น้ำเซาะทรายเป็นละครที่ดูแล้วให้ความรู้สึกเรียลจริงๆนะ ดูไปด่าภีมกับพุดกรองไป
รู้สึกว่าสองคนนี้เลวจริงแต่ก็ยังเลวแบบดูเรียลๆ ดูเป็นคนปกติไม่ใช่ตัวละคร
วรรณรีนางเอกผู้น่าสงสารมากแต่อีกด้านนึงก็เป็นผู้หญิงน่าเบื่อจุกจิกน่ารำคาญ
รู้สึกว่าคาแร็กเตอร์ของตัวละครทุกตัวดูมีความเทาๆความเรียล ทำให้รู้สึกอินตลอด

สำหรับตอนจบนั้นบอกตรงๆว่าสะใจ แต่ยังสะใจไม่พอ
ถ้าเราเป็นวรรณเราคงรวบรวมหลักฐานฟ้องหย่า
ถ้าด้วยบริบทของคนสมัยก่อนการไม่หย่าคือชัยชนะ คือตอนจบที่ดี
แต่ถ้ามองในมุมของคนปัจจุบันการอยู่ด้วยกันแบบนี้มันนรกด้วกันทั้งสองฝ่ายชัดๆ
ผู้หญิงไม่จำเป็นต้องอยู่ร่วมชายคากับผู้ชายห่วยๆแบบนี้ การไม่เซ็นต์ใบหย่าแปลว่าเขายังมีข้อผูกมัดอยู่ ซึ่งมันไม่โอเคเลยนะ ไม่อิสระ
โดนกระทำแบบนี้ถ้าเป็นเราเราไม่ยอมจริงๆด้วย เราคงไม่ไปจิกหัวตบใคร แต่คงไม่ยอมใช้ชิวิตอยู่อย่างมีความทุกข์ต่อไปแน่นอน
แต่ตอนจบของน้ำเซาะทรายนั้นเราว่าเป็นตอนจบปลายเปิดที่ทำให้คนดูไปคิดต่อได้
เขาจะคืนดีกันได้ไหม?
หรือต้องอยู่แบบอึดอัดอย่างนี้ต่อไป?
วรรณรีถึงจะเป็นผู้หญิงน่ารำคาญแค่ไหนแต่นางก็เป็นฝ่ายถูกกระทำไม่สมควรจะต้องใช้ชีวิตด้วยความทุกข์อึดอัดต่อไป
ดูก็รู้ว่าภีมมันไม่มีที่ไปถึงได้กลับมาหา

ถ้าให้มโนตอนต่อไป ถ้ามองด้วยบริบทแบบคนปัจจุบัน เราว่าอย่างไงทั้งสองคนนี้ก็ต้องหย่ากันอยู่ดี มองยังไงก็ไม่มีทางไปรอด
มันหมดรักกันอย่างสิ้นเชิงแล้ว หน้าที่การงานก็ดีทั้งคู่ ลูกก็พอจะรู้เรื่องแล้ว อยู่ด้วยก็มีแต่อึดอัน มันน่าจะเป็นเหตุผลพอที่จะหย่ากันได้
คงเล่นสงครามประสาทกันได้ไม่นานหรอก

แล้วทุกคนคิดอย่างไรบ้างคะ