คือผมสงสัยจากที่ลองย้อนกลับไปฟังเพลงช่วงยุค70-2000sกลางๆทำไมศิลปินที่ทำเพลงถึงทำเพลงออกมาดูประณีตทั้งทำนองเนื้อเพลงคือแบบเข้าถึงอารมณ์ มีมิติของดนตรีในกรดึงดูดอารมณ์ให้อินไปกับเพลงแบบ3มิติทั้งวงการเพลงไทยและต่างประเทศอย่างญี่ปุ่นอเมริกาตะวันตกต่างๆเพราะอะไร ตัวอย่างเพลงก็รักเธอเสมอ รักเธอทั้งหมดของหัวใจ คืนจันทร์ โรงเรียนของหนู ทิ้งรักลงแม่น้ำ ขอบใจจริงจริงๆและอีกหลายๆเพลง แต่เพลงสมัยนี้หลายเพลง(แต่ก็ไม่ทั้งหมด)ทำออกมาเหมือนให้เสพแบบใส่เสื้อผ้าเอาโก้เพลงฟังคลอๆเล่นๆ แต่เพลงสมัยก่อนเหมือนการกินอาหารที่ได้รับถึงรสโดยตรง(อันนี้ความรู้สึกผมนะ) เลยอยากถามว่ามันเป็นเพราะอะไร แล้วใครรู้สึกเหมือนผมบ้าง

ปล.ที่ว่ามาทั้งหมดอันนี้ความเห็นส่วนตัวถ้าล่วงเกินใครต้องขออภัยณที่นี้ด้วย