ผม ย นามสมมุติครับ เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งครับ ผมพูดเลยว่าผมชอบเพศเดียวกันครับ
แต่บางคนก็ดูไม่ออกเพราะผมก็เหมือนผู้ชายคนๆหนึ่งครับ ไม่ค่อยบอกใครครับนอกจากเพื่อนสนิทครับ ผมเจอคนๆหนึ่งเค้าเป็นรุ่นน้อง แต่ต่างคณะครับ
มักจะมาทานอาหารกลางวันที่โรงอาหารคณะผม ในวันแรก ผมมีความรู้สึกว่าครั้งแรกที่ผมเจอคนๆนี้ มันไม่ได้เป็นความรู้สึกชอบหรือเสน่หาใดๆเลยครับ
แต่มันเป็นความรู้ที่เราเห็นหน้าเค้าปุ๊บ แล้วถูกชะตามากๆ ครับ เรารู้สึกเหมือนเค้ามีบางอย่างที่เราไม่สามารถรับรู้ได้ว่าทำไมเค้าถึงถูกชะตากับเราขนาดนี้
เหมือนบางครั้งเค้าก็มองกลับมา เราก็ประหม่าเป็นบางครั้งบาง บางครั้งเราก็จะเจอกันแบบบังเอิญมากๆ เช่นเดินสวนกัน ความรู้สึกของเราก็ไม่เปลี่ยนเลยครับ
ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าคิดยังไงเพราะบางครั้งเค้าก็จะเหมือนมีปฏิกิริยาตอบกลับ เวลาเดินผ่านกันบ้าง ผมว่าบางครั้งผมอาจจะคิดเยอะไปก็ได้
ซึ่งผมรู้ว่าเรื่องแบบนี้มันก็อาจเกิดขึ้นได้กับทุกคนบนโลก แต่ผมอยากถามว่า ถ้าความรู้สึกของเรามันใช่มากๆ เราควรเข้าไปทักเค้าไหมครับ
เมื่อถูกชะตากับคนๆหนึ่งแล้วควรเข้าไปทักเค้าไหมครับ?
แต่บางคนก็ดูไม่ออกเพราะผมก็เหมือนผู้ชายคนๆหนึ่งครับ ไม่ค่อยบอกใครครับนอกจากเพื่อนสนิทครับ ผมเจอคนๆหนึ่งเค้าเป็นรุ่นน้อง แต่ต่างคณะครับ
มักจะมาทานอาหารกลางวันที่โรงอาหารคณะผม ในวันแรก ผมมีความรู้สึกว่าครั้งแรกที่ผมเจอคนๆนี้ มันไม่ได้เป็นความรู้สึกชอบหรือเสน่หาใดๆเลยครับ
แต่มันเป็นความรู้ที่เราเห็นหน้าเค้าปุ๊บ แล้วถูกชะตามากๆ ครับ เรารู้สึกเหมือนเค้ามีบางอย่างที่เราไม่สามารถรับรู้ได้ว่าทำไมเค้าถึงถูกชะตากับเราขนาดนี้
เหมือนบางครั้งเค้าก็มองกลับมา เราก็ประหม่าเป็นบางครั้งบาง บางครั้งเราก็จะเจอกันแบบบังเอิญมากๆ เช่นเดินสวนกัน ความรู้สึกของเราก็ไม่เปลี่ยนเลยครับ
ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าคิดยังไงเพราะบางครั้งเค้าก็จะเหมือนมีปฏิกิริยาตอบกลับ เวลาเดินผ่านกันบ้าง ผมว่าบางครั้งผมอาจจะคิดเยอะไปก็ได้
ซึ่งผมรู้ว่าเรื่องแบบนี้มันก็อาจเกิดขึ้นได้กับทุกคนบนโลก แต่ผมอยากถามว่า ถ้าความรู้สึกของเรามันใช่มากๆ เราควรเข้าไปทักเค้าไหมครับ