ละครเรื่อง "เหมือนคนละฟากฟ้า" ดำเนินเรื่องมาด้วยความละมุนผสมกับความอึดอัด
ละมุนกับความค่อยเป็นค่อยไปของความรักพระนาง (มีอมยิ้มหน่อยๆกับความสัมพันธ์คู่รอง)
อึดอัดกับสภาพที่พระนางเป็นอยู่ที่ได้มาใกล้ชิดกัน แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้เพราะต่างฝ่ายก็ถูกจำกัดด้วยครอบครัวของตัวเองที่บังเอิญก็มากลายเป็นครอบครัวเดียวกันอีก [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ดูเรื่องนี้แล้ว เผลอพูดกับตัวเองหลายครั้ง isn't it ironic? ๕๕  แล้วไหนจะคุณกิ่งผู้แสนดีอีกที่มาเพิ่มดีกรีความอึดอัด

สวรรค์หนอ ช่างดลบันดาลให้คนสองคนมาเจอกันในสถานการณ์ที่อึดอัดเหลิอเกิน แม้จะเข้าใจและรักกันมากแค่ไหน
แต่หนทางข้างหน้ามันช่างลำบากและคับแค้นแสนเข็ญ ใครที่เจอสภาพอย่างนี้ อาจจะไม่แคล้วเกิดโศกนาฎกรรมก็ได้
แต่สวรรค์ก็ไม่ได้ใจร้ายเกินไปนักที่มี "ผู้ส่งสาร" มาให้ด้วย เธอผู้นั้นส่งสารเสร็จภารกิจก็ได้จากลาไป สารที่ให้และการจากไปเป็นการ reawakening คุณยายผ่อง กับ คุณแม่โย ให้ตื่นจากการรักลูกหวงลูกมากเกินไปซะที อย่าทำให้เขาต้องเลือก ต้องอึดอัดใจ จนไม่มีความสุข แล้วถ้าพวกเขาจากไป ไม่ว่าจะหนีไปด้วยกันหรือตายตามกัน มันจะมีประโยชน์อะไรกับความหวังดีโดยไม่คิดถึงใจผู้รับอย่างนี้หล่ะ

ยายละมุด ผู้ส่งสาร คนนั้น.....  

ละครเรื่องนี้ ถ้าดูเผินๆ ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะคนละฟากฟ้าจริงๆ แต่จริงๆแล้วหลายสิ่งก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่ เพราะสุดท้ายแล้วก็คือฟ้าเดียวกัน
อย่างที่ ยายละมุดชี้ให้เห็น ว่าทั้งยายผ่องและแม่ของโย ก็รักลูก(หลาน) และพยายามปกป้องคนที่รัก เหมือนๆกัน

แล้วแฟนๆละครเรื่องนี้ล่ะ เห็นอะไรที่มันคนละฟากฟ้าจริงๆบ้างในละคร อยากรู้มุมมองของท่านอื่นค่ะ