เรากลัวพวกสัตว์เลื้อยคลานอย่างตะขาบและกิ้งกือ เราเกิดและใช้ชีวิตในเมือง บ้านเราก็เป็นปูนและคอนกรีต ห้องต่างๆ ก็ได้รับการทำความสะอาดทุกวัน พวกหลุมท่อน้ำต่างๆก็ไม่มี ไม่เลยไม่ค่อยเจอพวกตะขาบและกิ้งกือหรอก ตอนอยู่นอกบ้านก็ไม่ค่อยเจอ มีเจอบ้างเป็นบางช่วง แต่ส่วนมากก็จะเจอพวกตัวเล็กๆ ไม่ค่อยเจอตัวพ่อตัวแม่ (เคยเจอตัวแม่ครั้งนึง เราวิ่งเลย)
แต่พอเรามาอยู่ กทม. เช่าหอพักอยู่แถวๆ ฝั่งธน หอพักอยู่ในซอย สภาพพื้นดินก็อาจดูชื้นๆหน่อยมั้ง ห้องเราอยู่ชั้นสูงๆ ก็ไม่ค่อยเจอพวกตะขาบกิ้งกือหรอก (เคยเจอกิ้งกือครั้งนึงในห้องน้ำ แต่ตัวไม่ใหญ่ น่าจะมาจากท่อน้ำ) แต่พอเดินออกมาข้างนอกหอนี่สิ เจอกิ้งกือตัวใหญ่มาก (สำหรับคนที่เห็นบ่อยก็อาจคิดว่าไม่ใหญ่เท่าไหร่ แต่สำหรับเราคือใหญ่แล้ว พ่อเราเคยใช้ชีวิตในป่ายังบอกเลยว่ากิ้งกือที่นี่ตัวใหญ่) แล้วก็มักจะเจอแต่ตัวใหญ่ๆ ไม่ค่อยเจอตัวเล็กๆ ตัวมันใหญ่กว่าที่เราเห็นแถวๆ บ้านเรามากเลย แล้วเราก็กลัว ขนลุก ถ้าเป็นกิ้งกือตัวเล็กๆ ที่เราเจอในบ้าน เราก็แค่เอาไม้มาเขี่ยให้มันม้วนตัว แล้วเราก็จิ้มมันไปทิ้งที่อื่น แต่พอเจอตัวใหญ่ๆ เป้งๆ เราก็ไม่กล้าเข้าใกล้มัน สยอง รู้นะว่ามันไม่กัด แต่พอนึกถึงตอนมันเดินยั้วเยี้ย เราก็จินตนาการไปว่า 'ถ้ามันไต่ขึ้นขาเราล่ะ?' บางทีก็นึกในใจว่า 'บนเสื้อผ้าเรามีกิ้งกือเลื้อยเข้ามาแอบบ้างไหมเนี่ย?'
แต่สิ่งที่เรากลัวมากกว่ากิ้งกืออีก ก็คือตะขาบ ตอนอยู่ กทม. เราเจอตะขาบน้อยกว่ากิ้งกือ (แต่ตอนอยู่บ้านเจอตะขาบมากกว่ากิ้งกือ แต่ก็เจอพวกลูกมันมากกว่า) เรากลัวตะขาบมากกว่ากิ้งกือ ก็เพราะว่าตะขาบมันมีพิษ มันกัดได้ และลักษณะลำตัวของตะขาบก็ดูน่ากลัวกว่ากิ้งกืออยู่แล้ว เวลาเจอครั้งนึงก็จะเจอแต่ตัวใหญ่ๆ จนเราสงสัยว่าตัวเล็กๆ หายไปไหนหมด
แล้วทีนี้ เวลาเราจะเดินจากหอพักเราไปทำงาน ไปซื้อของ หรือไปทำธุระต่างๆ เรามักจะชอบเดินออกไปทางลัด ซึ่งเป็นซอยแคบๆ เปลี่ยวๆ แล้วพวกกิ้งกือและตะขาบมันก็จะชอบอยู่กันในซอยนั้นแหละ ในซอยนั้นจะมีสภาพชื้นๆ มีต้นไม้ มีคลองคูน้ำอยู่ บางครั้งก็ส่งกลิ่นเหม็น เพราะฉะนั้นพวกสัตว์เลื้อยคลานก็จะชอบอยู่กัน ถ้าไม่ใช่ช่วงที่ฝนตก ก็จะไม่ค่อยเจอพวกมัน แต่พอช่วงฝนตกนี่แหละ เราเดินเข้าซอยทีไรก็เจอกิ้งกือตัวเป้งๆ เราก็เลยไม่กล้าเดินเข้าไปเลย ต้องเปลี่ยนไปใช้เส้นทางตรงที่เป็นถนนใหญ่หน่อย โอกาสที่จะเจอสัตว์พวกนี้ก็น้อยกว่า แต่มันก็ไกลกว่าทางลัด 2-3 เท่าแทน
ระบายซะยาวเลย ขำตัวเอง อาการหนักนะเนี่ย แต่กลัวจริงๆนะ เราไม่กลัวแมลงสาบ หนู ตุ๊กแก ฯลฯ แต่กลัวตะขาบกับกิ้งกือนี่แหละ
ไม่ชอบฤดูฝนเลย เจอทั้งกิ้งกือทั้งตะขาบ กลัวจัง
แต่พอเรามาอยู่ กทม. เช่าหอพักอยู่แถวๆ ฝั่งธน หอพักอยู่ในซอย สภาพพื้นดินก็อาจดูชื้นๆหน่อยมั้ง ห้องเราอยู่ชั้นสูงๆ ก็ไม่ค่อยเจอพวกตะขาบกิ้งกือหรอก (เคยเจอกิ้งกือครั้งนึงในห้องน้ำ แต่ตัวไม่ใหญ่ น่าจะมาจากท่อน้ำ) แต่พอเดินออกมาข้างนอกหอนี่สิ เจอกิ้งกือตัวใหญ่มาก (สำหรับคนที่เห็นบ่อยก็อาจคิดว่าไม่ใหญ่เท่าไหร่ แต่สำหรับเราคือใหญ่แล้ว พ่อเราเคยใช้ชีวิตในป่ายังบอกเลยว่ากิ้งกือที่นี่ตัวใหญ่) แล้วก็มักจะเจอแต่ตัวใหญ่ๆ ไม่ค่อยเจอตัวเล็กๆ ตัวมันใหญ่กว่าที่เราเห็นแถวๆ บ้านเรามากเลย แล้วเราก็กลัว ขนลุก ถ้าเป็นกิ้งกือตัวเล็กๆ ที่เราเจอในบ้าน เราก็แค่เอาไม้มาเขี่ยให้มันม้วนตัว แล้วเราก็จิ้มมันไปทิ้งที่อื่น แต่พอเจอตัวใหญ่ๆ เป้งๆ เราก็ไม่กล้าเข้าใกล้มัน สยอง รู้นะว่ามันไม่กัด แต่พอนึกถึงตอนมันเดินยั้วเยี้ย เราก็จินตนาการไปว่า 'ถ้ามันไต่ขึ้นขาเราล่ะ?' บางทีก็นึกในใจว่า 'บนเสื้อผ้าเรามีกิ้งกือเลื้อยเข้ามาแอบบ้างไหมเนี่ย?'
แต่สิ่งที่เรากลัวมากกว่ากิ้งกืออีก ก็คือตะขาบ ตอนอยู่ กทม. เราเจอตะขาบน้อยกว่ากิ้งกือ (แต่ตอนอยู่บ้านเจอตะขาบมากกว่ากิ้งกือ แต่ก็เจอพวกลูกมันมากกว่า) เรากลัวตะขาบมากกว่ากิ้งกือ ก็เพราะว่าตะขาบมันมีพิษ มันกัดได้ และลักษณะลำตัวของตะขาบก็ดูน่ากลัวกว่ากิ้งกืออยู่แล้ว เวลาเจอครั้งนึงก็จะเจอแต่ตัวใหญ่ๆ จนเราสงสัยว่าตัวเล็กๆ หายไปไหนหมด
แล้วทีนี้ เวลาเราจะเดินจากหอพักเราไปทำงาน ไปซื้อของ หรือไปทำธุระต่างๆ เรามักจะชอบเดินออกไปทางลัด ซึ่งเป็นซอยแคบๆ เปลี่ยวๆ แล้วพวกกิ้งกือและตะขาบมันก็จะชอบอยู่กันในซอยนั้นแหละ ในซอยนั้นจะมีสภาพชื้นๆ มีต้นไม้ มีคลองคูน้ำอยู่ บางครั้งก็ส่งกลิ่นเหม็น เพราะฉะนั้นพวกสัตว์เลื้อยคลานก็จะชอบอยู่กัน ถ้าไม่ใช่ช่วงที่ฝนตก ก็จะไม่ค่อยเจอพวกมัน แต่พอช่วงฝนตกนี่แหละ เราเดินเข้าซอยทีไรก็เจอกิ้งกือตัวเป้งๆ เราก็เลยไม่กล้าเดินเข้าไปเลย ต้องเปลี่ยนไปใช้เส้นทางตรงที่เป็นถนนใหญ่หน่อย โอกาสที่จะเจอสัตว์พวกนี้ก็น้อยกว่า แต่มันก็ไกลกว่าทางลัด 2-3 เท่าแทน
ระบายซะยาวเลย ขำตัวเอง อาการหนักนะเนี่ย แต่กลัวจริงๆนะ เราไม่กลัวแมลงสาบ หนู ตุ๊กแก ฯลฯ แต่กลัวตะขาบกับกิ้งกือนี่แหละ