วันนั้นเป็นวันที่ต้องนั่งรถไฟออกจากปารีสไปบรัสเซลซึ่งผมเผื่อเวลาออกจากที่พักน้อยไปทำให้ต้องรีบ ช่วงที่มาเปลี่ยนรถไฟที่สถานีsaint michael คนค่อยข้างเยอะและรถไฟมาพอดีผมก็รีบเข็นกระเป๋าเดินทางขึ้นรถไฟแบบฉุกละหุก พอกำลังจะเข้าประตูรถคนข้างหลังจะพยายามดันตัวเราให้เข้าไปข้างในคนเยอะก็จริงแต่ผมรู้ว่ามันดันมากเกินไปเพราะรถก็ยังไม่ได้จะปิดประตูจึงเริ่มเอะใจ ต่อมารู้สึกมีมือมาล้วงมาจับกระเป๋ากางเกงจากด้านหลังทั้งสองข้างผมรีบปล่อยมือจากกระเป๋าเดินทางมากุมกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้างข้างหนึ่งเป็นกระเป๋าตังข้างหนึ่งเป็นพาสปอร์ตกับโทรศัพท์มือถือทำให้มันไม่สามารถดึงกระเป๋าตังค์กับโทรศัพท์ผมไปได้   
พอเข้ามาในตัวรถผมถูกแก็งค์คนดำล้อมไว้ไม่แน่ใจว่ามีกี่คนน่าจะประมาณ4-5คน พวกมันพยายามเข้ามาพัวพันตัวผมและโทษว่าผมเข็นกระเป๋าชนขามัน ผมพยายามจะเดินแหวกวงล้อมมันให้ได้ (สองมียังกำกระเป๋ากางเกงไว้อยู่)ไม่รู้จะทำยังไงคนก็เยอะ เลยร้องตะโกนว่าเฮ้ย!! ออกมาดังๆ จนผู้โดยสารคนอื่นๆหันมามอง (เพื่อนผมอยู่ประตูถัดไปก็ได้ยินแต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น) มันจึงยอมหลีกทางให้ผมเดินออกมาจากวงล้อม แต่ก็พยายามโวยวายว่าผมเข็นกระเป๋าชนขามันกลบเกลื่อน ผมไม่สนใจแค่บอกมันไปว่าsorry  พอถึงสถานีถัดไปมันก็ลงกันทั้งแก็งค์ เห็นชัดเลยว่ามันไม่ได้ตั้งใจนั่งรถไปไหนแค่เข้ามาล้วงกระเป๋าแล้วลง พอมันลงก็มีผู้โดยสารท่านอื่นเดินมาบอกให้ผมระวังกระเป๋าตังค์ หลังจากนั้นผมเดินไปหาเพื่อนที่อยู่ประตูถัดไปพบว่าที่นิ้วเหมือนโดยอะไรขวนมีเลือดออกพอสมควรแต่คิดว่าอาจจะเป็นอุบัติเหตุจังหวะชุลมุน
ผมโชคดีเหมือนเคยอ่านในพันทิปว่าโจรมันจะใช้คนมาดึงความสนใจเราคือไอ้คนที่มาดันหลังเราส่วนอีกคนจะเอื้อมมืออ้อมมาล้วงกระเป๋าเรา ถ้าผมจับกระเป๋ากางเกงไว้ไม่ทันหันมาก็จะคิดว่าไอ้คนที่ดันหลังเป็นคนล้วง ซึ้งถ้าจะไปโทษมันก็คงไม่มีหลักฐานยืนยันเพราะมันไม่ใช่คนล้วง ส่วนคนล้วงอาจจะชิ่งหนีพร้อมกระเป๋าตังค์ไปทางอื่นแล้ว ฝากไว้เป็นอุทาหรณ์สำหรับคนที่กำลังจะไปเที่ยวตปท.ด้วยนะครับโดยเฉพาะปารีส