นี้เป็นกระทู้แรกของฉัน เป็นครั้งแรกที่ฉันออกมาเล่าเรื่องของฉัน เพราะตอนนี้ในใจของฉันมันมีคำถามมากมายเหลือเกิน เรื่องมันมีอยุ่ว่า ฉันรักกับแฟนคนนึง เขาเป็นแฟนคนแรกของฉัน เขาเป็นคนแรกที่ฉันรู้สึกว่าอยากจะคบ ตอนที่ฉันรู้จักกับเขา ฉันอยู่ประมาณ ม.2 ม.3 ฉันรู้จักกับเขา เพราะเขาเป็นเพื่อนของเพื่อนฉันอีกที เรารู้จักกันโดยการเล่น Facebook จะว่ารักออนไลน์ก้อว่าได้ 😂😂 เรารู้จักกันมาได้ประมาณ 2 ปี เราก้อคบกัน แต่ตอนนั้นฉันก้อไม่เคยคุยกับเขาแบบได้ยินเสียงหรืออะไร ฉันรักเขา โดยผ่านตัวหนังสือที่เราพิมพ์ส่งกันมา ... เขาไม่เหมือนใครๆ เขาไม่ใช่คนเอาใจใคร ไม่ใช่คนสุภาพที่จะพูดจาหวานๆแต่สิ่งที่ทำให้ รักเรามันกลายเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ มันคือ ความแตกต่างทางครอบครัว การทำงานของเขา สิ่งรอบๆตัวเขา เรื่องที่เขาต้องเจอในแต่ละวัน ๆ
ชีวิตของเขาต้องเสี่ยงอันตราย ไม่มีความแน่นอนอะไรเลย เราเคยต้องเลิกกัน มาหลายครั้ง ซึ่งเขาเป็นคนบอกเลิกฉัน 😔 ฉันก้อยอม แล้วเราก้อเหมือนจะทะเลาะกันด้วยตอนนั้น เขาบอกกับฉันว่า เขารักผู้หญิงอีกคน เขาไม่ได้มีฉันแค่คนเดียว เราก้อเลยห่างกันไป 3 เดือน ตลอดเวลา ฉันก้อยังรักเขา เป็นห่วงเขาเหมือนเดิม และในใจฉันก้อยังรู้สึกผิด ที่ฉันพูดแรงๆ ใส่เขา ฉันเลยทักไปขอโทษเขา แล้วเขาก้อบอกกับฉันว่า เรื่องที่เขาบอกฉัน เมื่อคราวก่อน เขาโกหก เขาแค่อยากให้ฉันเลิกกับเขา อยากให้ฉันตัดใจกับเขา แต่รู้อะไรไหม ฉันเองก้อรู้ว่าเขาก้อยังตัดใจจากฉันไม่ได้เหมือนกัน ฉันเลยขอให้เรากลับมาคบกัน หลังจากนั้น เราก้อคบกันมาได้อย่างราบรื่น จนมาถึงช่วงนึง เขาเหมือนเริ่มไม่มีเวลาให้ฉัน ... เขาเหมือนไม่สนใจฉัน เขามองข้ามสิ่งที่ฉันโพสหรือแท็กให้ แล้วก้อแชร์นู้นนี้ทับไป ในแชทเขาก้อไม่ค่อยตอบ แต่เขากลับไปตอบคอมเม้นคนอื่นได้ มันทำให้ฉันกลัว กลัวว่าเขาจะไม่รักฉัน ฉันเหมือนคนงี่เง่า ที่ต้องการความรักจากเขา จนในที่สุด เขาก้อบอกเลิกฉันอีกครั้ง... มันเหมือนโลกทั้งใบของฉัน มันกำลังพังลงมา ฉันเหมือนยืนอยุ่คนเดียวในความมืด ฉันแทบไม่อยากจะเดินต่อ ฉันร้องไห้ จนไข้ขึ้น (ฉันอยู่หอคนเดียว) ฉันปวดหัว แล้วก้อยังคงร้องไห้อยู่แบบนั้น ฉันเลยกินยาไป แล้วฤทธิ์ยาก้อทำให้ฉันหลับไป ฉันตื่นนอนฉันก้อยังคงร้องไห้... ทุกๆครั้ง ที่นึกถึงฉันก้อยังร้องไห้ ... ในหัวของฉัน คิดว่า ฉันมันน่ารำคานมาก ขนาดนั้นเลยหรอ ฉันถึงโดน ผช คนนี้บอกเลิกไปหลายครั้งเหลือเกิน แต่ในใจฉันก้อรู้ว่าที่เขาทำ เพราะคนต้องการห่าง เขาไม่มีเวลาให้ฉันเหมือน ผช อื่นๆ เหมือนคู่รักคู่อื่น ถ้าจะให้เราไปหากันก้อไม่ได้ เพราะเขาอยู่ต่างประเทศ เขาบอกว่า เขารู้ว่าเขาไม่มีเวลาให้ฉัน เขารู้ตัวเองมากที่สุด เราเลิกกันเถอะ ..แล้วเขาก้อยังบอกอีกว่า เขาไม่อยากให้ฉันฝันต่อไปอีกแล้ว ยังไงเรื่องของเราก้อเป็นไปไม่ได้ ชีวิตของฉันมันดีเกินไปสำหรับเขา ฉันควรมองความจริง เพราะฉันโตแล้ว ... มันทำให้ฉันจุกและไปต่อไม่ถูก ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาพุดมา ไม่ว่าฉันจะอ่านมันกี่ครั้ง ทุกครั้งมันก้อยังทำให้ฉันร้องไห้ จนถึงตอนนี้เราเลิกกันแล้ว เขากับฉันก้อยังคงขึ้น
รูป cover บน Facebook เป็นรูปของกันและกันอยู่เลย ฉันไม่รู้ว้าฉันควรจะทำอะไร เรื่องระหว่างเรา มันจะต้องยอมแพ้แล้วจริงๆหรอ ... ???
ปล. ฉันขอบอกก่อนเลยว่า ฉันไม่ใช่คนบ้า ผช เพราะ ตั้งแต่ฉันเป็น ผญ มา ฉันยอมคบกับเขาเป็นแฟนแค่คนเดียวเท่านั้น แล้วถ้าจะไล่ให้ฉันกลับไปตั้งใจเรียน ต้องขอบอกก่อนนะค่ะ ว่าฉันถือว่าเป็นคนที่เรียนเก่งอยู่พอตัว เพราะตอนนี้ฉันกำลังเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์
ปล.2 ขอบคุณค่ะ ที่อ่านจนจบ 😊
รักที่เป็นไปไม่ได้แบบนี่ ฉันควรยอมแพ้กับมันแล้วใช่ไหม ..?
ชีวิตของเขาต้องเสี่ยงอันตราย ไม่มีความแน่นอนอะไรเลย เราเคยต้องเลิกกัน มาหลายครั้ง ซึ่งเขาเป็นคนบอกเลิกฉัน 😔 ฉันก้อยอม แล้วเราก้อเหมือนจะทะเลาะกันด้วยตอนนั้น เขาบอกกับฉันว่า เขารักผู้หญิงอีกคน เขาไม่ได้มีฉันแค่คนเดียว เราก้อเลยห่างกันไป 3 เดือน ตลอดเวลา ฉันก้อยังรักเขา เป็นห่วงเขาเหมือนเดิม และในใจฉันก้อยังรู้สึกผิด ที่ฉันพูดแรงๆ ใส่เขา ฉันเลยทักไปขอโทษเขา แล้วเขาก้อบอกกับฉันว่า เรื่องที่เขาบอกฉัน เมื่อคราวก่อน เขาโกหก เขาแค่อยากให้ฉันเลิกกับเขา อยากให้ฉันตัดใจกับเขา แต่รู้อะไรไหม ฉันเองก้อรู้ว่าเขาก้อยังตัดใจจากฉันไม่ได้เหมือนกัน ฉันเลยขอให้เรากลับมาคบกัน หลังจากนั้น เราก้อคบกันมาได้อย่างราบรื่น จนมาถึงช่วงนึง เขาเหมือนเริ่มไม่มีเวลาให้ฉัน ... เขาเหมือนไม่สนใจฉัน เขามองข้ามสิ่งที่ฉันโพสหรือแท็กให้ แล้วก้อแชร์นู้นนี้ทับไป ในแชทเขาก้อไม่ค่อยตอบ แต่เขากลับไปตอบคอมเม้นคนอื่นได้ มันทำให้ฉันกลัว กลัวว่าเขาจะไม่รักฉัน ฉันเหมือนคนงี่เง่า ที่ต้องการความรักจากเขา จนในที่สุด เขาก้อบอกเลิกฉันอีกครั้ง... มันเหมือนโลกทั้งใบของฉัน มันกำลังพังลงมา ฉันเหมือนยืนอยุ่คนเดียวในความมืด ฉันแทบไม่อยากจะเดินต่อ ฉันร้องไห้ จนไข้ขึ้น (ฉันอยู่หอคนเดียว) ฉันปวดหัว แล้วก้อยังคงร้องไห้อยู่แบบนั้น ฉันเลยกินยาไป แล้วฤทธิ์ยาก้อทำให้ฉันหลับไป ฉันตื่นนอนฉันก้อยังคงร้องไห้... ทุกๆครั้ง ที่นึกถึงฉันก้อยังร้องไห้ ... ในหัวของฉัน คิดว่า ฉันมันน่ารำคานมาก ขนาดนั้นเลยหรอ ฉันถึงโดน ผช คนนี้บอกเลิกไปหลายครั้งเหลือเกิน แต่ในใจฉันก้อรู้ว่าที่เขาทำ เพราะคนต้องการห่าง เขาไม่มีเวลาให้ฉันเหมือน ผช อื่นๆ เหมือนคู่รักคู่อื่น ถ้าจะให้เราไปหากันก้อไม่ได้ เพราะเขาอยู่ต่างประเทศ เขาบอกว่า เขารู้ว่าเขาไม่มีเวลาให้ฉัน เขารู้ตัวเองมากที่สุด เราเลิกกันเถอะ ..แล้วเขาก้อยังบอกอีกว่า เขาไม่อยากให้ฉันฝันต่อไปอีกแล้ว ยังไงเรื่องของเราก้อเป็นไปไม่ได้ ชีวิตของฉันมันดีเกินไปสำหรับเขา ฉันควรมองความจริง เพราะฉันโตแล้ว ... มันทำให้ฉันจุกและไปต่อไม่ถูก ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาพุดมา ไม่ว่าฉันจะอ่านมันกี่ครั้ง ทุกครั้งมันก้อยังทำให้ฉันร้องไห้ จนถึงตอนนี้เราเลิกกันแล้ว เขากับฉันก้อยังคงขึ้น
รูป cover บน Facebook เป็นรูปของกันและกันอยู่เลย ฉันไม่รู้ว้าฉันควรจะทำอะไร เรื่องระหว่างเรา มันจะต้องยอมแพ้แล้วจริงๆหรอ ... ???
ปล. ฉันขอบอกก่อนเลยว่า ฉันไม่ใช่คนบ้า ผช เพราะ ตั้งแต่ฉันเป็น ผญ มา ฉันยอมคบกับเขาเป็นแฟนแค่คนเดียวเท่านั้น แล้วถ้าจะไล่ให้ฉันกลับไปตั้งใจเรียน ต้องขอบอกก่อนนะค่ะ ว่าฉันถือว่าเป็นคนที่เรียนเก่งอยู่พอตัว เพราะตอนนี้ฉันกำลังเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์
ปล.2 ขอบคุณค่ะ ที่อ่านจนจบ 😊