ฉันกำลังจะเป็นอะไร.....

โรคซึมเศร้า  โรคทางจิต หรือโรคจิต
ฉันไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็นได้เพราะ โดยธรรมชาติและปกติ ฉันจะเป็นคนพูดมาก กวนโอ๊ย
แต่มาช่วงหลังๆ ฉันรู้สึกแย่ลงมาก
ฉันถูกข่มขืน แต่รอดมาได้ ขอบคุณพระเจ้า แต่สภาพจิตใจฉันแย่ลง
ฉันหวาดกลัว และระแวงไปเสียทุกอย่าง
ฉันอารมณ์ไม่คงที่ บางทีก็เหม่อลอย อยากร้องไห้ อยากตาย ขยะแขยง ความรู้สึกแง่ลบผุดขึ้นมามากมาย
แต่ฉันก็พยายามฮึดสู้กับมัน สู้กับความกลัว
แต่บ่อยครั้งที่ฉันรู้สึกราวกับมันยังตามหลอกหลอน สัมผัสที่น่าสะอิดสะเอียด จนเกือบทำให้อยากตาย อยากหนีมันไปให้พ้น
ฉันกลัวฝูงชน กลัวการออกไปไหนคนเดียว กลัวว่ามันจะกลับมา กลัวทุกอย่างที่ผุดขึ้นมาในความคิด
ฉันมองเงาเป็นร่างทะมึนที่น่ากลัว ฉันมองพื้นที่ยืนราวกับกำลังยืนบนผิวน้ำที่น้ำมืด มองผนังเห็นเป็นดวงตาน่าเกลียดกำลังจ้องมองมา
เวลานอนราวกับคนจมน้ำ ราวกับมีคนมาบีบคอ ราวกับคืนที่เลวร้ายย้อนกลับมา
มันเป็นแผลฝังใจ
ฉันต้องหาหมอและกินยาช่วย
มันก็ช่วยได้บ้าง แต่...
ฉันรู้สึกไม่อยากทำอะไรทั้งสิ้น เหนื่อย เบื่อ อยากนอนนิ่งๆเฉยๆ อยู่ในห้องที่ปลอดภัย ขังตัวเองอยู่คนเดียวภายในห้อง
เสียงเหยียบพื้น เสียงหมาเห่า เสียงรถมอเตอร์ไซค์ ดังขึ้น ทำเอาฉันแทบกรีดร้อง ฉันกลัว กลัวสุดขีด
ฉันต้องพยายามทำเหมือนไม่เป็นไร ฉันโอเค แต่ข้างในฉันกำลังกรีดร้อง ฉันกำลังร้องไห้

ตอนนี้อะไรๆก็เริ่มดีขึ้น แต่ฉันกลายเป็นคนเก็บตัวไป ไม่สุงสิงกับใคร เหม่อลอยบ่อยขึ้น ความรู้สึกเหมือนคนที่มีชีวิตไปวันๆ
ครอบครัวก็ช่วยกันประคับประคองฉัน แต่ฉันรู้สึกว่าฉันเข้มแข็งไม่พอ
ฉันอ่อนแอ ฉันเหนื่อย ฉันไม่อยากเป็นภาระครอบครัว ฉันไม่อยากทำให้ครอบครัวทุกข์ใจ
ฉันทำหน้าที่ของตัวให้ดีที่สุดพร้อมกับสู้กับมัน แต่ฉันกลัวว่จะสู้กับมันไม่ไหว
มันเป็นปมที่ขดเป็นขนาดใหญ่ ยุ่งเหยิง

ฉันกำลังจะเป็นอะไร....