ฉลาดเกมส์โกง

เห็นคนอวยมากมายในเฟสในวันหยุดนี้จึงมีโอกาสไปดูเสียที เมื่อไปถึงก็พบว่าโรงที่ฉายเรื่องนี้เต็มเป็นแถบๆ ฮ็อตฮิตมาก
ก่อนอื่นก็ต้องขอชมไอเดียแปลกใหม่แหวกแนวหนังไทยทั่วๆไป
ซึ่งขอสารภาพตามตรงว่าเป็นคนที่ไม่ชอบหนังไทยอย่างแรง เพราะเข็ดที่ผิดหวังมาหลายรอบ ในช่วงสี่ห้าปีนี้พึ่งดูหนังไทยในโรงแค่สองเรื่องเท่านั้น
คือ 20 ใหม่ (เพราะแม่ชวนแล้วก็สนุกมาก) กับเรื่องนี้ที่ดูตัวอย่างแล้วรู้สึกว่าแหวกแนวดี และเมื่อไปดูก็ไม่ผิดหวังเพราะสัมผัสได้ถึงพล็อตหลักที่แน่นมาก
แม้อาจจะมีบางจุดที่ไม่เมคเซ้นต์บ้างแต่ดูโดยรวมแล้วก็สนุกดี
ความรู้สึกหลังดูจบคงไม่พ้นคำว่า  "สงสารตัวละครทุกตัว"
เหมือนสังคมนี้มันบีบรัดให้ตัวละครแต่ละตัวต้องทำแบบนั้นถึงมันจะเป็นเรื่องไม่ดีก็ตาม แต่ท้ายที่สุดแล้วชีวิตของเราก็ย่อมเป็นเราที่ต้องเลือกเอง
แต่กระนั้นเหล่าตัวละครในหนังเรื่องนี้ก็เป็นเพียงเด็กวัยรุ่นที่ยังไม่มองการไกลนั้น

อย่างตัวละคร เกรซ กับ พัท ดูเผินเหมือนเป็นเพียงเด็กโง่ๆ บ้านรวย วันๆดีแต่หาความสุขใส่ตัว
แต่เอาเข้าจริงก็ฉลาดใช่เล่น เกรซเองถึงจะลอกข้อสอบรินแต่ก็ได้เกรดตั้งสามจุดแปดซึ่งลอกข้อสอบไม่กี่ครั้งหรือต่อให้ทุกครั้งก็ไม่มีทางถึงขั้นนี้
แปลว่าอย่างน้อยๆเกรซก็พอหัวดีและมีความรับผิดชอบในการส่งงานส่งการบ้าน(ถึงอาจจะลอกก็เถอะ)
หรือพัทที่มีวาทะศิลป์ในการพูด สามารถโน้มน้าวคนได้ดี จัดการเรื่องเงินได้ดี และมีทักษะในการเอาตัวรอดสูงมาก
เอาจริงๆสองคนนี้มีต้นทุนดีมาก คือหัวดี ครอบครัวมีเงิน ถ้ารู้จักใช้ต้นทุนเหล่านี้ย่อมไปได้ไกล
แต่ น่าสงสารและน่าเสียดาย ที่สองคนนี้ไม่รู้จักการใช้ต้นทุนให้มีประโยชน์ ไม่มีความมุ่งมั่น ไม่มีการขวยขวายด้วยตัวเองอะไรทั้งนั้น
มีแต่ใช้ชีวิตให้สนุกสนานไปวันๆ ไม่มีความแน่วแน่ ไม่ทะเยอทะยาน ไม่มีการวางแผนอะไรเลย มีแต่หวังพึ่งลิน
ขนาดจะให้ลินไปเรียนเมืองนอกด้วยกันเพราะอยากจะให้ลินช่วย
เอาจริงๆต่อให้สองคนนี้ไปเมืองนอกแต่ก็ไม่มีทางจะไปรอดแน่นอน เพราะมหาลัยเมืองนอกการสอบเข้มมาก
และสองคนนี้คงเสียเวลาไปกับการดื่มการเที่ยวมากกว่าตั้งใจอ่านหนังสือ แล้วสุดท้ายการต้องใช้เงินตัวเองหาตัวช่วยอยู่ดี
มันไม่ใช่แค่เรื่องลอกข้อสอบเท่านั้น แต่มันคือการที่สองคนนี้ได้เข้าสู่วังวนของการทุจริตอย่างยากที่จะย้อนกลับ
สุดท้ายแล้วมันขึ้นอยู่กับตัวเองจริงๆว่าจะเลือกยังไง แต่สองคนนี้ไม่มีท่าทีว่าจะสำนึกเลยซักครั้งเดียว ก็ยังเลือกที่จะใช้ชีวิตอย่างประมาทต่อไป
ถึงหัวขี้โกงแค่ไหน ฉลาดแค่ไหน รวยแค่ไหน ถ้ามาทางนี้แล้วเวลาพลาดแบบทุกสิ่งพังได้เลยทีเดียว

ลิน เป็นเด็กเรียนเก่ง ฉลาด แต่น่าสงสารที่ต้องมาอยู่ในสังคมแบบนี้
ทั้งเงินแป๊ะเจี๊ยะ ทั้งครูที่กั๊กบทเรียนไปสอนพิเศษ เมื่อรู้สึกว่าตัวเองโดนโกงก็เลยตัดสินใจโกงบ้างได้ตังค์ด้วย
มันก็จริงนะ ในสังคมไทยต่อให้เราเป็นคนดีแค่ไหนแต่ก็ไม่พ้นโดนกระทำอยู่ดี
แล้วน่าสงสารยิ่งกว่าคือลินดันมาเจอกลุ่มเพื่อนที่ไม่ค่อยดีเห็นแก่ได้ คือสังคมรอบข้างลินค่อนข้างแย่สำหรับคนอย่างลินนะ(ในความคิดเรา)
เพื่อนๆที่ดูเหมือนจะสนุกสนานเฟรนด์ลี่แต่ก็เข้าหาลินเพื่อหวังผลประโยชน์ ไม่รู้ว่ารักลินจริง หรือว่ารักที่ลินช่วยข้อสอบ
มีเด็กไอคิวสูงมากมาย(เท่าที่เรารู้จัก) มักจะแพ้ทางให้กับเด็กสไตล์เฟรนด์ลี่ๆอย่างเกรซกับพัทนั่นแหละ แถมยังได้เงินจำนวนมาก
เพราะกังวลเรื่องที่พ่อตัวเองลำบากอีก แต่เอาจริงๆลินก็ยังมีโชคดีอยู่บ้างที่มีพ่อที่ดี ที่สามารถทำให้ลินสารภาพทุกอย่างด้วยได้
และคอยอยู่ข้างๆในวันที่มีปัญหา

แบงค์ เราว่าน่าสงสารที่สุดในเรื่องแล้ว ตอนแรกเป็นคนดีมาก แต่ซื่อบื้อไปหน่อย ถึงเข้าใจว่ารักความถูกต้องและอยากช่วยลินที่โดนลอก
เพราะไม่รู้ว่าลินมีส่วนเกี่ยว แต่ว่ามันผิดที่ผิดเวลาไปหมด แล้วตอนโดนซ้อมจนไปสอบไม่ทันก็น่าสงสารมาก
สุดท้ายก็เข้าด้านดาร์กโดยสมบูรณ์เพราะสังคมมันบีบให้ทำแบบนั้น แม้จะบอกว่าเราสามารถเลือกเส้นทางของตัวเองได้
แต่ลินเองก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้แบงค์มาสู่เส้นทางนี้และสุดท้ายลินเองก็ตัดช่องน้อยไปสารภาพซะอย่างนั้น
ตอนโดนให้ออกจากโรงเรียนก็รู้สึกสงสารแม่แบงค์มาก ทำงานลำบากมาทั้งชีวิต ลูกเรียนเก่งยังมาเจอแบบนี้อีก
การที่แบงค์เอาเงินไปปรับปรุงร้านมันคือการพยายามจะทดแทนความผิดของตัวเองด้วยเงินเท่านั้นแหละ
แบงค์เข้าสู่วังวนแห่งการทุจริตโดยสมบูรณ์เพียงเพื่อเงินเพื่อทดทแทนอะไรหลายๆอย่าง มันเป็นอะไรที่น่าสงสารมากนะ

เสียดายแบงค์กับลิน ถ้าทั้งสองคนได้อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดีกว่านี้ คงสามารถใช้ความสามารถของตัวเองให้เกิดประโยชน์มากกว่านี้
ถ้าให้มองตามความเป็นจริงนะ เก่งระดับสองคนนี้จะสมัครอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ จะเข้าคณะไหนก็ได้ แล้วทุนก็ยังมีอีกเยอะแยะ
คือแบงค์กับลินยังสามารถไปได้ไกลมากกว่านี้ น่าเสียดายจริงๆ