่คนนี้ ?
-
เราจะต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองยังไงดี ? (เรื่องเปลี่ยนแปลงตัวเองมันไม่ขัดกับนิสัยเรานะ เราเป็นคนที่พร้อมจะเปลี่ยนแปลงตัวเองให้คนที่เรารักสบายใจเราไม่รู้สึกเหนื่อย แค่ได้ทำเพื่อคนที่เรารักเราทำได้ทุกอย่าง ต่อให้เราดูเหมือนเสียเปรียบเราก็ยอม)
ปล. 1 เราเคยขอพี่เค้าคบ และพี่เค้าตอบตกลง (ก็คือเป็นแฟนกันนั้นแหละ แต่ก็ยังศึกษานิสัยกันต่อ)
ปล. 2 ถ้าพี่เค้าได้อ่าน เราอยากบอกพี่เค้าว่า เราขอโทษความไม่สมบูรณ์ของตัวเรา เราไม่อยากทำให้พี่เสียใจหรือรู้สึกไม่ดีกับเรา
เราจะพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเอง ถ้าพี่ต้องการแบบไหนชอบแบบไหนก็บอกมาได้เลย เราไม่เหนื่อยที่จะต้องเปลี่ยนอะไร
มันก็ดีต่อตัวเราและดีต่อคนรอบข้าง มันคือสิ่งดี เรายังอยากมีพี่อยู่ข้างๆ ยังอยากก้าวผ่านวันสำคัญๆไปด้วยกัน
ปล. 3 เราจริงจังมากกับความรักครั้งนี้ อยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตลอดไป (ถ้าเป็นไปได้)
มีวิธีชนะใจผู้ชาย อายุ 27+ ไหมคะ ???
เราอายุ 23 ปี ส่วนพี่เค้าอายุ 27 จะ 28 ปี คิดว่าอันนี้ห่างกันเกินที่จะคบกันมั้ยคะ ?
คือนิสัยเราค่อนข้างติดแฟนมาก เราชอบผู้ชายอายุเยอะกว่า เพราะเราคิดว่าเค้าสามารถดูแลเราได้
ดูแลในที่นี้หมายถึง เป็นผู้นำเรา สามารถออกคำสั่ง เราจะยอมฟังเค้าทุกอย่าง แต่เนื่องด้วยเรามีนิสัย
ที่ชอบความชัดเจน เวลาเราคุยกันเราก็อยากให้เค้าแสดงความรู้สึกออกมาบ้าง เช่นพูดหวานๆบ้าง
แต่พี่เค้าดูเป็นคนเงียบๆ ใช้ชีวิตง่ายๆ คือไลฟสไตล์ของพี่เค้า เราก็ชอบเหมือนกัน มีอะไรที่ชอบเหมือนกัน
หลายอย่าง แต่ที่ไม่เหมือนคือ เราขี้อ้อน เราชอบให้เค้าเอาใจใส่เรา ก็คงเหมือนนิสัยผู้หญิงทั่วไปแหละ
แต่พี่เค้าคงจะไม่ชอบคน "เยอะ" คือเราคิดว่าเราไม่ได้ขอไรมากไปนะ
เหตุการตอนนี้คือ เราคุยกับพี่เค้ามาสักพัก ในแต่ละวันพี่เค้าก็จะขายของอยู่ที่บ้าน ร้านพี่เค้าคนเข้ามาซื้อของ
ค่อนข้างเยอะ อันนี้เราเข้าใจ ไม่ได้มีปัญหาอะไรถ้าจะตอบช้า
ครั้งแรกที่เรางอนพี่เค้า มันเป็นเรื่องไร้สาระ แต่ครั้งที่สองนี้ความถี่ในการงอนมันใกล้กันมาก จะเรียกว่าน้อยใจก็ได้นะ
คือเราก็อยากคุยกับพี่เค้า กว่าจะได้คุยกันก็ดึกอะประมาณ 3 ทุ่มกว่าๆ เราคุยกับพี่เค้าไม่กี่นาทีก็วาง แต่เราก็อยากคุยต่อ
แต่พี่เค้าบอกว่า นอนเถอะ ฝึกนอนไวไว ด้วยความที่เราเด็กและไม่ควบคุมอารมณ์ตัวเอง เลยทำตัวไม่น่ารัก เรางอนพี่เค้า
ด้วยเหตุผลที่ว่า อยากคุยต่อแต่โดนไล่ไปนอน ความคิดของเราคือ เค้าไม่อยากคุยหรอ แต่จริงๆแล้วพี่เค้าก็บอกเหตุผลมาแล้วว่า
เค้าเป็นห่วง กลัวเราไม่สบาย แต่เราก็ยังงี่เง่า โดยการที่เราพูดอะไรที่ทำให้คนฟังก็คงรู้สึกแบบ เยอะว่ะ ไรประมาณนี้
ขอแทนตัวเองในบทสนทนาว่าหนูนะคะ
ใช้ชื่อย่อของพี่เค้าว่า อ ในบทสยทนานี้นะคะ
หนู : คิดถึงความรู้สึกหนูบ้างก็ดีนะ แต่ถ้าไม่ชอบก็บอกตรงๆ หนูจะได้พอ หนูไม่ชอบอะไรที่ไม่ชัดเจน ไม่ชอบคิดไปคนเดียว
ร็สึกไปคนเดียวมันเหนื่อย เหมือนวิ่งไล่จับลม ถ้ารู้สึกอะไรก็พูดออกมาบ้าง อีกฝ่ายก็รอฟังแต่ถ้าไม่ร็สึกก็บอกไม่ หนูจะได้ตัดใจ อึดอัด
พี่ อ : มันก็ต้องดูๆกันไปนะ
หนู : ก็เล่นไม่พูดไรเลยสักอย่าง ส่งแต่อีโมจิ(และเราก็ได้สติว่าเราเยอะเกินไปและ เราเลยพูดเล่นๆประมาณว่า) เหมือนหนูคุยกับตัวเหลืองๆอะ
พี่ อ : อ่า
จากนั้นบทสนทนาของเราเมื่อคืน ก็จบลงแบบนี้ และเราก็นอนไม่หลับ เพราะพี่เค้าก็หายไปเลย เราพยายามง้อโดยการอ้อนขอโทษขอโอกาส
คำถาม.
- คิดว่าพี่เค้าจะให้โอกาสเราอีกมั้ย?
- เราควรทำยังไงต่อ? ตอนนี้ก็เช้าอีกวันแต่พี่เค้าออน แต่ก็ไม่ได้ทักไรเรามาเลย
- เราพอจะมีหวังอีกมั้ยกับพี่คนนี้ ?
- เราจะต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองยังไงดี ? (เรื่องเปลี่ยนแปลงตัวเองมันไม่ขัดกับนิสัยเรานะ เราเป็นคนที่พร้อมจะเปลี่ยนแปลงตัวเองให้คนที่เรารักสบายใจเราไม่รู้สึกเหนื่อย แค่ได้ทำเพื่อคนที่เรารักเราทำได้ทุกอย่าง ต่อให้เราดูเหมือนเสียเปรียบเราก็ยอม)
ปล. 1 เราเคยขอพี่เค้าคบ และพี่เค้าตอบตกลง (ก็คือเป็นแฟนกันนั้นแหละ แต่ก็ยังศึกษานิสัยกันต่อ)
ปล. 2 ถ้าพี่เค้าได้อ่าน เราอยากบอกพี่เค้าว่า เราขอโทษความไม่สมบูรณ์ของตัวเรา เราไม่อยากทำให้พี่เสียใจหรือรู้สึกไม่ดีกับเรา
เราจะพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเอง ถ้าพี่ต้องการแบบไหนชอบแบบไหนก็บอกมาได้เลย เราไม่เหนื่อยที่จะต้องเปลี่ยนอะไร
มันก็ดีต่อตัวเราและดีต่อคนรอบข้าง มันคือสิ่งดี เรายังอยากมีพี่อยู่ข้างๆ ยังอยากก้าวผ่านวันสำคัญๆไปด้วยกัน
ปล. 3 เราจริงจังมากกับความรักครั้งนี้ อยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตลอดไป (ถ้าเป็นไปได้)