ตอนนั้นหัวใจของเรากลับมาเต้นเร็วอีกครั้งค่ะ😉 แต่ต้องเล่นตัวหน่อยเดี๋ยวเค้าหาว่าเราง่าย แต่ก็ได้ไม่ยาก ฮ่าาๆๆๆ
เรา : ทำไรว่ะ (พลักพี่เค้าออกไป)
พี่ท๊อป : กลับมาคบกับกูเถอะกูขอร้องล่ะ สัญญาจะไม่ทำให้ต้องเสียใจอีก..
เรา : ไม่ (เบี่ยงหน้าหนี)
พี่ท๊อป : (จู่ๆก็ลงมาจูบเราอีก แต่ครั้งนี้จูบแบบแรงมากทั้งกัดปากเราทั้งสอดลิ้น😆😆 แน่นอนค่ะผช.ถ้าได้จูบมือก็คงอยู่ไม่นิ่ง เค้าเอามือของพี่เค้าลูบคลำไปเรื่อยๆและที่พีคไปกว่านั้นคือพี่เค้าบีบหน้าอกเราแล้วก็ลงมาเรื่อยๆจนถึง....)
เรา : หยุด..น่ะ (พยายามเรียกสติค่ะ)
พี่ท๊อป : (ไม่ยอมหยุดค่ะทำไปเรื่อยๆเหมือนว่าเราเป็นหุ่นอ่ะค่ะ จนกระทั่งเราสองคนไม่มีเสื้อผ้าติดตัวแม้แต่ชิ้นเดียว..ต่อจากนั้นพี่เค้าหยุดไปทีนึงค่ะเรารู้สึกเหมือนว่ามันมีอะไรบางอย่างที่พยายามจะเข้าไปมาอยู่ในตัวเราเราเลยรีบพูดขัดพี่เค้าขึ้นมา..)
เรา : พี่ท๊อปหยุดน่ะ! (จนเราได้สติแล้วเห็นว่าพี่เค้ากำลังจะเอากล้วยมาป้อนลิงของเรา..เราเลยรีบกระเด็นตัวออกมารีบหาเสื้อผ้าใส่ แต่ทว่า..พี่เค้ากระชากเสื้อผ้าที่เรากำลังจะใส่ออกจากตัวเราจนเสื้อผ้ากระเจิดกระเจิงไปอยู่ที่ปากประตูค่ะ
(อย่าโฟกัสเสื้อผ้าจะดีกว่า) หลังจากที่แย่งเสื้อผ้ากันไปมาเสร็จพี่เค้าก็จับเรานอน ตอนนั้นเราไม่รู้หรอกน่ะว่าตอนนั้นพี่เค้าเมาหรือเปล่า? เราเลยพยายามขัดขืน แต่อย่างว่าค่ะแรงผช.นี่เยอะมากกกคะ😭😭
เราเลยไม่รู้จะทำไงต่อดีจะเรียกให้คนช่วยดีหรือเปล่าตอนนั้นเราเสียความรู้สึกทุกอย่างเราเลยร้องไห้ออกมา แต่..มันได้ผลค่ะพี่เค้าหยุดแล้วมองหน้าเราเราเลยพูดไปว่า..)
เรา : ไมทำแบบนี้ว่ะ นี่เหรอรัก? (พูดไปพร้อมน้ำตาสะอึกสะอื้น)
หลังจากที่เราพูดจบพี่ท๊อปก็ยอมหยุดและเอาเสื้อผ้าที่โยนทิ้งของเราเอามาใส่ให้เราค่ะ แต่เรากลับกระชากเสื้อผ้าของเรามาใส่เอง ตอนนนั้นเราอยากกลับบ้านมากๆแต่..จะกลับยังใงล่ะรถก็ยังซ่อมไม่เสร็จ จะขอให้ไปส่งงั้นเหรอ..ไม่มีทาง
เราเลยจำใจที่จะข่มตาลงนอนค่ะ..
พอรุ่งเช้าเราก็ตื่นก่อนเลยค่ะไปนั่งรอให้พี่หนุ่มเค้ารีบซ่อมรถไปเลย
ไปว่า..
บทสนทนา##
เรา : เอ่อ.พี่หนุ่มช่วยซ่อมรถให้หนูหน่อยสิหนูรีบไปในเมืองอ่ะ😊
พี่หนุ่ม : อ๋อ.ได้สิๆรอแปป
เรา : 😁😁
พี่ฝ้าย : เอ้ารีบเหรอว่าจะชวนกินข้าวด้วยกันเนี่ยพี่ทำข้าวต้มกุ้งของโปรดเสี่ยท๊อปเนี้ย😄😄
เรา : อ่อ.ขอบคุณค่ะพี่ฝ้ายไว้วันหลังดีกว่าหน้อะ😊
พี่ฝ้าย : จ้าา
สักพักพี่ท๊อปก็เดินลงมาจากบ้านมาที่ร้านซ่อมรถแล้วก็เอาแต่มองเรา ไม่กล้าคุยด้วย
ตอนนั้นเราอึดอัดใจมากกก อยากให้พี่หนุ่มเค้ารีบๆซ่อมรถให้มันเสร็จๆไปสักที..
อ้อลืมบอกไปน่ะค่ะว่าเรายังคงซิงอยู่😆😆😆😆คืนนั้นมันไม่มีอะไรไปกว่านั้นจริงเห้อเสียดาย😞😞ไม่สิ ฮ่าๆๆ)
บทสนทนา##
พี่หนุ่ม : อ่ะ.รถเสร็จล่ะ
เรา : อ่อ.ขอบคุณค่ะ อ้อเดี๋ยวเย็นๆจะเอาเงินมาให้นะคะ😊😁
พี่หนุ่ม : เมื่อไหร่ก็ได้ครับผม
พี่ท๊อป : พี่เดี๋ยวหักค่าแรงผมไปเลยก็ได้ไม่เป็นไร
พอพี่เค้าพูดจบก็มีท่าทีว่าจะเดินเข้ามาคุยกับเรา แต่เรารีบขับรถออกไปเลยค่ะ..
พอไปถึงบ้านเรารีบอาบน้ำชาร์ตแบตอย่างเต็มที่แต่พอเปิดโทรศัพท์ดูสายที่แม่โทรมาหาเราตั้งหลายสายท่านน่าจะเป็นห่วงเรามากล่ะคะ
เราเลยโทร.ไปหาแม่..
บทสนทนา##
เรา : โทษทีน่ะแม่เมื่อคืนแบตมันหมด😁😁😂
แม่ : อ๋อ.แล้วตกลงเมื่อคืนไปนอนไหน?
เรา : เอ่อ..ก็นอนบ้านชิบูไง
แม่ : โกหกให้มันเนียนๆหน่อย
ไปค้างกับท๊อปมาเหรอ
เรา : อื้อ.แม่รู้ได้ไงเนี่ย?
แม่ : ก็ท๊อปโทรมาบอกแม่ไง
เรา : อ้อ
แม่ : ดีกันแล้วเหรอถึงไปค้างด้วยกันได้
เรา : ดีบ้าดีบออะไรล่ะ บังเอิญแค่นั้นแหละ
แม่ : อื้อ.ตอนนี้มาบ้านหรือยัง
เรา : ค่าาตอนนี้อยู่บ้านล่ะค่าาา😊
แม่ : โอเค.ดีแล้วแหละ งั้นแค่นี้น่ะมีไรก็โทร.มาล่ะกัน
เรา : โอเช 😊
ต่อจากเรื่องเมื่อคืนนั้นเราก็ไม่กล้าที่จะเล่าให้ใครฟังเลยทั้งเพื่อนที่สนิทที่สุดแม้กระทั่งแม่...
หลังจากที่เราคุยกับแม่เสร็จเราไม่รู้หรอกว่ามีสายซ้อนเข้ามา นั่นก็คือ..พี่ท๊อป พอสักพักก็โทร.เข้ามาอีก เราก็จ้องเบอร์ไปสักพักว่าจะรับสายดีหรือเปล่า..มันทำให้เราคิดถึงเรื่องเมื่อคืนขึ้นอีกครั้งเราเลยเผลอไปกดตัดสายทิ้งซะงั้น เหวอออออ~•~
พอตกเย็นคือเราต้องเอาเงินไปให้พี่หนุ่มเค้าค่ะถึงแม้ว่าพี่ท๊อปเค้าจะพูดแบบนั้นออกไปแต่..เราไม่ได้เป็นอะไรกันนี่ค่ะจะยอมให้จ่ายแทนได้ไง เราเลยถือซะว่าไปจ่ายเงินค่ารถแล้วก็เอาเสื้อผ้าไปคืนแค่นั้นไม่ต้องไปคิดอะไรมากมาย(แต่ก็อดคิดไม่ได้อยู่ดี😪)
ร้านพี่หนุ่ม..
บทสนทนา##
เรา : พี่หนุ่มนี่เงินค่าซ่อมรถค่ะ
พี่หนุ่ม : อ้าว.นี่พี่หักเงินของไอ้ท๊อปไปล่ะน่ะ ฮ่าาๆๆ
เรา : เอ่อ..ไม่ต้องหรอกค่ะ😊
พี่ท๊อป : (เดินเข้ามาหาเรา)
ระหว่างนั้นพี่ฝ้ายก็ชวนเราไปชิมขนมที่พี่เค้าทำในครัวเราเลยถือโอกาสนี้เดินหนีพี่เค้าไปเลยคะ
ในครัว..
พี่ฝ้าย : ดีกันยัง?
เรา : (ชิมขนมอยู่แถบติดคอ)
พี่ฝ้าย : โทดทีน่ะที่พี่ถามแบบนี้ ฮ่าๆๆ😁😁😁
เรา : อ่อ.ไม่เป็นไรคะพี่😊
พี่ฝ้าย : แล้ว..ยังใงล่ะจ้ะดีกันยังอ่าา
เรา : เอ่อ...พี่ฝ้ายลองบอกหนูหน่อยสิว่าพี่ท๊อปมีอะไรดีพอที่หนูต้องกลับไปคืนดีด้วย?
พี่ฝ้าย : ถ้าให้พูดถึงความดีหรอ..ก็เป็นคนมีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่น่ะรักเด็กด้วย😊 แต่ให้พูดถึงความรักของมันอ่ะรักใครรักจริงน่ะกับบางคนเท่านั้นถ้ามันไม่แคร์ใครจริงๆมันจะไม่ยอมไปอ้อนวอนใครเด็ดขาด แต่ไหนๆพี่ก็พูดล่ะน่ะคือท๊อปมันก็เคยพาแฟนเก่ามันมาที่นี่น่ะคนที่ชื่อมิ้นนั่นอ่ะ แต่หลังจากที่เลิกกันไปก็ไม่เห็นมันพาใครมาอีกเลยน่ะ นอกจากเรา..
เรา : ถ้ามันเคยพาแฟนเก่ามาที่นี่ด้วย แล้วเคยพาแฟนเก่ามาเอาที่นี่ด้วยมั้ยล่ะ? (อารมณ์ขึ้นจนพูดแบบนั้นออกไป...😥)
พี่ฝ้าย : เอ่อ...เรื่องนี้พี่ก็ไม่รู้น่ะจ้ะ
เรา : เอ่อคือ..ขอโทดน่ะพี่ที่พูดออกไปแบบนั้น😥
พี่ฝ้าย : ไม่เป็นไรจ้ะ พี่เข้าใจดีเรื่องแบบนี้😊
เรา : งั้นเดียวหนูกลับก่อนล่ะกันน่ะไว้มาชิมขนมใหม่😁😁
จากนั้นเราก็เดินออกมาจากห้องครัวแต่หารู้ไม่ว่าพี่ท๊อปยืนอยู่หน้าประตูและน่าจะได้ยินในสิ่งที่เราพูดและถามจากพี่ฝ้ายทั้งหมด
พี่ท๊อป : อยากรู้ไรก็ถามที่พี่ดิ
เรา : (เดินหนีอย่างเดียวไม่พูดอะไรด้วย)
พี่ท๊อป : เดี๋ยวดิ (จับแขนเราไว้)
เรา : (รีบสะบัดออก) มีไรอีกล่ะ?
พี่ท๊อป : เรื่องเมื่อคืน..ขอโทดน่ะ
เรา : อือ
พี่ท๊อป : หิวข้าวมั้ยไปกินข้าวกันร้านนั้นอ่ะที่เราชอบ..
เรา : (มาแนวไหนว่ะเนี่ยย) ไม่หิวกลับก่อนน่ะ
พี่ท๊อป : เดี๋ยวไปส่งบ้าน
เรา : ไม่ต้อง มาเองกลับเองได้
หลังจากนั้นมาพอตกตอนกลางคืนพี่เค้าก็โทร.มาหาเราอีกทั้งโทร.ทั้งคอลมาตอนนั้นเราไม่รู้หรอกเพราะเรานอน เพราะปจด.เรามาตอนเช้า เราคิดไปคิดมาคือดีอ่ะ ถ้าคืนนั้นเรายอมพี่เค้าไปคือ..ท้องเหงๆอ่ะ😥😥 แต่ปจด.ที่มาครั้งนี้นี่มาแบบหนักมากก ทั้งปวดเมื่อยไปทั่วแถมยังเป็นไข้อีกเห้อ (คาดว่าน่าจะสดุ้ง...หรือเปล่า😂😁)
แต่พอเราตื่นขึ้นมาตอนบ่ายของอีกวันหนึ่ง. เราก็รู้ว่าเหมือนเราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว แต่พอเราลืมตาขึ้นมานั้น..พี่ท๊อป เราเลยมองพี่เค้าตาปริบๆ
พี่ท๊อป : เป็นไงบ้าง?
เรา : มาได้ไงเนี่ยแล้ว..เข้ามาได้ไง?
พี่ท๊อป : ประตูก็มีปะว่ะ
เรา : กวนตีนหรอ?จริงจังน่ะ
พี่ท๊อป : หึหึ ก็ปีนหน้าต่างเข้ามา
เรา : ห้ะะ (หันไปมองหน้าต่างเฉย)
พี่ท๊อป : โทรหาทำไมไม่รับว่ะเกิดเป็นไรขึ้นมาทำไง??
เรา : เราไม่ได้เป็นไรกันน่ะ จำเป็นต้องทำอย่างนั้นด้วยเหรอ?
พี่ท๊อป : นี่ถ้าไม่ติดว่าไม่สบายนี่เอาล่ะน่ะ
วันนั้นพี่เค้าก็อยู่ดูแลเราทั้งวันทั้งคืนเลยค่ะ เราก็ดูอบอุ่นดูแต่ที่น่าตื่นเต้นไปกว่านั้นคือพี่เค้าเช็ดตัวแถมยังเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เราอีกด้วย😆😱
เรา : ทำไรว่ะเนี่ย
พี่ท๊อป : ก็จะเช็ดตัวให้ไงเหม็นน😌
เรา : ไม่ต้องเดี๋ยวเช็ดตัวเอง (แย่งผ้าเช็ดตัวมา)
พี่ท๊อป : ไม?อายเหรอ...😊😊
เรา : เปล่า..เคยอยู่ตัวคนเดียวเคยดูแลตัวเองมาก่อนไม่จำเป็นที่ต้องให้คนอื่นมาดูแลหรอก
พี่ท๊อป : พูดไรแบบนั้นว่ะ
เรา : ความจริงนี่..ดีขึ้นแล้วกลับไปเหอะ
พี่ท๊อป : ไม่กลับ จะทำไม
ต่อจากนั้นเราก็ไม่พูดอะไรต่ออีกค่ะไม่กลับก็ไม่กลับเรื่องคุณ
คืออีกใจก็ใจอ่อนแหละค่ะคือพี่เค้าดูแลเราดีมากช่วงไข้เราขึ้น
พอรุ่งเช้าพ่อกับแม่เรากลับมาเราไม่รู้เลยว่ามาตอนไหนเพราะตอนนั้นพี่เค้าคงไปเปิดประตูให้พ่อกับแม่เราเอง
พ่อแม่เราน่าจะเหว๋อพอสมควรว่าพี่ท๊อปมาอยู่ที่นี่ได้ใง
หลังจากนั้นเราก็ตื่นขึ้นมาแบบงุนงวยหน่อยๆไข้ก็เริ่มหายสภาพพอเป็นคนอยู่บ้าง😁😁เราเลยออกมาหาพ่อกับแม่..
แม่ : ทำไมท๊อปถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?
พี่ท๊อป : คือร่าไม่สบายหน่ะคับ
แม่ : แล้วนี่กลับมาคบกันแล้วเหรอ
เรา : ไม่หรอกไม่มีทาง
พี่ท๊อป : ยังหรอกคับ แต่..กำลังจะมาขอพ่อกับแม่คบร่าอีกครั้งคับ
เรา : (รีบดึงตัวพี่เค้าออกมาคุยข้างนอก)
ขอบคุณน่ะที่เสียเวลามาดูแล นี่ก็หายไข้แล้วกลับไปเหอะ..
พี่ท๊อป : กลับก็ได้..แต่วันหลังจะมาใหม่(เข้ามาหอมแก้มเราพร้อมยักคิ้วขวา)
โอ้ยยยแม่เจ้าาา😳😳😳😳😚เขิ๊นนน
หลังจากนั้นพี่เค้าก็หายไปค่ะประมาณ3วัน แต่...กลับมาครั้งนี้คือพาพ่อแม่เค้ามาด้วย😨😨😨😨อะไรยังใงดีน่ะที่ไม่พาตร.มาด้วย ฮ่าๆๆ
พอพ่อแม่พี่เค้ามาถึงก็มาคุยเรื่องของเรากับพี่ท๊อปแหละแต่ตอนนั้นเราไม่อยู่ที่บ้าน(พูดง่ายๆคือไปกินงานวันเกิดเพื่อนแน่นอนค่ะว่าต้องมีดื่มกันบ้าง😉)
เราไม่รู้หรอกน่ะว่าพ่อแม่เรากับพ่อแม่พี่เค้าคุยอะไรกันบ้าง รู้แต่ว่าเราเมามากกก เข้าบ้านประมาณตี2กว่าๆ เราไม่รู้หรอกว่าใครโทร.หาเราบ้างเพราะเราลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้องนอน พอดูก็เท่านั้นแหละพี่ท๊อปโทร.มาตั้งหลายสาย
พอรุ่งเช้ามาอยู่ๆแม่ก็มาคุยกับเราตอนกินข้าวว่า...
บทสนทนา##
แม่ : เมื่อวานตอนเย็นไปไหนมา?
เรา : อ๋อ.วันเกิดเพื่อนอ่ะ
แม่ : โทร.หาก็ไม่รับน่ะ
เรา : อ่อ.ก็ลืมไว้ในห้องไงง
แม่ : เมื่อนวานท๊อปพาพ่อกับแม่มาคุยเรื่องเรา
เรา : (ชะงักไปแปปนึง) มาทำไม?
แม่ : ก็มาคุยเรื่องระหว่างลูกกับท๊อปไงล่ะ
เรา : อือ.แล้วแม่พูดไปว่าไงบ้างล่ะ
(นั่งกินข้าวชิลๆ)
แม่ : จะให้พูดว่าไงล่ะท๊อปมาขอคบกับลูกไม่ใช่แม่
เรา : อื้อ
แม่ : อื้อ.นี่หมายความว่าไง?
เรา : เป็นแม่ถ้าเมื่อก่อนแม่ไปเจอพ่อเอากับผญ.คนอื่นทำ
ๆใส่แม่ล่ะแม่ยังจะอยากคบกับพ่ออยู่มั้ย?
แม่ : ความคิดของผญ.สมัยนี้กับสมัยก่อนมันต่างกันน่ะ ถ้าเป็นแม่ต้องใช้ใจตัดสินมากกว่าสมองน่ะถ้าเรารักผช.คนนั้นจริงๆเพราะในอนาคตเราต้องใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยกันต้องใช้เหตุผลและความอดทน
เรา : แต่คนเรามันมีขีดจำกัดน่ะแม่
แม่ : แล้วแต่เราแล้วกันว่าจะทำยังไงต่อจะคบหรือไม่คบ เพราะ...แม่ของท๊อปมาขอหมั้นเรา
เรา : ห้ะะ จริงเหรอแม่?
แม่ : อื้ม.เย็นนี้อย่าไปไหนล่ะพ่อกับแม่ท๊อปจะมาคุยกับเรา
คือแบบตอนนั้นมัวแต่คิดว่านี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ยจู่ๆก็มาขอหมั้นคือนี่เราสำคัญกับพี่เค้าขนาดนั้นเลยเหรอ?พี่เค้าจริงจังกับเราขนาดนั้นเลยเหรอ?หรือว่าแค่เพียงอยากชดเชยความรู้สึกที่เสียไปของเรากันแน่...
กว่าจะพอ#11
เรา : ทำไรว่ะ (พลักพี่เค้าออกไป)
พี่ท๊อป : กลับมาคบกับกูเถอะกูขอร้องล่ะ สัญญาจะไม่ทำให้ต้องเสียใจอีก..
เรา : ไม่ (เบี่ยงหน้าหนี)
พี่ท๊อป : (จู่ๆก็ลงมาจูบเราอีก แต่ครั้งนี้จูบแบบแรงมากทั้งกัดปากเราทั้งสอดลิ้น😆😆 แน่นอนค่ะผช.ถ้าได้จูบมือก็คงอยู่ไม่นิ่ง เค้าเอามือของพี่เค้าลูบคลำไปเรื่อยๆและที่พีคไปกว่านั้นคือพี่เค้าบีบหน้าอกเราแล้วก็ลงมาเรื่อยๆจนถึง....)
เรา : หยุด..น่ะ (พยายามเรียกสติค่ะ)
พี่ท๊อป : (ไม่ยอมหยุดค่ะทำไปเรื่อยๆเหมือนว่าเราเป็นหุ่นอ่ะค่ะ จนกระทั่งเราสองคนไม่มีเสื้อผ้าติดตัวแม้แต่ชิ้นเดียว..ต่อจากนั้นพี่เค้าหยุดไปทีนึงค่ะเรารู้สึกเหมือนว่ามันมีอะไรบางอย่างที่พยายามจะเข้าไปมาอยู่ในตัวเราเราเลยรีบพูดขัดพี่เค้าขึ้นมา..)
เรา : พี่ท๊อปหยุดน่ะ! (จนเราได้สติแล้วเห็นว่าพี่เค้ากำลังจะเอากล้วยมาป้อนลิงของเรา..เราเลยรีบกระเด็นตัวออกมารีบหาเสื้อผ้าใส่ แต่ทว่า..พี่เค้ากระชากเสื้อผ้าที่เรากำลังจะใส่ออกจากตัวเราจนเสื้อผ้ากระเจิดกระเจิงไปอยู่ที่ปากประตูค่ะ
(อย่าโฟกัสเสื้อผ้าจะดีกว่า) หลังจากที่แย่งเสื้อผ้ากันไปมาเสร็จพี่เค้าก็จับเรานอน ตอนนั้นเราไม่รู้หรอกน่ะว่าตอนนั้นพี่เค้าเมาหรือเปล่า? เราเลยพยายามขัดขืน แต่อย่างว่าค่ะแรงผช.นี่เยอะมากกกคะ😭😭
เราเลยไม่รู้จะทำไงต่อดีจะเรียกให้คนช่วยดีหรือเปล่าตอนนั้นเราเสียความรู้สึกทุกอย่างเราเลยร้องไห้ออกมา แต่..มันได้ผลค่ะพี่เค้าหยุดแล้วมองหน้าเราเราเลยพูดไปว่า..)
เรา : ไมทำแบบนี้ว่ะ นี่เหรอรัก? (พูดไปพร้อมน้ำตาสะอึกสะอื้น)
หลังจากที่เราพูดจบพี่ท๊อปก็ยอมหยุดและเอาเสื้อผ้าที่โยนทิ้งของเราเอามาใส่ให้เราค่ะ แต่เรากลับกระชากเสื้อผ้าของเรามาใส่เอง ตอนนนั้นเราอยากกลับบ้านมากๆแต่..จะกลับยังใงล่ะรถก็ยังซ่อมไม่เสร็จ จะขอให้ไปส่งงั้นเหรอ..ไม่มีทาง
เราเลยจำใจที่จะข่มตาลงนอนค่ะ..
พอรุ่งเช้าเราก็ตื่นก่อนเลยค่ะไปนั่งรอให้พี่หนุ่มเค้ารีบซ่อมรถไปเลย
บทสนทนา##
เรา : เอ่อ.พี่หนุ่มช่วยซ่อมรถให้หนูหน่อยสิหนูรีบไปในเมืองอ่ะ😊
พี่หนุ่ม : อ๋อ.ได้สิๆรอแปป
เรา : 😁😁
พี่ฝ้าย : เอ้ารีบเหรอว่าจะชวนกินข้าวด้วยกันเนี่ยพี่ทำข้าวต้มกุ้งของโปรดเสี่ยท๊อปเนี้ย😄😄
เรา : อ่อ.ขอบคุณค่ะพี่ฝ้ายไว้วันหลังดีกว่าหน้อะ😊
พี่ฝ้าย : จ้าา
สักพักพี่ท๊อปก็เดินลงมาจากบ้านมาที่ร้านซ่อมรถแล้วก็เอาแต่มองเรา ไม่กล้าคุยด้วย
ตอนนั้นเราอึดอัดใจมากกก อยากให้พี่หนุ่มเค้ารีบๆซ่อมรถให้มันเสร็จๆไปสักที..
อ้อลืมบอกไปน่ะค่ะว่าเรายังคงซิงอยู่😆😆😆😆คืนนั้นมันไม่มีอะไรไปกว่านั้นจริงเห้อเสียดาย😞😞ไม่สิ ฮ่าๆๆ)
บทสนทนา##
พี่หนุ่ม : อ่ะ.รถเสร็จล่ะ
เรา : อ่อ.ขอบคุณค่ะ อ้อเดี๋ยวเย็นๆจะเอาเงินมาให้นะคะ😊😁
พี่หนุ่ม : เมื่อไหร่ก็ได้ครับผม
พี่ท๊อป : พี่เดี๋ยวหักค่าแรงผมไปเลยก็ได้ไม่เป็นไร
พอพี่เค้าพูดจบก็มีท่าทีว่าจะเดินเข้ามาคุยกับเรา แต่เรารีบขับรถออกไปเลยค่ะ..
พอไปถึงบ้านเรารีบอาบน้ำชาร์ตแบตอย่างเต็มที่แต่พอเปิดโทรศัพท์ดูสายที่แม่โทรมาหาเราตั้งหลายสายท่านน่าจะเป็นห่วงเรามากล่ะคะ
เราเลยโทร.ไปหาแม่..
บทสนทนา##
เรา : โทษทีน่ะแม่เมื่อคืนแบตมันหมด😁😁😂
แม่ : อ๋อ.แล้วตกลงเมื่อคืนไปนอนไหน?
เรา : เอ่อ..ก็นอนบ้านชิบูไง
แม่ : โกหกให้มันเนียนๆหน่อย
ไปค้างกับท๊อปมาเหรอ
เรา : อื้อ.แม่รู้ได้ไงเนี่ย?
แม่ : ก็ท๊อปโทรมาบอกแม่ไง
เรา : อ้อ
แม่ : ดีกันแล้วเหรอถึงไปค้างด้วยกันได้
เรา : ดีบ้าดีบออะไรล่ะ บังเอิญแค่นั้นแหละ
แม่ : อื้อ.ตอนนี้มาบ้านหรือยัง
เรา : ค่าาตอนนี้อยู่บ้านล่ะค่าาา😊
แม่ : โอเค.ดีแล้วแหละ งั้นแค่นี้น่ะมีไรก็โทร.มาล่ะกัน
เรา : โอเช 😊
ต่อจากเรื่องเมื่อคืนนั้นเราก็ไม่กล้าที่จะเล่าให้ใครฟังเลยทั้งเพื่อนที่สนิทที่สุดแม้กระทั่งแม่...
หลังจากที่เราคุยกับแม่เสร็จเราไม่รู้หรอกว่ามีสายซ้อนเข้ามา นั่นก็คือ..พี่ท๊อป พอสักพักก็โทร.เข้ามาอีก เราก็จ้องเบอร์ไปสักพักว่าจะรับสายดีหรือเปล่า..มันทำให้เราคิดถึงเรื่องเมื่อคืนขึ้นอีกครั้งเราเลยเผลอไปกดตัดสายทิ้งซะงั้น เหวอออออ~•~
พอตกเย็นคือเราต้องเอาเงินไปให้พี่หนุ่มเค้าค่ะถึงแม้ว่าพี่ท๊อปเค้าจะพูดแบบนั้นออกไปแต่..เราไม่ได้เป็นอะไรกันนี่ค่ะจะยอมให้จ่ายแทนได้ไง เราเลยถือซะว่าไปจ่ายเงินค่ารถแล้วก็เอาเสื้อผ้าไปคืนแค่นั้นไม่ต้องไปคิดอะไรมากมาย(แต่ก็อดคิดไม่ได้อยู่ดี😪)
ร้านพี่หนุ่ม..
บทสนทนา##
เรา : พี่หนุ่มนี่เงินค่าซ่อมรถค่ะ
พี่หนุ่ม : อ้าว.นี่พี่หักเงินของไอ้ท๊อปไปล่ะน่ะ ฮ่าาๆๆ
เรา : เอ่อ..ไม่ต้องหรอกค่ะ😊
พี่ท๊อป : (เดินเข้ามาหาเรา)
ระหว่างนั้นพี่ฝ้ายก็ชวนเราไปชิมขนมที่พี่เค้าทำในครัวเราเลยถือโอกาสนี้เดินหนีพี่เค้าไปเลยคะ
ในครัว..
พี่ฝ้าย : ดีกันยัง?
เรา : (ชิมขนมอยู่แถบติดคอ)
พี่ฝ้าย : โทดทีน่ะที่พี่ถามแบบนี้ ฮ่าๆๆ😁😁😁
เรา : อ่อ.ไม่เป็นไรคะพี่😊
พี่ฝ้าย : แล้ว..ยังใงล่ะจ้ะดีกันยังอ่าา
เรา : เอ่อ...พี่ฝ้ายลองบอกหนูหน่อยสิว่าพี่ท๊อปมีอะไรดีพอที่หนูต้องกลับไปคืนดีด้วย?
พี่ฝ้าย : ถ้าให้พูดถึงความดีหรอ..ก็เป็นคนมีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่น่ะรักเด็กด้วย😊 แต่ให้พูดถึงความรักของมันอ่ะรักใครรักจริงน่ะกับบางคนเท่านั้นถ้ามันไม่แคร์ใครจริงๆมันจะไม่ยอมไปอ้อนวอนใครเด็ดขาด แต่ไหนๆพี่ก็พูดล่ะน่ะคือท๊อปมันก็เคยพาแฟนเก่ามันมาที่นี่น่ะคนที่ชื่อมิ้นนั่นอ่ะ แต่หลังจากที่เลิกกันไปก็ไม่เห็นมันพาใครมาอีกเลยน่ะ นอกจากเรา..
เรา : ถ้ามันเคยพาแฟนเก่ามาที่นี่ด้วย แล้วเคยพาแฟนเก่ามาเอาที่นี่ด้วยมั้ยล่ะ? (อารมณ์ขึ้นจนพูดแบบนั้นออกไป...😥)
พี่ฝ้าย : เอ่อ...เรื่องนี้พี่ก็ไม่รู้น่ะจ้ะ
เรา : เอ่อคือ..ขอโทดน่ะพี่ที่พูดออกไปแบบนั้น😥
พี่ฝ้าย : ไม่เป็นไรจ้ะ พี่เข้าใจดีเรื่องแบบนี้😊
เรา : งั้นเดียวหนูกลับก่อนล่ะกันน่ะไว้มาชิมขนมใหม่😁😁
จากนั้นเราก็เดินออกมาจากห้องครัวแต่หารู้ไม่ว่าพี่ท๊อปยืนอยู่หน้าประตูและน่าจะได้ยินในสิ่งที่เราพูดและถามจากพี่ฝ้ายทั้งหมด
พี่ท๊อป : อยากรู้ไรก็ถามที่พี่ดิ
เรา : (เดินหนีอย่างเดียวไม่พูดอะไรด้วย)
พี่ท๊อป : เดี๋ยวดิ (จับแขนเราไว้)
เรา : (รีบสะบัดออก) มีไรอีกล่ะ?
พี่ท๊อป : เรื่องเมื่อคืน..ขอโทดน่ะ
เรา : อือ
พี่ท๊อป : หิวข้าวมั้ยไปกินข้าวกันร้านนั้นอ่ะที่เราชอบ..
เรา : (มาแนวไหนว่ะเนี่ยย) ไม่หิวกลับก่อนน่ะ
พี่ท๊อป : เดี๋ยวไปส่งบ้าน
เรา : ไม่ต้อง มาเองกลับเองได้
หลังจากนั้นมาพอตกตอนกลางคืนพี่เค้าก็โทร.มาหาเราอีกทั้งโทร.ทั้งคอลมาตอนนั้นเราไม่รู้หรอกเพราะเรานอน เพราะปจด.เรามาตอนเช้า เราคิดไปคิดมาคือดีอ่ะ ถ้าคืนนั้นเรายอมพี่เค้าไปคือ..ท้องเหงๆอ่ะ😥😥 แต่ปจด.ที่มาครั้งนี้นี่มาแบบหนักมากก ทั้งปวดเมื่อยไปทั่วแถมยังเป็นไข้อีกเห้อ (คาดว่าน่าจะสดุ้ง...หรือเปล่า😂😁)
แต่พอเราตื่นขึ้นมาตอนบ่ายของอีกวันหนึ่ง. เราก็รู้ว่าเหมือนเราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว แต่พอเราลืมตาขึ้นมานั้น..พี่ท๊อป เราเลยมองพี่เค้าตาปริบๆ
พี่ท๊อป : เป็นไงบ้าง?
เรา : มาได้ไงเนี่ยแล้ว..เข้ามาได้ไง?
พี่ท๊อป : ประตูก็มีปะว่ะ
เรา : กวนตีนหรอ?จริงจังน่ะ
พี่ท๊อป : หึหึ ก็ปีนหน้าต่างเข้ามา
เรา : ห้ะะ (หันไปมองหน้าต่างเฉย)
พี่ท๊อป : โทรหาทำไมไม่รับว่ะเกิดเป็นไรขึ้นมาทำไง??
เรา : เราไม่ได้เป็นไรกันน่ะ จำเป็นต้องทำอย่างนั้นด้วยเหรอ?
พี่ท๊อป : นี่ถ้าไม่ติดว่าไม่สบายนี่เอาล่ะน่ะ
วันนั้นพี่เค้าก็อยู่ดูแลเราทั้งวันทั้งคืนเลยค่ะ เราก็ดูอบอุ่นดูแต่ที่น่าตื่นเต้นไปกว่านั้นคือพี่เค้าเช็ดตัวแถมยังเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เราอีกด้วย😆😱
เรา : ทำไรว่ะเนี่ย
พี่ท๊อป : ก็จะเช็ดตัวให้ไงเหม็นน😌
เรา : ไม่ต้องเดี๋ยวเช็ดตัวเอง (แย่งผ้าเช็ดตัวมา)
พี่ท๊อป : ไม?อายเหรอ...😊😊
เรา : เปล่า..เคยอยู่ตัวคนเดียวเคยดูแลตัวเองมาก่อนไม่จำเป็นที่ต้องให้คนอื่นมาดูแลหรอก
พี่ท๊อป : พูดไรแบบนั้นว่ะ
เรา : ความจริงนี่..ดีขึ้นแล้วกลับไปเหอะ
พี่ท๊อป : ไม่กลับ จะทำไม
ต่อจากนั้นเราก็ไม่พูดอะไรต่ออีกค่ะไม่กลับก็ไม่กลับเรื่องคุณ
คืออีกใจก็ใจอ่อนแหละค่ะคือพี่เค้าดูแลเราดีมากช่วงไข้เราขึ้น
พอรุ่งเช้าพ่อกับแม่เรากลับมาเราไม่รู้เลยว่ามาตอนไหนเพราะตอนนั้นพี่เค้าคงไปเปิดประตูให้พ่อกับแม่เราเอง
พ่อแม่เราน่าจะเหว๋อพอสมควรว่าพี่ท๊อปมาอยู่ที่นี่ได้ใง
หลังจากนั้นเราก็ตื่นขึ้นมาแบบงุนงวยหน่อยๆไข้ก็เริ่มหายสภาพพอเป็นคนอยู่บ้าง😁😁เราเลยออกมาหาพ่อกับแม่..
แม่ : ทำไมท๊อปถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?
พี่ท๊อป : คือร่าไม่สบายหน่ะคับ
แม่ : แล้วนี่กลับมาคบกันแล้วเหรอ
เรา : ไม่หรอกไม่มีทาง
พี่ท๊อป : ยังหรอกคับ แต่..กำลังจะมาขอพ่อกับแม่คบร่าอีกครั้งคับ
เรา : (รีบดึงตัวพี่เค้าออกมาคุยข้างนอก)
ขอบคุณน่ะที่เสียเวลามาดูแล นี่ก็หายไข้แล้วกลับไปเหอะ..
พี่ท๊อป : กลับก็ได้..แต่วันหลังจะมาใหม่(เข้ามาหอมแก้มเราพร้อมยักคิ้วขวา)
โอ้ยยยแม่เจ้าาา😳😳😳😳😚เขิ๊นนน
หลังจากนั้นพี่เค้าก็หายไปค่ะประมาณ3วัน แต่...กลับมาครั้งนี้คือพาพ่อแม่เค้ามาด้วย😨😨😨😨อะไรยังใงดีน่ะที่ไม่พาตร.มาด้วย ฮ่าๆๆ
พอพ่อแม่พี่เค้ามาถึงก็มาคุยเรื่องของเรากับพี่ท๊อปแหละแต่ตอนนั้นเราไม่อยู่ที่บ้าน(พูดง่ายๆคือไปกินงานวันเกิดเพื่อนแน่นอนค่ะว่าต้องมีดื่มกันบ้าง😉)
เราไม่รู้หรอกน่ะว่าพ่อแม่เรากับพ่อแม่พี่เค้าคุยอะไรกันบ้าง รู้แต่ว่าเราเมามากกก เข้าบ้านประมาณตี2กว่าๆ เราไม่รู้หรอกว่าใครโทร.หาเราบ้างเพราะเราลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้องนอน พอดูก็เท่านั้นแหละพี่ท๊อปโทร.มาตั้งหลายสาย
พอรุ่งเช้ามาอยู่ๆแม่ก็มาคุยกับเราตอนกินข้าวว่า...
บทสนทนา##
แม่ : เมื่อวานตอนเย็นไปไหนมา?
เรา : อ๋อ.วันเกิดเพื่อนอ่ะ
แม่ : โทร.หาก็ไม่รับน่ะ
เรา : อ่อ.ก็ลืมไว้ในห้องไงง
แม่ : เมื่อนวานท๊อปพาพ่อกับแม่มาคุยเรื่องเรา
เรา : (ชะงักไปแปปนึง) มาทำไม?
แม่ : ก็มาคุยเรื่องระหว่างลูกกับท๊อปไงล่ะ
เรา : อือ.แล้วแม่พูดไปว่าไงบ้างล่ะ
(นั่งกินข้าวชิลๆ)
แม่ : จะให้พูดว่าไงล่ะท๊อปมาขอคบกับลูกไม่ใช่แม่
เรา : อื้อ
แม่ : อื้อ.นี่หมายความว่าไง?
เรา : เป็นแม่ถ้าเมื่อก่อนแม่ไปเจอพ่อเอากับผญ.คนอื่นทำ
แม่ : ความคิดของผญ.สมัยนี้กับสมัยก่อนมันต่างกันน่ะ ถ้าเป็นแม่ต้องใช้ใจตัดสินมากกว่าสมองน่ะถ้าเรารักผช.คนนั้นจริงๆเพราะในอนาคตเราต้องใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยกันต้องใช้เหตุผลและความอดทน
เรา : แต่คนเรามันมีขีดจำกัดน่ะแม่
แม่ : แล้วแต่เราแล้วกันว่าจะทำยังไงต่อจะคบหรือไม่คบ เพราะ...แม่ของท๊อปมาขอหมั้นเรา
เรา : ห้ะะ จริงเหรอแม่?
แม่ : อื้ม.เย็นนี้อย่าไปไหนล่ะพ่อกับแม่ท๊อปจะมาคุยกับเรา
คือแบบตอนนั้นมัวแต่คิดว่านี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ยจู่ๆก็มาขอหมั้นคือนี่เราสำคัญกับพี่เค้าขนาดนั้นเลยเหรอ?พี่เค้าจริงจังกับเราขนาดนั้นเลยเหรอ?หรือว่าแค่เพียงอยากชดเชยความรู้สึกที่เสียไปของเรากันแน่...