เมื่อวานเป็นวันเกิดเรา เราตื่นมาตอนเช้าที่บ้านไม่มีใครอยู่เลย เราก็คิดว่าพ่อแม่คงไปทำงานเดี๋ยวก็กลับมาตอนเย็นมาอวยพรวันเกิด แต่พอถึงตอนเย็นก็ไม่มีใครพูดอะไรเลย เราเพิ่งจบม.6 ด้วย แล้วเราจะแอดมิดชั่นด้วย ไม่มีใครอวยพรให้เราเลยนอกจากเพื่อนสนิท ไม่แน่ใจว่าถ้าเฟสบุ้คไม่มีแจ้งเตือนวันเกิดก็ไม่มีใครจำได้ แต่สำหรับที่เพื่อนให้ คงดีที่สุดแล้ว อบอุ่นที่สุด รู้สึกดีที่สุดในวันนั่นแล้วแหล่ะ แม่กระทั่งแฟนเรา ก่อนวันเกินเค้า 2-3 วัน เราต้องขับรถเข้าเมืองทุกวันเพื่อเลือกของขวัญให้เค้า เราให้ของขวัญเค้า เราแต่งรูปเพื่อเอาไปอวยพรวันเกิด เราพิมค้างไว้ในโทรศัพท์เพื่อที่เวลาก่อนเที่ยงคืนพอดีแล้วจะไป Happy Birthday เค้า แต่เราเผลอหลับไปเลย เลยเที่ยงคืนไปนิดหนึ่ง แต่วันเกิดเรา เค้าไม่สนใจอะไรเลย ทำแต่งาน ตอนเย็นถึงดึกเป็นช่วงที่ต้องคุยกัน แต่เค้ากลับทำแต่งานตอบบ้างไม่ตอบบ้าง พอถึง 5 ทุ่มเค้าก็โทรมา แต่เราก็เงียบเราเฟลๆไม่รู้จะพูดไร เค้าก็เงียบๆ ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่พูดอะไร พอหลังจากเที่ยงคืน ้ราก็แอบร้องไห้ เราว่าเค้าไม่รู้หรอกเพราะว่าเราไม่ได้ทำเสียงดังอะไร เราร้องเพราะเรารู้สึกว่าไม่สำคัญขนาดนั้นเลยหรอว่ะ เฟสบุ้คก็มีแจ้งเตือน วันเกิดเราปี 1 มีวันเดียวจะไม่ทำให้มันพิเศษเลยหรอว้ะ เราร้องไห้จนเราหลับไปเค้าก็ไม่ได้พูดอะไร ตื่นเช้ามาเค้าบอกว่าเค้าลืมวันเกิดเรามาแฮปปี้เบิร์ดเดย์ย้อนหลังให้เค้าบอกว่าทำแบบเราทำที่มาเบิร์ดเดย์หลังวันเกิด เรารู้สึกเหมือนว่า ไม่สำคัญสำหรับใครเลยหรอว่ะ เค้ามีเราคนเดียวแค่วันวันเดียวทำให้มันสำคัญหน่อยไม่ได้หรอว่ะ แต่ก็ใช่สิ พ่อกับแม่ที่ให้กำเนิดเราแท้ๆยังไม่มีคำพูดอะไรเลย 😂😂