สวัสดีเราเป็นเลสเบี้ยนนะคือเรากับแฟนอยู่ไกลกันเรากับแฟนคบกันได้จะ2เดือนแล้วมันอาจไม่ค่อยนานเท่าไหร่ เรากับแฟนคบกันโดยที่ไม่มีใครขอเป็นแฟนในบทสนทนาแต่เวลาใครถามก็บอกว่าคุยกับแฟนมีแฟนแล้วไม่ได้ปิดบังอะไรแค่ไม่ได้ขอเป็นแฟนเฉยๆ แต่ก็บอกคนอื่นว่าคนนี้แฟนเรานะ เรากับแฟนคนละสไตล์กันเลยไม่รู้ทำไมถึงรักกันได้เรากับแฟนมีเรื่องให้นอยด์กันทุกวันแต่แฟนก็ง้อเราตลอด แฟนเราเป็นคนที่เวลาง่วงนอนจะงอแงขี้อ้อนเก่งมากแต่เราก็ไม่เคยรำคาญนะเรามองว่ามันน่ารักดีแล้วอีกอย่างเรื่องงอแงงี่เง่ามันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วสำหรับผู้หญิง เวลาแฟนเราง่วงจะขี้อ้อนอยากกอด อยากนอนด้วย อยากนู้นอยากนี้ แต่เราอยู่ไกลกันไงจะกอดยังไงเราก็ทำได้แต่บอกว่าอย่างอแงนะ รอเค้านะ คือเราก็อยากกอดนะแต่ความห่างไกลระยะทางไงที่มันกั้นไว้ เราฟังแฟนงอแงแบบนี้มาตลอดจนเราสงสารอะเราคิดทุกครั้งที่แฟนเราเป็นแบบนี้เรามีความคิดมากมายอยู่ในหัวแต่ไม่รู้จะทำอันไหนก่อน แค่กอดเรายังทำให้แฟนเราไม่ได้เราร้องไห้กับเรื่องนี้เกือบทุกวัน จนบางครั้งมันท้อแล้วอะเป็นแฟนควรทำได้มากกว่าพิมพ์แชทหาโทรหาไม่ใช่หรอ จนเรามีความคิดที่อยากบอกเลิกอะไม่ใช่ไม่รักนะเรารักแล้วรักมากด้วยรักจนอยากให้ไปเจอคนที่ดีกว่าที่อยู่ใกล้กว่าเราคนที่ดูแลได้ตอนไม่สบายที่ให้กอดได้เวลาอยากกอด เราแค่อยากรู้ว่าเป็นแบบนี้เราควรปล่อยให้เขาไปเจอคนที่ดีกว่ามั้ย.?