ตอนนี้เราไม่โอเคเลย เรามีครอบครัวเเล้วค่ะ ย้ายมาอยู่กับสามี เเละครอบครัวเค้า อยู่รวมกัน เมื่อไม่นาน ทางบ้านสามีได้สะใภ้คนใหม่ ท้องเข้ามา ทุกคนก็ต่างบำรุง บำเรอ เราก็น้อยใจนะ ตอนเราท้องไม่เห็นมีเเบบนี้เลย ไม่เป็นไรผ่านไปเเล้ว ช่างมัน
เรื่องคือวันนี้ เรากลับมาเจอ เค้ากำลังจะออกไปกินข้าวนอกบ้านกัน เค้าไปกันบ่อยพอสมควร อาทิตย์หลายครั้งเลย ยายสามีก็ชวนเป็นมารยาทเนอะ ไปกินข้าวกัน เเม่สามีก็บอกว่า รถเต็ม เราก็สตั้นไปเเปปนึง บอก ยายไปกันเถอะ หนูไม่ไปหรอก ที่ไปก็มีสะใภ้คนใหม่ ลูกชายเค้า เเม่สามี ยายสามี พ่อสามี ลูกเราตามไปด้วย ส่วนเเฟนเราทำงานเลิกดึก รูสึกน้อยใจนะ เรามีอะไรก็คอยเเบ่งปัน ซื้อไก่ย่างทีเป็นตัวๆกินทั้งบ้านเรากินไปหน่อยนึง กลัวคนกินไม่พอ ซื้อพิซซ่า กินไปได้ชิ้นนึง ที่เหลือกินทั้งบ้าน ซื้อเคเอฟซีเป็นชุดๆถังใหญ่ๆ กินไปได้หน่อย สรรหาของกินมาเลี้ยงคนที่บ้าน เเต่เหมือนไม่ค่อยมีใครสนใจเรานะ เเค่คุณน้องสะใภ้ไปซื้อขนมกับสามีเค้า จะเอ่ยปากชวนเราเป็ยมารยาท ไม่มีอ่ะ เเต่ถ้าเราซื้ออะไรมานะ ยังไม่ทันชวนเลย เวลาเราไปซื้อขนมให้ลูกเราก็ตามไปด้วย เเล้วหยิบของตัวเองเเต่ไม่มเงินหรอกนะ ถ้าเราเอาเงินไปพอดีค่าขนมลูก คราวหลังเอาให้หน้าเเตกเลย ไม่มีตังจ่าย เราไม่ได้อะไรกับเงินเล็กน้อยๆ เเต่ไม่ชอบคนเอาเปรียบ เลี้ยงคือเลี้ยง จ่ายเองคือจ่ายเอง ไม่ใช่หยิบใหญ่ๆ ประเด็นคือมาซื้อขนมให้ลูก ตัวเราเองยังไม่ซื้ออะไรเลย เราบอกตามตรง ไม่ค่อยชอบสะใภ้คนนี้อยู่เเล้ว นางดื้อเงียบ อาจเพราะยังเด็ก (พึ่งม.5) สอนอะไรก็ไม่จำ งานบ้านก็ไม่ช่วย จะอ้วก เเพ้ท้องอย่างเดียว คืออยากจะบอกเราก็เคยท้องนะ คนท้องไม่ใช่คนพิการ ตอนนี้นเราก็ทำทุกอย่างหมด ยันคลอด ยันตอนนี้ 4-5ปีมาเเล้ว ไปไหนก็ไม่เคยยกมือไหว้พ่อเเม่สามีตัวเองเลย สอนก็เเล้ว อะไรก็เเล้ว บอกวันก็ทำวัน รู้สึกน้อยใจนะ เเต่ก่อนไปไหนมาไหนเป็นครอบครัว เเต่ตอนนี้มันไม่ใช่ณุ้สึกเป็นส่วนเกินเนาะ ไม่คิดว่าจะร้องไห้นะ กับเรื่องเเค่นี้ เเต่น้ำตามันไหลเองนะ
เคยรู้สึกน้อยใจ เหมือนหมาหัวเน่า ได้ใหม่เเล้วลืมเก่าไม
เรื่องคือวันนี้ เรากลับมาเจอ เค้ากำลังจะออกไปกินข้าวนอกบ้านกัน เค้าไปกันบ่อยพอสมควร อาทิตย์หลายครั้งเลย ยายสามีก็ชวนเป็นมารยาทเนอะ ไปกินข้าวกัน เเม่สามีก็บอกว่า รถเต็ม เราก็สตั้นไปเเปปนึง บอก ยายไปกันเถอะ หนูไม่ไปหรอก ที่ไปก็มีสะใภ้คนใหม่ ลูกชายเค้า เเม่สามี ยายสามี พ่อสามี ลูกเราตามไปด้วย ส่วนเเฟนเราทำงานเลิกดึก รูสึกน้อยใจนะ เรามีอะไรก็คอยเเบ่งปัน ซื้อไก่ย่างทีเป็นตัวๆกินทั้งบ้านเรากินไปหน่อยนึง กลัวคนกินไม่พอ ซื้อพิซซ่า กินไปได้ชิ้นนึง ที่เหลือกินทั้งบ้าน ซื้อเคเอฟซีเป็นชุดๆถังใหญ่ๆ กินไปได้หน่อย สรรหาของกินมาเลี้ยงคนที่บ้าน เเต่เหมือนไม่ค่อยมีใครสนใจเรานะ เเค่คุณน้องสะใภ้ไปซื้อขนมกับสามีเค้า จะเอ่ยปากชวนเราเป็ยมารยาท ไม่มีอ่ะ เเต่ถ้าเราซื้ออะไรมานะ ยังไม่ทันชวนเลย เวลาเราไปซื้อขนมให้ลูกเราก็ตามไปด้วย เเล้วหยิบของตัวเองเเต่ไม่มเงินหรอกนะ ถ้าเราเอาเงินไปพอดีค่าขนมลูก คราวหลังเอาให้หน้าเเตกเลย ไม่มีตังจ่าย เราไม่ได้อะไรกับเงินเล็กน้อยๆ เเต่ไม่ชอบคนเอาเปรียบ เลี้ยงคือเลี้ยง จ่ายเองคือจ่ายเอง ไม่ใช่หยิบใหญ่ๆ ประเด็นคือมาซื้อขนมให้ลูก ตัวเราเองยังไม่ซื้ออะไรเลย เราบอกตามตรง ไม่ค่อยชอบสะใภ้คนนี้อยู่เเล้ว นางดื้อเงียบ อาจเพราะยังเด็ก (พึ่งม.5) สอนอะไรก็ไม่จำ งานบ้านก็ไม่ช่วย จะอ้วก เเพ้ท้องอย่างเดียว คืออยากจะบอกเราก็เคยท้องนะ คนท้องไม่ใช่คนพิการ ตอนนี้นเราก็ทำทุกอย่างหมด ยันคลอด ยันตอนนี้ 4-5ปีมาเเล้ว ไปไหนก็ไม่เคยยกมือไหว้พ่อเเม่สามีตัวเองเลย สอนก็เเล้ว อะไรก็เเล้ว บอกวันก็ทำวัน รู้สึกน้อยใจนะ เเต่ก่อนไปไหนมาไหนเป็นครอบครัว เเต่ตอนนี้มันไม่ใช่ณุ้สึกเป็นส่วนเกินเนาะ ไม่คิดว่าจะร้องไห้นะ กับเรื่องเเค่นี้ เเต่น้ำตามันไหลเองนะ