ดูละครย้อนหลังวันนี้น้ำตาคลอหลายฉากเลย แต่ไม่ร้องไห้ตาม เพราะมันเลยจุดที่เศร้าโศกเสียใจแบบสุดๆไปแล้ว ละครออกแนวเครียดอึมครึม ไม่มีฉากตบตีรุนแรง แต่เราก็ดูจนจบ ลุ้นทุกเบรคเลย

ต่อ... วรรณนรีตอนคุยกับลูกๆก็เป็นบุคลิกแม่จริงๆ ดูเป็นห่วงเป็นใย คุยกับเจ้าหน้าที่และลูกศิษย์ในมหาวิทยาลัยก็อีกบุคลิกหนึ่ง คุยกับแม่ก็อีกบุคลิกหนึ่ง คุยกับพุดกรองและภีมก็อีกบุคลิกหนึ่ง แสดงได้เยี่ยมมาก

ฉากน้ำตา+น้ำตาคลอของวรรณนรีก็ทำได้ดีสุดๆ เห็นความแตกต่างในแต่ละฉาก อย่างฉากที่คุยปรับทุกข์กับคุณแม่ก็มีบุคลิกเด็กๆ(แต่การแสดงไม่เด็ก)ที่อยู่กับแม่จริงๆ ฉากคุยกับทวยหาญเล่าความหลังก็ร้องไห้ปรับทุกข์บอกถึงสิ่งที่คิดในใจออกมา
ฉากที่พุดกรองมาหาวรรณนรีที่บ้าน วรรณนรีและพุดกรองเล่นรับส่งอารมณ์กันได้ดีสุดๆ ไปเลย (ฉากนี้พุดกรองก็เล่นได้ดีเยี่ยมมาก แววตาที่เรียกชื่อเพื่อน แววตาที่อยากให้เพื่อนเข้าใจและให้อภัย แต่เพื่อนยังโกรธอยู่)
และฉากสุดท้ายที่เราขนลุกกับการแสดงของวรรณนรีจนอยากมอบออสการ์ให้ คือ ฉากกาแฟมื้อเช้าที่วรรณนรีคุยกับภีม สีหน้าแวงตาสื่อออกมาได้หมด ขนลุกกับคำพูดที่ว่า "รอเห็นน้ำตาของคนทำผิด(ประมาณนี้"

อาจวกไปวนมา แต่ขอสรุปไว้ว่า การแสดงของกบเรื่องนี้คือแสดงได้ดีที่สุดและยอดเยี่ยมที่สุดที่กบเคยแสดงมา ขอมอบนักแสดงนำยอดเยี่ยมจากหัวใจเราให้ไปเต็มๆ เลย เอาไป!  ให้หมดทุกห้องเลย

สุวนันท์ คือ วรรณนรี และ วรรณนรี คือ สุวนันท์ คงยิ่งยิ่งยิ่ง