เรื่องมันเกิดขึ้นเพราะเราไม่ชอบผู้หญิงดื่มเหล้าค่ะ
เราคุยกับน้องผู้หญิงคนหนึ่ง
คือเราเป็นห่วงน้องเขา ไม่อยากให้ดื่ม
เราคุยกันทางไลน์ทำได้แค่บอกให้เลิก
น้องเขาไม่ได้ติดนะ แค่เข้าสังคม นานๆครั้งค่ะ
(ดื่มสเมอร์นอฟ อันนี้หนักกว่าเหล้าอีกค่ะ เพราะดื่มง่าย; เขาว่ากันนะ)
แต่เพราะเราเป็นห่วง และไม่อยากให้ดื่มมันเลยทำให้เราทะเลาะกัน
เราเคยบอกกับเขาดีๆค่ะ เลยเลิกคุยไปแปปนึง (เขาอ่าน แล้วตีความหมายเราผิด)
เราไปพาเขากลับมาคุยกันต่อ
แล้วเขาก็กลับไปดื่มอีก (อ้างตามมารยาท แต่ตามมารยาทเราสามารถปฏิเสธได้ใช่มั้ยคะว่าไม่ดื่ม)
ในสายตาเรามองว่ามันไม่งาม (ใครจะคิดยังไง ไม่รู้นะคะ)
เราเลยบอกไปว่า "อยากเป็นผู้หญิงไม่ดีหรอ"
ก็มันดูไม่ดีจริงๆนี่ ผู้หญิงนั่งดื่มในที่ๆผู้ชายรายล้อม คนอื่นมองมา มันไม่น่ารักเลย
แล้วตอนแอกอฮอลเข้าปากก็จะแปลกๆไปจากเดิม คือกล้ามากขึ้นค่ะ
ไม่แคร์อะไร บอกรัก บอกนู่นนี่นั่น เราไม่ถือนะ
แต่เรากลัวเขาไปทำกับคนอื่นจนเกิดเรื่อง
เราบอกเขานะว่าถึงคนที่อยู่ในวงจะสนิทกัน รู้จักกันหมด
แต่เขาอาจเอาคนแปลกหน้าเข้ามากินด้วยก็ได้
แต่เขาก็เถียงว่ารู้ลิมิต ไม่เมา มีสติ
คนดื่มเหล้าไม่ใช่คนไม่ดีไปซะหมด
คนไม่ดื่มก็อาจไม่ใช่คนดี
(เขาไปหาข้ออ้างจากเพือนคนอื่นค่ะ ซึ่งเราคุยแค่กับเขา นั่นคือเราพยายามบอกเขา)
เราทะเลาะกันจนรุนแรง เราใช้คำรุนแรงนะ
พยายามทำทุกอย่างให้เขาเลิกดื่ม
แต่ไร้ผลค่ะ (รุนแรงถึงขนาด บอกเขาว่าเขาเลือกเหล้ามากกว่าเรา ติดเหล้า)
เรามีเจตนานะ เพราะเราบอกเขาดีๆ เขาก็ไม่ฟัง หาข้ออ้างมาหมด
ทำกิริยาเหมือนประชดซึ่งเราก็โมโหค่ะ ยิ่งใช้คำดูถูกเขา ไม่พอใจเขา
เขากลับทำตัวเหมือนไม่รู้เจตนาของเรา ทำให้เราโกรธขึ้นเรื่อยๆ
เราคิดว่ามีคนเข้าใจเรานะ แต่เพราะเขาไม่เข้าใจเราค่ะ
เขาเอาไปบอกคนนู้นคนนี้ว่า เขาติดเหล้า เขาเลว เขาไม่ดี เขาอย่างนู้อย่างนี้
หาว่าเราอคติ ดูถูกเขา ตัดสินเขาเรื่องแค่นี้
เขาบอกเขาไม่ได้ดื่มเป็นประจำ
แต่สำหรับเรานะเพราะคิดว่าเคยทำได้จะทำอีก
และจะติดเป็นนิสัยว่าเคยดื่มแล้วไม่มีอะไร คราวนี้ก็ไม่มีอะไร
คราวหน้าก็จะไม่มีอะไร
แต่อะไรมันก็ไม่แน่นอน ยิ่งเป็นผู้หญิงด้วย
เราควรทำอย่างไรต่อคะ
1.ทำหน้าที่ให้จบ (ยุ่งวุ่นวายชีวิตเขาต่อ เป็นทุกข์แทนเขาต่อ)
2.ขอเคลียร์เพื่อให้เข้าใจเจตนาของเรา (ซึ่งเขาไม่ยอมฟังแน่ๆ ถ้าฟังเรา เชื่อเรา ก็คงไม่เป็นแบบนี้)
3.เลิกยุ่งไปเลยดีกว่า (เพราะคนๆนี้พูดอะไร สอนอะไรไม่ได้ ยิ่งพูดยิ่งทะเลาะกันค่ะ)
ปล.เรามีคนคุยด้วยแค่คนเดียว นั่นคือสิ่งที่ทำให้เราต้องแคร์เขาเป็นพิเศษ
(บางทีเราอาจเห็นแก่ตัวก็ได้)
ขอบคุณค่ะ
แนะนำเราทีค่ะ
เราคุยกับน้องผู้หญิงคนหนึ่ง
คือเราเป็นห่วงน้องเขา ไม่อยากให้ดื่ม
เราคุยกันทางไลน์ทำได้แค่บอกให้เลิก
น้องเขาไม่ได้ติดนะ แค่เข้าสังคม นานๆครั้งค่ะ
(ดื่มสเมอร์นอฟ อันนี้หนักกว่าเหล้าอีกค่ะ เพราะดื่มง่าย; เขาว่ากันนะ)
แต่เพราะเราเป็นห่วง และไม่อยากให้ดื่มมันเลยทำให้เราทะเลาะกัน
เราเคยบอกกับเขาดีๆค่ะ เลยเลิกคุยไปแปปนึง (เขาอ่าน แล้วตีความหมายเราผิด)
เราไปพาเขากลับมาคุยกันต่อ
แล้วเขาก็กลับไปดื่มอีก (อ้างตามมารยาท แต่ตามมารยาทเราสามารถปฏิเสธได้ใช่มั้ยคะว่าไม่ดื่ม)
ในสายตาเรามองว่ามันไม่งาม (ใครจะคิดยังไง ไม่รู้นะคะ)
เราเลยบอกไปว่า "อยากเป็นผู้หญิงไม่ดีหรอ"
ก็มันดูไม่ดีจริงๆนี่ ผู้หญิงนั่งดื่มในที่ๆผู้ชายรายล้อม คนอื่นมองมา มันไม่น่ารักเลย
แล้วตอนแอกอฮอลเข้าปากก็จะแปลกๆไปจากเดิม คือกล้ามากขึ้นค่ะ
ไม่แคร์อะไร บอกรัก บอกนู่นนี่นั่น เราไม่ถือนะ
แต่เรากลัวเขาไปทำกับคนอื่นจนเกิดเรื่อง
เราบอกเขานะว่าถึงคนที่อยู่ในวงจะสนิทกัน รู้จักกันหมด
แต่เขาอาจเอาคนแปลกหน้าเข้ามากินด้วยก็ได้
แต่เขาก็เถียงว่ารู้ลิมิต ไม่เมา มีสติ
คนดื่มเหล้าไม่ใช่คนไม่ดีไปซะหมด
คนไม่ดื่มก็อาจไม่ใช่คนดี
(เขาไปหาข้ออ้างจากเพือนคนอื่นค่ะ ซึ่งเราคุยแค่กับเขา นั่นคือเราพยายามบอกเขา)
เราทะเลาะกันจนรุนแรง เราใช้คำรุนแรงนะ
พยายามทำทุกอย่างให้เขาเลิกดื่ม
แต่ไร้ผลค่ะ (รุนแรงถึงขนาด บอกเขาว่าเขาเลือกเหล้ามากกว่าเรา ติดเหล้า)
เรามีเจตนานะ เพราะเราบอกเขาดีๆ เขาก็ไม่ฟัง หาข้ออ้างมาหมด
ทำกิริยาเหมือนประชดซึ่งเราก็โมโหค่ะ ยิ่งใช้คำดูถูกเขา ไม่พอใจเขา
เขากลับทำตัวเหมือนไม่รู้เจตนาของเรา ทำให้เราโกรธขึ้นเรื่อยๆ
เราคิดว่ามีคนเข้าใจเรานะ แต่เพราะเขาไม่เข้าใจเราค่ะ
เขาเอาไปบอกคนนู้นคนนี้ว่า เขาติดเหล้า เขาเลว เขาไม่ดี เขาอย่างนู้อย่างนี้
หาว่าเราอคติ ดูถูกเขา ตัดสินเขาเรื่องแค่นี้
เขาบอกเขาไม่ได้ดื่มเป็นประจำ
แต่สำหรับเรานะเพราะคิดว่าเคยทำได้จะทำอีก
และจะติดเป็นนิสัยว่าเคยดื่มแล้วไม่มีอะไร คราวนี้ก็ไม่มีอะไร
คราวหน้าก็จะไม่มีอะไร
แต่อะไรมันก็ไม่แน่นอน ยิ่งเป็นผู้หญิงด้วย
เราควรทำอย่างไรต่อคะ
1.ทำหน้าที่ให้จบ (ยุ่งวุ่นวายชีวิตเขาต่อ เป็นทุกข์แทนเขาต่อ)
2.ขอเคลียร์เพื่อให้เข้าใจเจตนาของเรา (ซึ่งเขาไม่ยอมฟังแน่ๆ ถ้าฟังเรา เชื่อเรา ก็คงไม่เป็นแบบนี้)
3.เลิกยุ่งไปเลยดีกว่า (เพราะคนๆนี้พูดอะไร สอนอะไรไม่ได้ ยิ่งพูดยิ่งทะเลาะกันค่ะ)
ปล.เรามีคนคุยด้วยแค่คนเดียว นั่นคือสิ่งที่ทำให้เราต้องแคร์เขาเป็นพิเศษ
(บางทีเราอาจเห็นแก่ตัวก็ได้)
ขอบคุณค่ะ