แกมีเวลาอีก 2 ปีนะ !!!!!!!!!
เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ขอรับรองว่า เป็นเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นจิง ตัวแสดงก็เป็นตัวจริง ไม่ใช้สแตนอิน
เริ่มเลยละกัน ตอนนี้จขกท.อายุ 30 ปีพอดี ซึ่งชง 100 เปอ เฮ้อ ก่อนหน้านี้เกิดเหตุการณ์ที่ย่ำแย่มาก เราตกงานแถมมีหนี้ท่วมหัว
เราเลยกลับไปอยู่บ้าน ช่วงเวลาหางานใหม่ ซึ่งเราก็คุยปรึกษากับทางบ้านว่าเราจะเอาไงต่อไปกะชีวิตอันเน่าๆของเรา
พ่อกะแม่ก็มีด่าบ้างให้กำลังใจบ้างก็เพราะแกเป็นห่วงนั่นแหละ เพราะเราอายุเข้าเลข 3 แล้วยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน
และแม่ก็ได้โทรไปคุยกะป้า คนที่มีพระคุณกับเรามากแกเป็นคนช่วยเหลือเราตลอดเวลาที่เรามีเรื่อง เอาเป็นว่าครอบครัวเราแกช่วยทั้งครอบครัว
แม่บ่นว่าอยากให้เรามีครอบครัว และแม่ก้เริ่มแผนการร้ายกะป้า แน่นวลถ้าแม่บอกเราตรงๆเราไม่ยอมแน่ แต่ถ้าเป็นป้าเราจะปฏิเสธไม่ค่อยได้
เสียงโทรศัพท์เราดัง กริ๊งงงงงง!!!!!!
ป้า : เทอตอนนี้เทออายุเท่าไรแล้ว
เรา : 30 ปีนี้ป้า
ป้า : เทอ ฟังฉันนะ ตอนนี้เทอก็อายุ 30 แล้ว ฉันอยากให้เทอมีครอบครัว จะได้มาดูแลพ่อแม่ยามแก่เฒ่า
(ลืมบอกไปว่าเราเป็นลูกคนเล็ก พี่เราอีก 2 คนมีครอบครัวไปแระ ซึ่งพี่สาวมีลูกตั้งแต่เรายุ ป.3-4 มั่ง และเขาก้ไปยุกะสามีที่บ้านสามี ซึ่งเหลือเราแค่คนเด่วที่จะต้องดูแลพ่อแม่)
ต่อ..
เรา : ป้าก้เหนอยู่ว่าหนูยังไม่มีไรเป็นชิ้นเป็นอันหนี้ก็ท่วมหัว จะให้หนูมีครอบครัวแล้วลูกจะเอาไรกินละป้า
ป้า : ก็แต่งงานกันไปช่วยหันหาคนละมือสองมือเดี่ยวมันก็มีเองแหละค่อยๆเก็บค่อยๆสร้าง
เรา : แต่มันจะมีใครมาเอาเราละป้าเรามันคนจน หน้าตาก้ไม่ได้สวยอะไรผู้ชายสมัยนี้มันเลือกเยอะจะตาย ที่เจอก็มีแต่ตัว
ป้า : มีอยู่คนนึ่งถ้าฉันบอกเทอจะเอาไหม (แผนร้ายเริ่มมา)
เรา : ใครละป้า ไม่เห็นจะมีใคร
ป้า : มีซิซึ่งเทอก็รู้ว่าเป็นใคร
เรา : (คิดในใจ กูว่าแระ เห็นแม่หายไปคุยโทรศัพตั้งนาน เรื่องนี้นี้เอง) ป้ารู้ได้ไงอ่ะ แล้วป้ารู้หรอว่าเค้ารักหนูไหม แล้วรู้หรอว่าเค้าดีไหม
ป้า : เขาไม่มีใครหรอกเพราะเขารอเทออยู่ ทำไมมันจะไม่ดีล่ะ เหล้าก้ไม่กิน บุหรี่ไม่ดูด
เรา : (หึหึ อยู่กทม. แต่ดันรู้ว่าเค้าขยันทำงาน เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่ดูด สงสัยป้าเป็นเพื่อนกะเจน) ป้าาาาาา.. ถ้าเขาดีจิงทำไมยังไม่มีคนเอาเขาจนป่านนี้
ป้า : ก้เขารอเทอไง เขายังลืมเทอไม่ได้ ฉันถามเทอจิงๆนะ เขามีอะไรทำไมเทอถึงไม่ชอบเค้า
เรา : ไม่ชอบก้คือไม่ชอบมันไม่มีเหตุผลหรอกป้า ก้เหมือนรักแหละ จะให้หาเหตุผลมาต่างๆนาๆก็ไม่ได้หรอก รู้แค่ว่าเรารักเค้า มันอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้
ป้า : งั้นเอางี้..ฉันให้เวลาเทออีก 2 ปี ให้ค้นหาผช.ของเทอ หาก 2 ปียังหาไม่ได้ เทอต้องแต่งกับผู้ชายคนนี้โดยไม่มีข้อแม้
เรา : เอาที่ป้าสบายพระทัยเพคะ
จบการสนทนาในวันนั้น เราก้ไปใส่ๆๆๆแม่ ว่าไปเป่าหูอะไรป้าอีก ถ้าแม่อยากได้แม่แต่งเองเลย ด้วยความโมโหเราพูดแบบไม่คิด แม่ก็มาดร่าม่าใส่
เห้ออออ แต่มันก้ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากนะ เพราะเรามีพ่อเป็นแบ็คอยู่ตั้ง 1 คน
จะเล่าถึงผู้ที่แม่อยากได้ให้ฟัง คือผู้คนนี้เขาแอบชอบเราตั้งแต่เขาบวชเป็นพระ คือตอนเด้กๆอ่ะ แม่ชอบให้เราเข้าวัดทำบุญ
ตื่นเช้ามาแม่จะเตรียมของให้ใส่บาตรทุกวัน และก็ต้องได้ใส่ให้เขาทุกวัน เพราะออกบิณฑบาตรทุกวัน
พอใส่บาตรเสร็จแม่จะเตรียมปิ่นโตให้ไปวัด ก็จะเจอเขาอีก เขาบวชนานมาก 3-5 ปีมั่งถ้าจำไม่ผิด ซึ่งตอนนั้นเราเรียนอยู่ม.ปลาย
จนเรามารู้ความจิงก็ตอนเขาศึก เพราะเขาฝากบอกว่าเราทำให้เขาต้องศึก เขาทนไม่ไหวแล้ว ผ้าเหลืองมันร้อน เขาฝากข้อความนี้มากะเพื่อนเรา
เราตกใจมาก หลังจากนั้นเราหลบหน้าหลบตาเขา เพราะเรากลัวพ่อแม่เรารู้ เพราะแม่เราจะบอกเราเสอว่าให้เรียนให้จบอย่าคิดเรื่องมีแฟนในวัยเรียน.
พ่อกะแม่เกือบไม่ให้เราเรียนมหาลัย เพราะเขากลัวว่าเราจะเอาผัวก่อนเรียนจบ ท้องโตกลับมาเหมือนพี่สาวเรา (เพราะชาวบ้านพูดแบบนั่นว่าพี่กะน้องมันก็เหมือนกัน) เราเลยบอกแม่ว่าคอยดูนะ เราต้องได้ยินคำว่าเมื่อไหร่จะเอาผัวจากปากแม่เรา แต่!!!! เราไม่คิดว่ามันจะมาในรูปแบบการยัดเยียด
คือเราโคตะระกลุ้มอ่ะ เราจะทำไงดี จะจ้างผช.มาปลอมเป้นแฟนเหมือนในหนังหรอ เฮ้อออ ไม่คิดว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดกะเรา
แต่ถ้า 2 ปีแล้วโดนบังคับจิงๆ เราคิดแล้วหล่ะว่าเราจะหนี หนี หนี สาาาาธู๊ อย่าให้เป็นจิงเลยยยย
เพื่อนๆว่าเราควรทำไงดี เครียดจังเนอะ
ขอแท็ก ความรักวัยรุ่น เพราะเรายังวัยรุ่นอยู่ 5555
เมื่อฉันกำลังจะถูกจับคลุมถุงชน เห้ยยเกรร นี้มันชีวิตจิงหรือละครหลังข่าว ???
เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ขอรับรองว่า เป็นเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นจิง ตัวแสดงก็เป็นตัวจริง ไม่ใช้สแตนอิน
เริ่มเลยละกัน ตอนนี้จขกท.อายุ 30 ปีพอดี ซึ่งชง 100 เปอ เฮ้อ ก่อนหน้านี้เกิดเหตุการณ์ที่ย่ำแย่มาก เราตกงานแถมมีหนี้ท่วมหัว
เราเลยกลับไปอยู่บ้าน ช่วงเวลาหางานใหม่ ซึ่งเราก็คุยปรึกษากับทางบ้านว่าเราจะเอาไงต่อไปกะชีวิตอันเน่าๆของเรา
พ่อกะแม่ก็มีด่าบ้างให้กำลังใจบ้างก็เพราะแกเป็นห่วงนั่นแหละ เพราะเราอายุเข้าเลข 3 แล้วยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน
และแม่ก็ได้โทรไปคุยกะป้า คนที่มีพระคุณกับเรามากแกเป็นคนช่วยเหลือเราตลอดเวลาที่เรามีเรื่อง เอาเป็นว่าครอบครัวเราแกช่วยทั้งครอบครัว
แม่บ่นว่าอยากให้เรามีครอบครัว และแม่ก้เริ่มแผนการร้ายกะป้า แน่นวลถ้าแม่บอกเราตรงๆเราไม่ยอมแน่ แต่ถ้าเป็นป้าเราจะปฏิเสธไม่ค่อยได้
เสียงโทรศัพท์เราดัง กริ๊งงงงงง!!!!!!
ป้า : เทอตอนนี้เทออายุเท่าไรแล้ว
เรา : 30 ปีนี้ป้า
ป้า : เทอ ฟังฉันนะ ตอนนี้เทอก็อายุ 30 แล้ว ฉันอยากให้เทอมีครอบครัว จะได้มาดูแลพ่อแม่ยามแก่เฒ่า
(ลืมบอกไปว่าเราเป็นลูกคนเล็ก พี่เราอีก 2 คนมีครอบครัวไปแระ ซึ่งพี่สาวมีลูกตั้งแต่เรายุ ป.3-4 มั่ง และเขาก้ไปยุกะสามีที่บ้านสามี ซึ่งเหลือเราแค่คนเด่วที่จะต้องดูแลพ่อแม่)
ต่อ..
เรา : ป้าก้เหนอยู่ว่าหนูยังไม่มีไรเป็นชิ้นเป็นอันหนี้ก็ท่วมหัว จะให้หนูมีครอบครัวแล้วลูกจะเอาไรกินละป้า
ป้า : ก็แต่งงานกันไปช่วยหันหาคนละมือสองมือเดี่ยวมันก็มีเองแหละค่อยๆเก็บค่อยๆสร้าง
เรา : แต่มันจะมีใครมาเอาเราละป้าเรามันคนจน หน้าตาก้ไม่ได้สวยอะไรผู้ชายสมัยนี้มันเลือกเยอะจะตาย ที่เจอก็มีแต่ตัว
ป้า : มีอยู่คนนึ่งถ้าฉันบอกเทอจะเอาไหม (แผนร้ายเริ่มมา)
เรา : ใครละป้า ไม่เห็นจะมีใคร
ป้า : มีซิซึ่งเทอก็รู้ว่าเป็นใคร
เรา : (คิดในใจ กูว่าแระ เห็นแม่หายไปคุยโทรศัพตั้งนาน เรื่องนี้นี้เอง) ป้ารู้ได้ไงอ่ะ แล้วป้ารู้หรอว่าเค้ารักหนูไหม แล้วรู้หรอว่าเค้าดีไหม
ป้า : เขาไม่มีใครหรอกเพราะเขารอเทออยู่ ทำไมมันจะไม่ดีล่ะ เหล้าก้ไม่กิน บุหรี่ไม่ดูด
เรา : (หึหึ อยู่กทม. แต่ดันรู้ว่าเค้าขยันทำงาน เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่ดูด สงสัยป้าเป็นเพื่อนกะเจน) ป้าาาาาา.. ถ้าเขาดีจิงทำไมยังไม่มีคนเอาเขาจนป่านนี้
ป้า : ก้เขารอเทอไง เขายังลืมเทอไม่ได้ ฉันถามเทอจิงๆนะ เขามีอะไรทำไมเทอถึงไม่ชอบเค้า
เรา : ไม่ชอบก้คือไม่ชอบมันไม่มีเหตุผลหรอกป้า ก้เหมือนรักแหละ จะให้หาเหตุผลมาต่างๆนาๆก็ไม่ได้หรอก รู้แค่ว่าเรารักเค้า มันอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้
ป้า : งั้นเอางี้..ฉันให้เวลาเทออีก 2 ปี ให้ค้นหาผช.ของเทอ หาก 2 ปียังหาไม่ได้ เทอต้องแต่งกับผู้ชายคนนี้โดยไม่มีข้อแม้
เรา : เอาที่ป้าสบายพระทัยเพคะ
จบการสนทนาในวันนั้น เราก้ไปใส่ๆๆๆแม่ ว่าไปเป่าหูอะไรป้าอีก ถ้าแม่อยากได้แม่แต่งเองเลย ด้วยความโมโหเราพูดแบบไม่คิด แม่ก็มาดร่าม่าใส่
เห้ออออ แต่มันก้ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากนะ เพราะเรามีพ่อเป็นแบ็คอยู่ตั้ง 1 คน
จะเล่าถึงผู้ที่แม่อยากได้ให้ฟัง คือผู้คนนี้เขาแอบชอบเราตั้งแต่เขาบวชเป็นพระ คือตอนเด้กๆอ่ะ แม่ชอบให้เราเข้าวัดทำบุญ
ตื่นเช้ามาแม่จะเตรียมของให้ใส่บาตรทุกวัน และก็ต้องได้ใส่ให้เขาทุกวัน เพราะออกบิณฑบาตรทุกวัน
พอใส่บาตรเสร็จแม่จะเตรียมปิ่นโตให้ไปวัด ก็จะเจอเขาอีก เขาบวชนานมาก 3-5 ปีมั่งถ้าจำไม่ผิด ซึ่งตอนนั้นเราเรียนอยู่ม.ปลาย
จนเรามารู้ความจิงก็ตอนเขาศึก เพราะเขาฝากบอกว่าเราทำให้เขาต้องศึก เขาทนไม่ไหวแล้ว ผ้าเหลืองมันร้อน เขาฝากข้อความนี้มากะเพื่อนเรา
เราตกใจมาก หลังจากนั้นเราหลบหน้าหลบตาเขา เพราะเรากลัวพ่อแม่เรารู้ เพราะแม่เราจะบอกเราเสอว่าให้เรียนให้จบอย่าคิดเรื่องมีแฟนในวัยเรียน.
พ่อกะแม่เกือบไม่ให้เราเรียนมหาลัย เพราะเขากลัวว่าเราจะเอาผัวก่อนเรียนจบ ท้องโตกลับมาเหมือนพี่สาวเรา (เพราะชาวบ้านพูดแบบนั่นว่าพี่กะน้องมันก็เหมือนกัน) เราเลยบอกแม่ว่าคอยดูนะ เราต้องได้ยินคำว่าเมื่อไหร่จะเอาผัวจากปากแม่เรา แต่!!!! เราไม่คิดว่ามันจะมาในรูปแบบการยัดเยียด
คือเราโคตะระกลุ้มอ่ะ เราจะทำไงดี จะจ้างผช.มาปลอมเป้นแฟนเหมือนในหนังหรอ เฮ้อออ ไม่คิดว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดกะเรา
แต่ถ้า 2 ปีแล้วโดนบังคับจิงๆ เราคิดแล้วหล่ะว่าเราจะหนี หนี หนี สาาาาธู๊ อย่าให้เป็นจิงเลยยยย
เพื่อนๆว่าเราควรทำไงดี เครียดจังเนอะ
ขอแท็ก ความรักวัยรุ่น เพราะเรายังวัยรุ่นอยู่ 5555