ก็เรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นคนออกตัวให้เพื่อนค่อยข้างแรงเลยทีเดียว แล้วคราวนี้เพื่อน(น)คนนี้มีปัญหาแบบทะเลาะกับเพื่อนในกลุ่ม เราก็ออกตัวปกป้องอยู่เคียงข้างมัน แล้วคราวนี้เพื่อนในกลุ่มที่นางทะเลาะด้วยของหาย แล้วคราวนี้แบบ(อันนี้เราผิดเองด้วยละทำไปโดยไม่คิดโมโหแทน) เราก็ไปปลอบใจมันว่า กูนี่ละเอาของมันมา แล้วนาง(น)ยังมีการบอกสมน้ำหน้าทำดีแล้ว แล้วคราวนี้เพื่อน(น)คนนี้ก็รู้จักน้องของเรา นางก็มาเล่าให้น้องของนี่ฟังว่า เกิดอะไรขึ้นกับนาง แล้วคราวนี้เราก็เล่าเรื่องเพื่อนในกลุ่มที่ของหาย แล้วเรื่องก็ผ่านมาได้2วัน แบบเพื่อน(น) แบบเริ่มเคียดว่าทำไมเพื่อนในกลุ่มถึงเกลียดนาง นางเริ่มสงสัย คราวนี้มีรุ่นพี่คนหนึ่งที่สนิทกะนางและก็สนิทกับกลุ่มที่ทะเลาะด้วย เข้ามาถามนางว่าแบบมีปัญหาอะไร เพื่อน(น)ก็มาเล่าให้หนูฟังว่า รุ่นพี่เข้ามาถามนาง ด้วยความเป็นห่วงนางหนูก็เลยบอกไปว่า ไปปรึกษาสิ เพื่อพี่เขาช่วยเคียได้ นางก็ไปปรึกษาพี่ แล้วคราวนี้พี่ก็เรียกกลุ่มที่นางทะเลาะด้วย เข้าไปเคีย ด้วยความที่เราไม่ได้มีปัญหาอะไร ก็ไม่ได้เข้าไปเคีย แล้วพอนาง(น)เคียออกมา นางก็เริ่มเปลี่ยนไป เราก็ถามว่าเคียอะไรรู้เรื่องไหม นางก็ตอบว่ารู้เรื่องต่างคนต่างอยู่ แต่ในใจเราคิดว่าค้องมีอีกแต่นางเล่าไม่หมด เวลาผ่านไป3วัน เพื่อนกลุ่มนั้นเริ่มมีปฏิกิริยาแปลกๆไปกับเรา แบบพวกนางดูห่วงของ เหมือนเราเป็นขโมย เราก็นึกในใจละว่า รุ้ละอีเพื่อน(น)คงไปเล่าว่าเราขโมยของ(ทั้งที่เราไม่ได้ขโมย) เราก้ไปถามเพื่อน(น) ว่าเกิดอะไรจึ้นทำไมพวกนั้นทำตัวแปลกกะฉัน นางก็บอกป่าว คิดมาก แล้วเราก้ไปถามว่าได้เล่าป่าว นางก็บอกว่าไม่ได้เล่า แต่เราก้นึกในใจแล้วละว่านางเล่า คนที่รู้เรื่องของหายมี3คน คือ หนู เพื่อน(น)  และน้องเรา ด้วยความที่เราสงสัย เห็นกริยาเพื่อน(น) เปลี่ยนไป