เมื่อกี้เราขับมอไซต์ออกไปทำธุระที่คลีนิคกับแฟนมา คือจริงๆแล้วก่อนจะออกไปแฟนบอกไว้แล้วว่าวันนี้นัดเพื่อนเตะบอล แต่เราต้องไปคลีนิคหาหมอก่อนแฟนก็ขับรถไปส่ง พอเสร็จจากคลีนิคแล้วแฟนถามว่าจะกินข้าวไหม เราบอกว่ากิน พอถึงหน้าร้านข้าวแล้ว แฟนบอกว่าไม่ต้องกิน ให้หาอะไรรองท้องไปก่อน เขาห่วงบอล เขารีบมาก ไม่ยอมให้เรากินข้าว
จะขับรถออกจากร้านข้าวอยู่ท่าเดียว
แต่เราบอกว่าเราจะกิน ก็เราหิวแล้ว ทำงานพึ่งจะเลิกงานมา ไปคลีนิคอีก ก็ทุ่มนึงแล้ว เราหิว แค่แวะกินข้าวสัก สิบยี่สิบนาทีนี้ คือไม่มีเวลาให้เราได้นั่งกินข้าวเลยหรอ....จากนั้นตกลงกันไม่ได้ เราเลยเดินออกจากรถเขามา และต้องเดินหารถประจำทางกลับห้องเอง โดยที่แฟนเราไม่ทักไม่ทามอะไรเราเลยสักนิด คือเขาไม่เป็นห่วงเราเลย มืดแล้วด้วย เขาไม่ตาม เขาขับรถออกไปเลย เพราะรีบไปเตะบอลมาก
คือตอนนี้เราเขาใจว่า บอลและเพื่อนเขา สำคัญมากกว่าเราเลยใช่ไหม เรานี่ไม่เคยมีค่าอะไรให้เขามาห่วงเราสักนิดเลยใช่ไหม