_ถ้าเราตัดคำว่า "รัก" ออกไปซักนิดชีวิตเราจะมี "เหตุผล" ขึ้นอีกเยอะ
หากคุณเป็นคนที่อยู่กับคู่ของคุณมานานโข และใช้คำว่า "รักกันดี" แต่ถ้าคุณมองดีๆ ให้ลึกถึงแก่นสาร ผมเข้าใจว่ารักมันเป็นเพียงเศษเสี้ยวของเหตุผลที่ทำให้คุณๆ อยู่ด้วยกัน แก่นสารที่แท้คือ ความเข้าใจ ความบรรจงใส่ใจซึ่งกันเละกัน ความเห็นอกเห็นใจกัน หวังดีมิหวังผล ซึ่งการกระทำเหล่านี้เลอค่ามากกว่าคำว่า "รัก" ผมสังเกตุเห็นว่าเราสูงวัยขึ้นเราเอ่ยคำว่า "รัก" น้อยลงแต่จะเป็นคำปลอบโยน แสดงความห่วงใยกันมากกว่าจะพูดว่า "รัก"
_ " รัก " ไร้สติ หรือ "โง่เขลาเรารักกัน"
หากตัดคำว่า "รัก" ออก เราจะไม่ใช้คำว่า "เรารักกัน" เป็นข้ออ้าง ลูกหนีออกจากบ้านตามคนรักไป เราเพ้อเจ้อโพสลงเฟสว่า "อกหักรักเธอมาก" (ผมก็เป็นอิอิ) หรืออะไรก็แล้วแต่ และคงไม่มีการกระทำแบบที่กินอยู่กับอีกคนแล้วแอบไปรักกับอีกคนได้ "รัก" คือปลายทางครับ มันคือ ใคร่ลุ่มหลง ทำให้คนไม่มีเหตุผล "ถึงจะมีผัวแล้วก็รัก ถึงจะมีเมียแล้วฉันก็ยอม" ถ้าตัดคำว่ารักออกไป ก็จะได้
"ลูกหนีตามคนที่เธอ[ลุ่มหลง] ไป" หรือ โพสเฟส "อกหักเพราะ[ลุ่มหลง/คลั่งไคล้/อยากเป็นเจ้าของ] เธอมาก" และการกระทำแบบที่กินอยู่กับอีกคนแล้วแอบไปรักกับอีกคนได้นี่ ตัดคำว่า "รัก" ออกไปคงเหลือแต่ ความใคร่, ลุ่มหลง, อยากเป็นเจ้าของ, อยากครอบครอง เท่านั้น
_"รัก" เหนือเหตุผลอื่นใด
อย่าอ้าง "รัก" คือเหตุผลเพราะทุกวันนี้ผมเจอคนเอ่ย "รัก" ในภาษาวัยรุ่นรักกัน ง่ายๆ คือเชิงชู้สาว บ้างครั้งถึงกับแสดงคำ "รัก" ให้อีกฝ่ายเข้าใจผิดว่ารักด้วยการทำทุกอย่าเชื่อว่ารัก ยอมเลิกกับแฟนเก่าคบกันมานานเพื่อจะมาคบกัน ยอมเลิกกับคู่ที่ครองเรืองด้วยกันเพื่อแสดงคำ "รัก" ยอมหนีออกจากบ้านทิ้งพ่อแม่ เพื่อแสดงให้อีกฝ่ายเข้าใจว่าทุ่มเทกับคำว่า "รัก" และยกมาเป็นเหตุผลว่าเพราะ "รัก" ฉันทำเพื่อเธอได้ทุกอย่าง
อยากให้ผู้อ่านลองตัดคำว่ารักออกจากเหตุผลก็คงเหลือแต่ ความใคร่, ลุ่มหลง, อยากเป็นเจ้าของ, อยากครอบครอง เท่านั้น
_"รัก" คำนี้ไม่ตายตัวแล้วแต่คุณจะกำหนดค่าและนิยามมัน สำหรับผมตอนนี้ "รัก" เป็นค่าธรรมดาไม่บวกและลบแม้บทความที่เขียนจะมีทัศนคติที่ลบมากไป ผมมองเพียงความเข้าใจอันทรงคุณค่า การบรรจงใส่ใจ ความเห็นอกเห็นใจ ก็คงไม่ต้องบอกรักแล้วมั้ง
** หมายเหตุ บทความนี้น้อยการไตร่ตรองเปิดเสรีวิจารณ์ครับ ผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้
ในความคิดของผม
ธ.รลฐพัฐ
ตัดคำว่า "รัก" ออกไปซักนิดชีวิตเราจะมี "เหตุผล" ขึ้นอีกเยอะ
หากคุณเป็นคนที่อยู่กับคู่ของคุณมานานโข และใช้คำว่า "รักกันดี" แต่ถ้าคุณมองดีๆ ให้ลึกถึงแก่นสาร ผมเข้าใจว่ารักมันเป็นเพียงเศษเสี้ยวของเหตุผลที่ทำให้คุณๆ อยู่ด้วยกัน แก่นสารที่แท้คือ ความเข้าใจ ความบรรจงใส่ใจซึ่งกันเละกัน ความเห็นอกเห็นใจกัน หวังดีมิหวังผล ซึ่งการกระทำเหล่านี้เลอค่ามากกว่าคำว่า "รัก" ผมสังเกตุเห็นว่าเราสูงวัยขึ้นเราเอ่ยคำว่า "รัก" น้อยลงแต่จะเป็นคำปลอบโยน แสดงความห่วงใยกันมากกว่าจะพูดว่า "รัก"
_ " รัก " ไร้สติ หรือ "โง่เขลาเรารักกัน"
หากตัดคำว่า "รัก" ออก เราจะไม่ใช้คำว่า "เรารักกัน" เป็นข้ออ้าง ลูกหนีออกจากบ้านตามคนรักไป เราเพ้อเจ้อโพสลงเฟสว่า "อกหักรักเธอมาก" (ผมก็เป็นอิอิ) หรืออะไรก็แล้วแต่ และคงไม่มีการกระทำแบบที่กินอยู่กับอีกคนแล้วแอบไปรักกับอีกคนได้ "รัก" คือปลายทางครับ มันคือ ใคร่ลุ่มหลง ทำให้คนไม่มีเหตุผล "ถึงจะมีผัวแล้วก็รัก ถึงจะมีเมียแล้วฉันก็ยอม" ถ้าตัดคำว่ารักออกไป ก็จะได้
"ลูกหนีตามคนที่เธอ[ลุ่มหลง] ไป" หรือ โพสเฟส "อกหักเพราะ[ลุ่มหลง/คลั่งไคล้/อยากเป็นเจ้าของ] เธอมาก" และการกระทำแบบที่กินอยู่กับอีกคนแล้วแอบไปรักกับอีกคนได้นี่ ตัดคำว่า "รัก" ออกไปคงเหลือแต่ ความใคร่, ลุ่มหลง, อยากเป็นเจ้าของ, อยากครอบครอง เท่านั้น
_"รัก" เหนือเหตุผลอื่นใด
อย่าอ้าง "รัก" คือเหตุผลเพราะทุกวันนี้ผมเจอคนเอ่ย "รัก" ในภาษาวัยรุ่นรักกัน ง่ายๆ คือเชิงชู้สาว บ้างครั้งถึงกับแสดงคำ "รัก" ให้อีกฝ่ายเข้าใจผิดว่ารักด้วยการทำทุกอย่าเชื่อว่ารัก ยอมเลิกกับแฟนเก่าคบกันมานานเพื่อจะมาคบกัน ยอมเลิกกับคู่ที่ครองเรืองด้วยกันเพื่อแสดงคำ "รัก" ยอมหนีออกจากบ้านทิ้งพ่อแม่ เพื่อแสดงให้อีกฝ่ายเข้าใจว่าทุ่มเทกับคำว่า "รัก" และยกมาเป็นเหตุผลว่าเพราะ "รัก" ฉันทำเพื่อเธอได้ทุกอย่าง
อยากให้ผู้อ่านลองตัดคำว่ารักออกจากเหตุผลก็คงเหลือแต่ ความใคร่, ลุ่มหลง, อยากเป็นเจ้าของ, อยากครอบครอง เท่านั้น
_"รัก" คำนี้ไม่ตายตัวแล้วแต่คุณจะกำหนดค่าและนิยามมัน สำหรับผมตอนนี้ "รัก" เป็นค่าธรรมดาไม่บวกและลบแม้บทความที่เขียนจะมีทัศนคติที่ลบมากไป ผมมองเพียงความเข้าใจอันทรงคุณค่า การบรรจงใส่ใจ ความเห็นอกเห็นใจ ก็คงไม่ต้องบอกรักแล้วมั้ง
** หมายเหตุ บทความนี้น้อยการไตร่ตรองเปิดเสรีวิจารณ์ครับ ผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้
ในความคิดของผม
ธ.รลฐพัฐ