เราตั้งกระทู้แบบนี้เหมือนเด็กมีปัญหาเลยเนอะ แต่ตามนั้นเลยอ่ะ มันชัดเจนมากว่าทั้งสองคนเค้าไม่ได้รักกันแต่ไม่หย่ากันเพราะเรื่องธุรกิจและเรื่องลูกที่ตามมา เค้าทะเลาะกันทุกวันและแทบจะตลอดเวลาเลยค่ะ บางทีแค่เรื่องวางของผิดที่ก็ทะเลาะกันได้ใหญ่โตลั่นบ้านเสียน้ำตากันเลยอ่ะ เฮ้อออ ตอนนี้เหมือนใครทำอะไรก็ผิดไปหมด เค้าชอบเอาเราไปเป็นตัวกลาง ถามว่าใครผิดใครถูก เราเด็กมากนะเรายังไม่อยากเจอเรื่องอะไรขนาดนี้ซึ่งเราขอไม่เล่าละเอียดนะคะ เราเป็นเด็กดีมาตลอดตั้งใจเรียนไม่เคยเถียงพ่อแม่เลย แต่ทุกครั้งที่เค้าทะเลาะกันเค้าทำเหมือนเราเป็นลูกที่แย่มาก แม่ก็บอกว่าเราไม่ปกป้องแม่ พ่อก็บอกว่าเราควรคิดก่อนพูดบ้าง เพราะแม่ชอบตะคอกถามเราว่า "ที่แม่พูดถูกมั้ย" ตะคอกจนเรากลัว เราเลยตอบตามใจแม่ไปทุกเรื่อง ทั้งๆที่เราไม่อยากไปยุ่งด้วยซ้ำ มันทำให้พ่อตามมาไม่พอใจเราอีกคน บอกว่าเราขี้ขลาด เรื่องที่ถูกต้องยังทำไม่ได้เลย แต่เราทนรับสภาพแบบนี้ไม่ไหวอ่ะ บางทีเราขึ้นไปเก็บตัวบนห้อง เสียงพวกเค้ายังลอดผ่านประตูมา มันทำให้เราหยุดร้องไห้หยุดกลัวไม่ได้ ทำไมผู้ใหญ่ถึงคุมอารมณ์กันไม่ได้เลยคะ? ทำไมต้องแสดงออกมากันขนาดนี้ ทำไมต้องทำร้ายกันด้วย??